Europese kampioenschappen veldrijden 2022 - Mannen elite

Het Europees kampioenschap veldrijden 2022 voor mannen elite werd gehouden op zondag 6 november op de Citadel van Namen in het Belgische Namen. De Belg Michael Vanthourenhout won zijn eerste titel bij de elite.

EK veldrijden 2022
Mannen elite
Datum 6 november 2022
Starttijd 15:00 uur
Plaats Vlag van België Namen
Locatie Citadel van Namen
Editie 8
Organisator UEC / Golazo
Prijzengeld 2.800
Deelnemers 31 atleten uit 12 landen
Totale afstand 24,20 km
Rondes 2,6 km + 9 x 2,7 km
Gem. snelheid 21,737 km/u
Temperatuur 9 °C
Weer regenachtig
Uitslag
Winnaar Vlag van België Michael Vanthourenhout 1u06'47"
2e Vlag van Nederland Lars van der Haar + 40"
3e Vlag van België Laurens Sweeck + 2'17"
Navigatie
2021     2023
Veldrijden
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
EK veldrijden 2022
Elitemannenvrouwen
Beloftenmannenvrouwen
Juniorenjongensmeisjes

Uitslag

bewerken
Pos. Renner Land Tijd
  Michael Vanthourenhout   België 1u06'47"
  Lars van der Haar   Nederland + 40"
  Laurens Sweeck   België + 2'17"
4 Joris Nieuwenhuis   Nederland + 2'48"
5 Kevin Kuhn   Zwitserland + 2'51"
6 Felipe Orts Lloret   Spanje + 2'54"
7 Michael Boroš   Tsjechië + 3'03"
8 Toon Vandebosch   België + 3'13"
9 Mees Hendrikx   Nederland + 3'16"
10 Timon Rüegg   Zwitserland + 3'22"
11 Niels Vandeputte   België + 3'27"
12 Gioele Bertolini   Italië + 3'33"
13 Ryan Kamp   Nederland + 3'41"
14 Loris Rouiller   Zwitserland + 4'02"
15 Marcel Meisen   Duitsland + 4'29"
16 David Menut   Frankrijk + 4'46"
17 Gilles Mottiez   Zwitserland + 5'03"
18 Joshua Dubau   Frankrijk - 1 ronde
19 Johan Jacobs   Zwitserland - 1 ronde
20 Mats Tubaas Glende   Noorwegen - 2 rondes
21 Toby Barnes   Verenigd Koninkrijk - 2 rondes
22 David Risberg   Zweden - 4 rondes
23 Florian Hamm   Duitsland - 4 rondes
24 David Eriksson   Zweden - 4 rondes
25 Henrik Jansson   Zweden - 4 rondes
26 Daniel Federspiel   Oostenrijk - 4 rondes
- Quinten Hermans   België DNF
- Eli Iserbyt   België DNF
- Daan Soete   België DNF
- Thomas Mein   Verenigd Koninkrijk DNF
UCI-punten contin. kamp.
Pos. Punten Prijzengeld
1 100 € 1.400
2 60 € 800
3 40 € 600
4 30 -
5 25 -
6 20 -
7 17 -
8 15 -
9 12 -
10 10 -
11 8 -
12 5 -
13 4 -
14 2 -
15 1 -

Startlijst

bewerken

Onderstaand de startlijst inclusief startvolgorde[1][2]:

Start Startrij Nr. Renner Land UCI
1 Rij 1 7 Eli Iserbyt   België 1
2 12 Michael Vanthourenhout   België 2
3 1 Lars van der Haar   Nederland 3
4 9 Laurens Sweeck   België 4
5 6 Quinten Hermans   België 7
6 8 Daan Soete   België 8
7 17 Kevin Kuhn   Zwitserland 9
8 11 Niels Vandeputte   België 11
9 Rij 2 10 Toon Vandebosch   België 12
10 23 Felipe Orts Lloret   Spanje 13
11 24 Michael Boroš   Tsjechië 15
12 22 Marcel Meisen   Duitsland 19
- 5 Jens Adams[a]   België 20
13 3 Ryan Kamp   Nederland 21
14 2 Mees Hendrikx   Nederland 22
15 20 Timon Rüegg   Zwitserland 24
16 13 Joshua Dubau   Frankrijk 27
17 Rij 3 29 Thomas Mein   Verenigd Koninkrijk 33
18 14 David Menut   Frankrijk 37
19 19 Loris Rouiller   Zwitserland 43
20 15 Gioele Bertolini   Italië 44
21 18 Gilles Mottiez   Zwitserland 61
22 28 Toby Barnes   Verenigd Koninkrijk 71
23 25 David Eriksson   Zweden 81
24 21 Florian Hamm   Duitsland 98
25 Rij 4 30 Daniel Federspiel   Oostenrijk 127
26 4 Joris Nieuwenhuis   Nederland 150
27 31 Mats Tubaas Glende   Noorwegen 207
28 26 Henrik Jansson   Zweden 211
29 16 Johan Jacobs   Zwitserland 306
30 27 David Risberg   Zweden 460
  1. Jens Adams moest op het laatste moment afhaken door ziekte.[3]

Reglementen

bewerken

Landenquota

bewerken

Nationale federaties mochten het volgende aantal deelnemers inschrijven:

  • 8 rijders + 4 reserve rijders

Startvolgorde

bewerken

De startvolgorde per categorie was als volgt:

  1. Meest recente UCI ranking veldrijden
  2. Niet gerangschikte renners: per land in rotatie (o.b.v. het landenklassement van het laatste WK). De startvolgorde van niet gerangschikte renners binnen een team werd bepaald door de nationale federatie.