Wikipedia

Emilio Tuñón

Spaans architect
(Doorverwezen vanaf Emilio Tuñón Álvarez)

Emilio Tuñón Álvarez, internationaal meestal aangeduid als Emilio Tuñón (Madrid, 1 januari 1959), is een Spaanse architect. Van 1992 tot 2012 was hij partner van het veel bekroonde bureau Mansilla + Tuñón Arquitectos. In 2022 ontving hij de prestigieuze Nationale Architectuurprijs van Spanje (Premio Nacional de Arquitectura de España).

Emilio Tuñón Álvarez
Emilio Tuñón in 2015
Persoonsinformatie
Nationaliteit Vlag van Spanje Spanje
Geboortedatum 1 januari 1959
Geboorteplaats Madrid, Spanje
Beroep architect
Werken
Praktijk Mansilla + Tuñón, Tuñon y Albornoz
Belangrijke gebouwen Museo de Arte Contemporáneo de Castilla y León, Galerij van de Koninklijke Verzamelingen (Madrid)
Portaal  Portaalicoon   Civiele techniek en bouwkunde

Biografische schets bewerken

Tuñón studeerde bouwkunde aan de Hogere Technische Architectuurschool van Madrid (Escuela Técnica Superior de Arquitectura de Madrid, afgekort ETSAM), onderdeel van de Polytechnische Universiteit van Madrid. In 1981 studeerde hij af als architect en in 2000 promoveerde hij aan hetzelfde instituut. Van circa 1982 tot 1992 werkte hij op het bureau van Rafael Moneo. Moneo behoorde samen met Juan Navarro Baldeweg en Alberto Campo Baeza tot de grote inspirators van Tuñón.[1]

In 1992 richtte hij met Luis Moreno Mansilla (1959-2012) het bureau Mansilla + Tuñón Arquitectos op. Na de plotselinge dood van Mansilla in 2012 werkte hij met zijn assistenten verder aan de lopende opdrachten van het bureau, dat toen de naam Emilio Tuñón Arquitectos droeg. Een van de projecten die hij nog met Mansilla ontwierp was de Galerij van de Koninklijke Verzamelingen (ca. 2001-2023), waarvan de voltooiing ruim twee decennia in beslag nam.

Omstreeks 2016 werkte hij enige tijd samen met de Zwitserse architecte Marceline Ruckstuhl. Rond 2018 vormde hij met Carlos Martínez de Albornoz (1978) een nieuwe partnerschap met de naam Tuñon y Albornoz Arquitectos. Grote opdrachten, zoals uit de tijd met Mansilla, bleven aanvankelijk uit.[2] Met het winnen van de prijsvraag voor de nieuwe invulling van het Landbouwbelang in Maastricht lijkt daarin verandering te zijn gekomen. Het is tevens de eerste grote buitenlandse opdracht voor Tuñón.[3]

Tuñón is als hoogleraar verbonden aan de afdeling ontwerpen van de ETSAM in Madrid. Verder is/was hij gasthoogleraar aan diverse andere universiteiten: Harvard University Graduate School of Design, École polytechnique fédérale de Lausanne, Städelschule in Frankfurt am Main en de architectuuropleidingen van Navarra, Barcelona en Puerto Rico.

Uitgevoerde projecten (selectie) bewerken

Museo de Arte Contemporáneo de Castilla y León (2004)
Galerij van de Koninklijke Verzamelingen (2023)
Museo Helga de Alvear, Cáceres (2019)

Met Luis Mansilla bewerken

Met Marceline Ruckstuhl bewerken

  • 2016: Restaurantpaviljoen van de ETH Zürich, Hönggerberg, Zürich

Met Carlos Martínez de Albornoz bewerken

  • 2018: Casa de Piedra, Serrilla, Matallana de Torío[4]
  • 2019: Museo Helga de Alvear (2e fase), Cáceres[5]
  • 2021: Palacio Paredes-Saavedra, Cáceres[6]
  • 2021: Casa de Ladrillo, Madrid[7]
  • 2022: Kantoorgebouw Arquia Bank, Madrid[8]
  • 2025-2027 (geprojecteerd): Landbouwbelang, Maastricht[9]

Prijzen en onderscheidingen bewerken

  • 2003: Architectuurprijs van Spanje (Premio de Arquitectura Española)
  • 2007: European Union Prize for Contemporary Architecture (Mies van der Rohe-prijs)
  • 2014: Francqui-leerstoel
  • 2014: Gouden medaille van verdienste in de schone kunsten (Medalla de Oro al mérito en las Bellas Artes)
  • 2016: COAM-prijs (Mansilla + Tuñón)
  • 2017: Internationale Architectuurprijs van Spanje (Premio de Arquitectura Española Internacional) (met Marceline Ruckstuhl)[10]
  • 2022: Nationale Architectuurprijs van Spanje (Premio Nacional de Arquitectura)

Externe links bewerken

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emilio_Tuñón&oldid=64588262"