Eduardo Manet

Eduardo Manet (Havana, 19 juni 1930) is een Frans-Cubaans schrijver en cineast. Hij is een van de belangrijkste dramaturgen uit de tweede helft van de twintigste eeuw. Zijn werk is in vele talen vertaald en opgevoerd.

Levensloop

Na onderwijs te hebben genoten bij Jacques Lecoq, trad hij toe tot diens toneelgroep, samen met Philippe Avron, Isaac Alvarez, Elie Pressmann enz. In 1968-1969 gaf hij les in de School Lecoq.

Hij was redactielid van het Institut cubain d'art et d'industrie cinématographique (Icaic) (1961-1968) en secretaris van het Centre français du théâtre (1995-1998).

In 1960 keerde hij naar Cuba terug en werd er directeur van het National Dramatic Ensemble, binnen het nationaal theater van Cuba. Toen in 1968 Fidel Castro de Sovjetinvasie in Tsjecho-Slowakije steunde, keerde Manet definitief naar Parijs terug.

Publicaties

Les Étrangers dans la ville, roman, 1960
Un cri sur le rivage, roman, 1963
Les nonnes, toneel, 1969
L'Autre Don Juan, 1973
Un balcon sur les Andes, toneel, 1978
Les Chiennes, toneel, 1987
L'Île du lézard vert, roman, 1992
Rhapsodie cubaine, 1996, Prix Interallié 1996
D'amour et d'exil, 1999, Prix Relay 1999
Mes années Cuba, 2004
Ma vie de Jésus, roman, 2005
Un Français au cœur de l'ouragan cubain, roman, 2006
La Conquistadora, roman, 2006
La Maîtresse du commandant Castro, roman, 2008
Un Cubain à Paris, verhaal, 2009
La Mauresque, roman, 2009
Comment avoir du panache à tout âge, 2009
Les Trois Frères Castro, 2010
Quatre villes profanes et un paradis, 2010

Filmografie

Als scenarist

Bolivar et le congrès de Panama, téléfilm, 1979
Un balcon sur les Andes, téléfilm van Jacques Audoir, 1982
Vroum-vroum, film van Frédéric Sojcher, 1995

Theater

1972: Les borgnes, regie door Patrick Roegiers, Théâtre national de Belgique