Doug Kershaw
Douglas James Kershaw (24 januari 1936) is een Amerikaanse violist, zanger en songwriter uit Louisiana . Kershaw begon hij zijn carrière in 1948 als onderdeel van het duo Rusty en Doug, samen met zijn broer, Rusty Kershaw . Hij had een uitgebreide solocarrière met vijftien albums en singles die in de hitlijsten van Hot Country Songs stonden. Hij is ook sinds 2009 opgenomen in de Louisiana Music Hall of Fame.
| Doug Kershaw | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Bijnaam | Doug "The Ragin' Cajun" Kershaw | |||
| Geboren | 24 januari 1936
| |||
| Geboorteplaats | Cameron Parish
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | Cajunmuziek, Countrymuziek, folk, Bluegrass | |||
| Instrument(en) | Zang, fiddle, cajun accordion, gitaar | |||
| [Website Officiële website] (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Jeugd bewerken
Kershaw werd geboren in Tiel Ridge[1] in het district Cameron Parish in Louisiana, waar zich eind 18e eeuw veel franstalige Canadezen vestigden. Kershaw leerde pas Engels toen hij acht was. Tegen die tijd had hij wel de viool onder de knie, die hij vanaf zijn vijfde speelde, en was hij op weg om nog eens 28 andere instrumenten te leren bespelen.[2] Zijn eerste optreden was in een plaatselijke bar, de Bucket of Blood, waar hij werd begeleid door zijn moeder, Mama Rita, op gitaar.[3]
Kershaw hoorde voor het eerst Cajun-bands tijdens feesten die zijn ouders op de woonboot van de familie organiseerden. Hij raakte geïnteresseerd in die cajunmuziek.
"Doug en Rusty" bewerken
Doug groeide op in een omgeving met cajunmuziek, voornamelijk op viool en accordeon. Nadat hij zijn broer Rusty gitaar had leren spelen, vormde hij in 1948 een band, de "Continental Playboys", samen met Rusty en zijn oudere broer Nelson "Peewee" Kershaw.[3] Na het vertrek van Peewee uit de groep, begin jaren vijftig, bleven Rusty & Doug optreden als duo. In 1955, toen Kershaw negentien was, traden zij op tijdens de Louisiana Hayride KWKH -radio-uitzending in Shreveport, Louisiana.[4] De twee traden ook op tijdens de WWVA Jamboree (later omgedoopt tot Jamboree USA ), in Wheeling, West Virginia.[5]
Hoewel de broers aanvankelijk in het Frans zongen, haalde JD "Jay" Miller, eigenaar van het label Feature Records, hen over om Engelstalige liedjes in hun repertoire op te nemen. In 1955 namen Doug en Rusty hun eerste single "So Lovely, Baby" op. Uitgebracht op het Hickory-label, bereikte het nummer nummer 14 in de country-hitlijsten. Later datzelfde jaar werden Doug en Rusty uitgenodigd om lid te worden van de Louisiana Hayride-cast. De Kershaws verschenen in de Grand Ole Opry in Nashville, Tennessee en werden het jaar daarop vaste leden van de cast van Opry.[2][6] Ondanks de eisen van zijn muzikantenberoep, schreef Doug zich in aan de McNeese State University in Lake Charles, Louisiana, waar hij een bachelorgraad in wiskunde behaalde. Op het hoogtepunt van hun vroege carrière, in 1958, meldden Doug en Rusty zich allebei bij het Amerikaanse leger, waarin zij dienden tot hun ontslag drie jaar later.[3]
"Louisiana Man" en solocarrière bewerken
Nadat ze hun militaire dienstplicht hadden vervuld, namen de twee broers " Louisiana Man " op, een autobiografisch lied dat Doug had geschreven toen hij in het leger zat. Van het nummer zijn niet alleen miljoenen exemplaren verkocht, maar in de loop der jaren is het beschouwd als een standaard van moderne Cajun-muziek.[7] Het nummer werd uiteindelijk gecoverd door meer dan 800 artiesten.
Er werden door het duo drie albums opgenomen voor Hickory Records, waarvan er slechts één werd uitgebracht voordat het duo uit elkaar ging. De eerste was Rusty en Doug Sing Louisiana Man (LPM 103) in 1961. Kershaw (Genus Cambarus) (LPS 163) werd pas uitgebracht in 1972 en was een dubbel-LP. Louisiana Man (HR 4506) was het derde Hickory-album, uitgebracht in 1974. In 1964 hadden de broers ervoor gekozen om ieder hun eigen weg te gaan. Het duurde nog drie jaar voordat Kershaw in 1967 een contract tekende bij BMI.
In juni 1969 maakte Kershaw zijn eerste televisieoptreden bij de eerste Johnny Cash Show .[3] Na het zien van Kershaw's optreden in de Johnny Cash Show raakte de toen 8-jarige Mark O'Connor geïnspireerd om viool te leren spelen.[8] Hij sloot het jaar af met een optreden van een week in Fillmore East in New York als openingsact voor Eric Claptons Derek and the Dominos . Hoewel het voor veel rock- en popfans leek alsof Kershaw uit het niets was verschenen, had hij al meer dan 18 miljoen exemplaren verkocht van de platen die hij begin jaren '60 met zijn broer Rusty had gemaakt. "Louisiana Man" was in 1961 een Top 10 countryhit geweest en de opvolger, "Diggy Liggy Lo", had het bijna net zo goed gedaan. Zijn optreden voor een groter publiek leidde ertoe dat Warner Bros. Records een langetermijncontract met hem tekende.[9] In juli 1969 trad hij op tijdens het folkfestival in Newport, samen met onder meer Joni Mitchell, Arlo Guthrie, Ramblin Jack Elliott en Big Mama Thornton. Nieuwkomers dat jaar waren Don McLean, James Taylor en Jerry Jeff Walker. In november 1969 werd "Louisiana Man" door de bemanning van de Apollo 12 in hun maanmissie terug naar de aarde uitgezonden.[10] Buiten de zuidelijke streken raakte Kershaw ook algemeen bekend in de rest van Amerika toen hij ging spelen in de grote stedelijke concertzalen.
In 1970 droeg Kershaw een vioolpartij bij aan de single 'Alice's Rock and Roll Restaurant' van Arlo Guthrie.[11] Hij speelde ook mee op Bob Dylans Self Portrait.
In 1971 zong en speelde Kershaw viool in 'Zachariah The ballad of Job Cain', in de western Zachariah. Job Cain was een outlaw in de film gespeeld door drummer Elvin Jones, de film had hoofdrollen voor Don Johnson en John Rubinstein en daarnaast muziek van o.a. de band Country Joe and the Fish en het duo "White Lightnin'"[12][noot 1]
Het vioolspel van Kershaw was te zien in de film Dollars uit 1971 van Richard Brooks .
In 1972 speelde Kershaw elektrische viool in Grand Funk's "Flight of the Phoenix" op hun LP Phoenix . Capitool SMAS 11099[13]
Latere carrière bewerken
Ondanks het succes van zijn solocarrière werd Kershaw geplaagd door depressie en verdriet . Zijn vader had zelfmoord gepleegd toen hij nog maar zeven was.[14] Kershaw trouwde op 21 juni 1975 in de Houston Astrodome en begon met zijn vrouw Pam aan zijn eigen gezin met vijf zonen: Douglas, Victor, Zachary, Tyler en Elijah. Zijn zoon Tyler speelt drums in zijn band en is manager van zijn shows.[15]
In 1978 verscheen Kershaw kort als violist in de film Days of Heaven .[16]
Met "Hello Woman" had Kershaw zijn best verkopende hit, dat de countrymuziek Top 40 bereikte. In 1984 kwam er een einde aan Kershaws strijd tegen drugs- en alcoholmisbruik en veranderde zijn voorheen grillige gedrag ten goede.[2]
In 1988 nam hij een duet op, "Cajun Baby", met Hank Williams, Jr.,[3] dat een Top 50 countryhit werd. Kershaw bracht in 1999 een Franstalig album uit, Two Step Fever, en Michael Doucet van Beausoleil is te horen op het duet "Fievre De Deux Etapes". Hot Diggity Doug kwam medio 2000 uit en Still Cajun After All These Years volgde begin 2001. Zijn broer Rusty stierf op 23 oktober 2001.[17]
Kershaw bezat en exploiteerde voorheen The Bayou House, een restaurant in Lucerne, Colorado, maar nam in 2007 afscheid van zijn partners vanwege zijn ongenoegen over het management en de ambiance.[18]
In 2009 werd Doug opgenomen in de Louisiana Music Hall of Fame .[19]
Dougs achterneef is countrymuziekster Sammy Kershaw .[20]
Discografie bewerken
Albums bewerken
| Jaar | Album | Hoogste positie | Label | ||
|---|---|---|---|---|---|
| US Country | AUS[21] | CAN | |||
| 1969 | The Cajun Way | — | — | — | Warner Bros. |
| 1970 | Spanish Moss | — | — | 86 | |
| 1971 | Doug Kershaw | — | — | — | |
| 1972 | Swamp Grass | — | — | — | |
| Devil's Elbow[22] | — | — | — | ||
| 1973 | Douglas James Kershaw | — | — | — | |
| 1974 | Mama Kershaw's Boy | 14 | — | — | |
| 1975 | Alive & Pickin' | 32 | 95 | — | |
| 1976 | Ragin' Cajun | 44 | — | — | |
| 1977 | Flip, Flop & Fly | 47 | — | — | |
| 1978 | The Louisiana Man | — | — | — | |
| 1979 | Louisiana Cajun Country | — | — | — | Starfire |
| 1981 | Instant Hero | — | — | — | Scotti Bros. |
| 1989 | Hot Diggidy Doug | — | — | — | BGM |
| The Best of Doug Kershaw | — | — | — | Warner Bros. | |
Singles bewerken
| Jaar | Single | Hoogste positie | Album | Label | |
|---|---|---|---|---|---|
| US Country | CAN Country | ||||
| 1967 | "Ain't Gonna Get Me Down" | — | — | single only | K-Ark |
| 1969 | "You Fight Your Fight (I'll Fight Me)" | — | — | The Cajun Way | Warner Bros. |
| "Diggy Liggy Lo" | 70 | 1 | |||
| 1970 | "Orange Blossom Special" | — | 9 | Spanish Moss | |
| "Natural Man" | — | — | Doug Kershaw | ||
| 1971 | "Mama Said Yeah" | — | — | ||
| "Play, Fiddle, Play" | — | — | |||
| 1972 | "My Sally Jo" | — | — | Devil's Elbow | |
| "Jamestown Ferry" | — | — | |||
| 1974 | "Mama's Got the Know How" | 77 | 83 | Mama Kershaw's Boy | |
| "Nickel in My Pocket" | — | — | |||
| "All You Want to Do Is Make Kids" | — | — | alleen op single | ||
| "Louisiana Sun"[noot 2] | — | — | Pacemaker | ||
| 1976 | "It Takes All Day to Get Over Night" | 76 | — | Ragin' Cajun | Warner Bros. |
| "House Husband" | — | — | |||
| 1977 | "I'm Walkin'" | 96 | — | Flip, Flop & Fly | |
| "You Won't Let Me" | — | — | |||
| 1978 | "Marie" | — | — | The Louisiana Man | |
| 1981 | "Hello Woman" | 29 | — | Instant Hero | Scotti Bros. |
| "Instant Hero" | — | — | |||
| 1982 | "Keep Between the Ditches" | — | — | The Dukes Of Hazzard (Various Artists) | |
| 1985 | "My Toot-Toot"[noot 3] (met Fats Domino) | — | — | Hot Diggidy Doug | Toot Toot Recordz |
| 1988 | "Cajun Baby" (met Hank Williams, Jr.) | 52 | — | BGM | |
| 1989 | "Boogie Queen" | 66 | — | ||
Relevante lectuur bewerken
- Kershaw, Doug met Cathie Pelletier. 2019. The Ragin' Cajun: memoir of a Louisiana Man. Macon, GA: Mercer University Press.
Externe links bewerken
- Officiële boekingswebsite
- Doug Kershaw Interview NAMM Oral History Library (2021)
Referenties bewerken
- ↑ The Encyclopedia of Country Music.
- ↑ a b c Doug Kershaw Bio. Cmt.com. Gearchiveerd op 23 oktober 2012. Geraadpleegd op 17 oktober 2015.
- ↑ a b c d e Aswell, Tom (2013), Louisiana Rocks!: The True Genesis of Rock and Roll. Pelican Publishing. ISBN 9781455607839. Gearchiveerd op 25 juni 2023. Geraadpleegd op 21 augustus 2017.
- ↑ Stambler, Irwin (2000), Country Music: The Encyclopedia, 3rd. St. Martin's Griffin, p. 233. ISBN 978-0312264871.
- ↑ Dregni, Michael (2011), Rockabilly: The Twang Heard 'Round the World: The Illustrated History. Voyageur Press. ISBN 9780760340622. Gearchiveerd op 25 juni 2023. Geraadpleegd op 21 augustus 2017.
- ↑ Opry Timeline – 1950s. Opry.com. Gearchiveerd op 30 maart 2019. Geraadpleegd op 10 juli 2012.
- ↑ Woodstra, Chris (1997), All Music Guide to Country: The Experts' Guide to the Best Country Recordings, 1st. Backbeat Books, p. 255. ISBN 978-0879304751.
- ↑ Himes, Geoffrey, "Mark O'Connor's Art: Fiddling With The Best", washingtonpost.com. Geraadpleegd op 5 mei 2022.
- ↑ Richard De La Font Agency, Inc: Doug Kershaw. Delafont.com. Gearchiveerd op 9 juli 2011. Geraadpleegd op 11 augustus 2014.
- ↑ "Born on the Bayou: Exploring Louisiana in 18 Songs", Rolling Stone, 11 juni 2012. Geraadpleegd op 21 augustus 2017.
- ↑ Arlo Guthrie - Alice's Rock And Roll Restaurant / Ring-Around-A-Rosy Rag (Vinyl). Discogs. Geraadpleegd op 17 oktober 2015.
- ↑ Greenspun, Roger, Zachariah (1970) Screen: 'Zachariah,' an Odd Western. The New York Times (January 25, 1971).
- ↑ Grand Funk* - Phoenix (Vinyl, LP, Album). Discogs. Geraadpleegd op 17 oktober 2015.
- ↑ Tucker, Tanya (11 mei 2010), 100 Ways to Beat the Blues: An Uplifting Book for Anyone Who's Down. Simon and Schuster. ISBN 9781439106020. Gearchiveerd op 25 juni 2023. Geraadpleegd op 21 augustus 2017.
- ↑ "Doug Kershaw and Steve Riley", French Quarter. Gearchiveerd op 22 augustus 2017. Geraadpleegd op 21 augustus 2017.
- ↑ Days of Heaven - Full Cast & Crew. TV Guide. Gearchiveerd op 14 september 2022. Geraadpleegd op 14 september 2022.
- ↑ Morris, Edward, CMT: Rusty Kershaw, of Rusty & Doug, Dead at 63. Cmt.com (23 oktober 2001). Gearchiveerd op 12 augustus 2014. Geraadpleegd op 11 augustus 2014.
- ↑ Haas, Kyle, Bayou House closes its doors. Greeley Tribune (28 mei 2008). Geraadpleegd op 27 januari 2010.
- ↑ "D.L. Mendard to be Inducted Into LA Musical Hall of Fame", Vermilion Today, 7 oktober 2009. Geraadpleegd op 21 augustus 2017.
- ↑ The Encyclopedia of Country Music. Oxford University Press (February 2012). ISBN 9780199920839. Geraadpleegd op 21 augustus 2017.
- ↑ Kent, David (1993), Australian Chart Book 1970–1992, illustrated. Australian Chart Book, St Ives, N.S.W., p. 165. ISBN 0-646-11917-6.
- ↑ Phil Hardy, Dave Laing Da Capo companion to twentieth-century popular music 1995– Page 510 "De demonische instrumentale stijl van Doug Kershaw zorgde er echter voor dat hij veel gevraagd werd voor opnamesessies. ... Swamp Grass (1972) legde de nadruk op heavy rock, terwijl Devil's Elbow richting psychedelische muziek draaide en Douglas James Kershaw ..."
Noten bewerken
- ↑ Violist Byard Ray en banjospeler Obray Ramsey
- ↑ Deze opname van "Louisiana Sun" dateert uit de jaren zestig en bevat waarschijnlijk een niet genoemde Rusty Kershaw
- ↑ Er zijn promo-exemplaren met een heropname van het nummer als "Don't Mess With My Popeye's", speciaal gemaakt voor de fastfoodketen.