Duitse vestingen tijdens de Tweede Wereldoorlog

Duitse vestingen tijdens de Tweede Wereldoorlog (Duits: Festungen) waren steden die door Adolf Hitler waren aangewezen om zich te verzetten tegen de geallieerden en ten koste van alles te verdedigen. Deze festung-doctrine werd aan het einde van de Tweede Wereldoorlog ingevoerd, toen het Duitse regime de nederlaag weliswaar nog niet had aanvaard, maar begon te beseffen dat drastische maatregelen nodig waren om te anticiperen op de onvermijdelijke aanvallen op het Derde Rijk. Als eerste vesting wordt wel Stalingrad gezien tijdens de Slag om Stalingrad.

Later werden aan het oostfront Warschau, Boedapest, Kolberg, Koningsbergen, Küstrin, Danzig en Breslau aangewezen als vestingen, terwijl aan het westfront verscheidene Franse havensteden, waaronder Brest, Duinkerke en Le Havre alsook het Britse Kanaaleiland Alderney hiertoe werden veroordeeld.

Het lot van de vestingen varieerde. In bepaalde gevallen werden ze omzeild, zoals Breslau en Alderney, en pas veroverd toen ze geneutraliseerd waren.

Locatie Commandant Belegeraars Datum benoeming Datum overgave Informatie
Alderney Royal Navy 16 mei 1945 Gehouden tot na de algemene Duitse capitulatie
Boulogne Ferdinand Heim 3e Infanteriedivisie (Canada) 22 september 1944 Ingenomen na vijf dagen
Breslau Karl Hanke 6e Sovjetleger 25 juli 1944 6 mei 1945
Brest Hermann-Bernhard Ramcke 3e Leger (Verenigde Staten) 19 september 1944 Ingenomen na een beleg van zes weken
Calais Ludwig Schroeder 3e Infanteriedivisie (Canada) 1 oktober 1944
Dieppe 2e Infanteriedivisie (Canada) 1 september 1944 Geëvacueerd voordat het desbetreffende Führerbefehl was ontvangen; bevrijd zonder tegenstand
Duinkerken Friedrich Frisius 1e Tsjechoslowaakse Onafhankelijke Pantserbrigadegroep 8 mei 1945 Gehouden tot de algemene Duitse capitulatie
Kolberg Fritz Fullriede 1e Wit-Russische Front november 1944 14 maart 1945
Koningsbergen Otto Lasch 3e Wit-Russische Front 9 april 1945
Küstrin Heinrich-Friedrich Reinefarth, Adolf Raegener 82e Gardedivisie (Sovjet-Unie) Een klein aantal soldaten (minder dan 1.000) van het Duitse garnizoen wist na een uitbraak in de nacht van 29 op 30 maart 1945 de Duitse linies te bereiken.
Le Havre Eberhard Wildermuth 1e Leger (Canada) 12 september 1944 Ingenomen na een 48-urig beleg
Poznań (Posen) Ernst Mattern tot 28 januari 1945, daarna Ernst Gonell 1e Wit-Russische Front 23 februari 1945
Saint-Malo Andreas von Aulock 3e Leger (Verenigde Staten) 19 januari 1944 17 augustus 1944 Ingenomen na twee weken
Warschau 1e Wit-Russische Front 27 juli 1944 17 januari 1945 Ingenomen enkele uren nadat de Duitse troepen zich hadden teruggetrokken, in tegenspraak met Hitlers bevel om de vesting te behouden.

Externe link bewerken