Dirk van Dalen

Nederlands wiskundige

Dirk van Dalen (Amsterdam, 20 december 1932) is een Nederlandse wiskundige en wetenschapshistoricus. Hij was hoogleraar geschiedenis van de logica en filosofie van de wiskunde.

Dirk van Dalen

Van Dalen studeerde wiskunde en natuur- en sterrenkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Geïnspireerd door het werk van L.E.J. Brouwer en Arend Heyting promoveerde hij in 1963 aan de Universiteit van Amsterdam met het proefschrift Extension problems in intuitionistic plane projective geometry.

Van 1964 tot 1966 doceerde Van Dalen logica en wiskunde aan het Massachusetts Institute of Technology, en later ook de universiteit van Oxford. Vanaf 1967 was hij hoogleraar aan de Universiteit van Utrecht. Gepromoveerd bij Dirk van Dalen zijn o.a. Henk Barendregt, Jan Bergstra, Jan van Leeuwen en Albert Visser.[1] In 2003 ontving Dirk van Dalen de Akademiepenning 2003 van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen voor z'n inspanningen om het denken van L.E.J. Brouwer internationaal onder de aandacht te brengen.

Werken bewerken

De belangrijkste werken van Dirk van Dalen zijn[2]:

Over Dirk van Dalen:

  • Barendregt, Henk (red.), e.a. (1993), Dirk van Dalen Festschrift. University of Utrecht, Department of Philosophy.
  • (en) Gurevich, Yuri (red.), e.a. (1995), Special issue: a tribute to Dirk van Dalen. North-Holland, Amsterdam.

Externe links bewerken