Edith Wilson
Edith Bolling Galt Wilson (Wytheville (Virginia) 15 oktober 1872 — Washington D.C., 28 december 1961) was de tweede vrouw van de Amerikaanse president Woodrow Wilson en first lady van de Verenigde Staten tussen 1915 en 1921. Ze werd bestempeld als de Geheime President en de eerste vrouw die de regering leidde voor de rol die ze speelde nadat haar man door een beroerte in 1919 niet meer volledig in staat was te regeren. Sommigen verwijzen zelfs naar haar als de eerste vrouwelijke president van de Verenigde Staten.[1]
| Edith Wilson | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Edith Wilson in 1918
| ||||
| 30e first lady van de Verenigde Staten | ||||
| Ambtstermijn | 18 december 1915 – 4 maart 1921 | |||
| Voorganger | Ellen Wilson | |||
| Opvolger | Florence Harding | |||
| Geboren | 15 oktober 1872 | |||
| Geboorteplaats | Wytheville (Virginia) | |||
| Overleden | 28 december 1961 | |||
| Overlijdensplaats | Washington D.C., | |||
| Echtgenoot | Norman Galt (1896–1908) † Woodrow Wilson (1915–1924) † | |||
| Politieke partij | Democratische Partij | |||
| ||||
| ||||
Jonge leven
bewerkenEdith Bolling was een afstammeling van de aristocratie van Virginia en ook van de beroemde Indiaanse Pocahontas, via haar kleindochter Jane Rolfe. Ze werd geboren in Wytheville, Virginia als het zevende van elf kinderen van Sallie White en rechter William Holcombe Bolling. Op 15-jarige leeftijd ging ze naar het Martha Washington College om muziek te studeren.[2]
Terwijl ze haar getrouwde zuster bezocht in Washington D.C. ontmoette ze juwelier Norman Galt. Zij trouwden in 1896. In 1903 beviel zij van een zoon, die echter slechts enkele dagen leefde. De moeizame geboorte van haar zoon maakte het onmogelijk voor Edith opnieuw kinderen te dragen. Haar man overleed vrij onverwacht in 1908. Edith stelde een zaakvoerder aan voor de juwelenhandel, die het familiebedrijf succesvol voortzette.
First lady
bewerkenIn maart 1915 werd de weduwe Galt in het Witte Huis geïntroduceerd bij president Wilson door diens nicht Helen Bones, die als officiële gastvrouw van het Witte Huis fungeerde sinds het overlijden van Ellen, de eerste vrouw van de president. Wilson hield van vrouwelijk gezelschap en was meteen aangetrokken tot de weduwe Galt, die charmant, intelligent en knap was. Zijn bewondering veranderde snel in liefde. Tijdens het huwelijksaanzoek sprak de president de diepzinnige woorden: "Op deze plek wordt tijd niet gemeten in weken of maanden of jaren, maar door diepe menselijke ervaringen...". Zij trouwden in haar huis in Washington, D.C op 18 december 1915. Aangezien zij nog maar zo kort een relatie hadden, ontstonden in Washington allerlei grappen rond het huwelijk.
Hoewel de nieuwe first lady over goede kwaliteiten beschikte voor haar rol als gastvrouw, werd het sociale aspect van de ambtstermijn van haar man overschaduwd door de Eerste Wereldoorlog. Edith probeerde haar man fit te houden onder deze zware stress. Zij vergezelde hem op zijn reis naar Europa, toen de geallieerden daar vredesbesprekingen voerden.
President Wilson werd in oktober 1919 getroffen door een beroerte, waarna hij gedeeltelijk verlamd bleef. Edith nam een groot aantal routinematige en ondergeschikte presidentiële taken over. Daarnaast woog zij alle staatszaken en bepaalde welke belangrijk genoeg waren om aan de bedlegerige president voor te leggen. Ze was ook hevig tegenstander van het feit dat vicepresident Thomas R. Marshall probeerde de presidentiële taken over te nemen.
In My Memoir, gepubliceerd in 1939, zei ze dat ze een ondersteunende rol speelde en dat de rol haar door de dokters van haar man werd opgedrongen. Anderen spraken haar versie van de feiten echter tegen. Een reporter van The New York Times omschreef Edith als een rechtlijnige en zeer vastberaden vrouw. Hij hield haar evenwel ook verantwoordelijk voor de vele diplomatieke mislukkingen die voorkwamen in de periode dat haar man niet bij machte was. Zij werd echter ook geprezen voor de tijdens haar onofficiële presidentschap behaalde successen.
Latere leven
bewerkenIn 1921, na het einde van de presidentiële ambtstermijn, trokken de Wilsons zich terug in een comfortabel huis in het noordwesten van Washington, D.C., waar Woodrow drie jaar later overleed. Ze werd een hoog gerespecteerde figuur in de betere kringen van de hoofdstad al gingen er wel veel geruchten dat ze belangstelling had voor jongere mannen.[bron?] Edith reed nog mee in de inaugurele parade van president John F. Kennedy in 1961[3] en overleed datzelfde jaar nog, op 28 december. Het was die dag precies 105 jaar geleden dat Woodrow Wilson geboren werd. Ze werd 89 waardoor ze op dat moment de oudste first lady in de geschiedenis was. Op de dag dat ze stierf was ze gevraagd als eregaste op de openingsceremonie van de Woodrow Wilson Bridge tussen Maryland en Virginia.
Varia
bewerken- Wilson was een vaste klant van kapper Charles Nessler, de uitvinder van het permanent.[4]
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Edith Bolling Galt Wilson op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ Beltway Unbuckled (Documentaire voor History Channel) http://www.history.com/shows.do?action=detail&episodeId=396968
- ↑ (en) Hendricks, Nancy (2015). America's first ladies : a historical encyclopedia and primary document collection of the remarkable women of the White House, Santa Barbara, California, p. 229. ISBN 978-1-61069-882-5. Gearchiveerd op 26 juni 2023.
- ↑ (en) Sauceman, Fred William (2006-<2009>). The place setting : timeless tastes of the Mountain South, from Bright Hope to Frog Level. Mercer University Press, Macon, Ga., p. 155. ISBN 0-86554-990-7.
- ↑ Wilson, Tracy en Frey, Holly, Charles Nessler's Permanent Waves. Stuff You Missed in History Class (14 augustus 2024).