Democratische Partij (Italië)
De Democratische Partij (Partito Democratico, PD) is een centrum-linkse Italiaanse politieke partij.
| Democratische Partij | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Personen | ||||
| Secretaris | Nicola Zingaretti | |||
| President | Paolo Gentiloni | |||
| Vicesecretaris | Paola De Micheli Andrea Orlando | |||
| Vicepresident | Anna Ascani Debora Serracchiani | |||
| Coördinator | Andrea Martella | |||
| Zetels | ||||
| Kamer van Afgevaardigden | 89 / 630 | |||
| Senaat van de Republiek | 37 / 320 | |||
| Europees Parlement | 31 / 73 | |||
| Geschiedenis | ||||
| Opgericht | 14 oktober 2007 | |||
| Algemene gegevens | ||||
| Actief in |  Italië
| |||
| Hoofdkantoor | Largo del Nazareno, Via S. Andrea delle Fratte 16 00186 Rome | |||
| Krant | Europa L'Unità (2007-2014) | |||
| Aantal leden | 539.354 (2013) | |||
| Ideologie | Sociaaldemocratie, sociaal-liberalisme, christelijk links | |||
| Internationale organisatie | Progressieve Alliantie | |||
| Europese fractie | S&D | |||
| Website | partitodemocratico.it | |||
| ||||
GeschiedenisBewerken
De Partito Democratico werd officieel opgericht op 14 oktober 2007, nadat een aantal vooruitstrevende en linkse partijen in april 2007 hadden besloten tot een fusie. Ze maakten alle deel uit van de Olijfcoalitie van premier Romano Prodi. Het ging om de Linkse Democraten (Democratici di Sinistra, DS) en La Margherita.
Deze en andere partijen die zich bij de Democratische Partij aangesloten hebben zijn:
- Linkse Democraten (sociaaldemocratisch)
- La Margherita (centristisch)
- Zuidelijke Democratische Partij (centristisch)
- Sardinië Project (centristisch)
- Movimento Repubblicani Europei (sociaal-liberaal)
- Democratische Republikeinen (sociaal-liberaal)
- Italia di Mezzo (christendemocratisch)
- Alleanza Riformista (sociaaldemocratisch)
Veel van de hierboven genoemde partijen maakten deel uit van de politieke coalitie l'Unione bij de parlementsverkiezingen van 2006.
De eerstte partijleider was oud-burgemeester van Rome Walter Veltroni. Na de val van Prodi's tweede regering op 24 januari 2008 maakte Veltroni bekend, dat de Democratische Partij alleen op weg zou gaan naar de landelijke verkiezingen op 13 en 14 april. Toch was er voor een bepaalde coalitie met de kleine partij Italia dei Valori gekozen. De partijleider was Antonio Di Pietro, een van de onderzoeksrechters van het grootschalig onderzoek naar corruptie in de politiek, Mani Pulite, begin jaren 90.
Ook was er een samenwerking met de Italiaanse Radicalen, die 9 van hun kandidaten op de kieslijst van de Linkse Democraten mochten zetten.
De parlementsverkiezingen van 2008 werden gewonnen door de centrum-rechtse coalitie van Berlusconi, maar de Democratische Partij deed het beter dan verwacht, zo won de partij ruim 33% van de stemmen, en werd hierdoor de tweede partij van het land. Prodi maakte op 17 april bekend dat hij zijn voorzitterschap opgaf.[1]
De eerstte partijleider was Walter Veltroni, die na de verloren regionale verkiezingen op 17 februari 2009 aftrad. Op 25 oktober 2009 vond de verkiezing van zijn opvolger plaats. Elke Italiaan van zestien jaar en ouder kon daarvoor stemmen in een van de 10.000 stembureaus tegen betaling van 2 Euro voor de kosten van de verkiezingen. De nieuwe leider werd de ex-communist Pier Luigi Bersani.
Nadat Bersani in 2012 nog was herkozen, verloor hij zijn gezag tijdens de presidentsverkiezingen van 2013. Door muiterij onder de kiesmannen van de PD eindigden deze in een impasse, waarna de zittende hoogbejaarde president Napolitano moest instemmen met een verlenging van zijn mandaat. Bersani trad af en de burgemeester van Florence, Matteo Renzi, werd tot zijn opvolger gekozen.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Italiaanse politieke partijen 
Italië. Gemeen Goed (centrumlinks)
Groot: Democratische Partij
Klein: Links Ecologie Vrijheid · Democratisch Centrum
Micro: Italiaanse Socialistische Partij
Regionaal: Zuid-Tiroler Volkspartij · Gematigden voor Piemonte · De Megafoon
Centrumrechtse coalitie
Groot: Volk van de Vrijheid · Liga Noord (inclusief 3L)
Klein: Rechts · Broeders van Italië · Groot Zuiden-Beweging voor de Autonomieën
Micro: Italiaanse Gematigden in Revolutie · Populaire Instemming · Partij van de Gepensioneerden · Vrij van Equitalia
Met Monti voor Italië (centrum)
Civiele Keuze · Unie van het Centrum · Toekomst en Vrijheid
Vijfsterrenbeweging (apolitiek)
Vijfsterrenbeweging
Civiele Revolutie (eenheidslijst; links)
Italië van de Waarden · Linkse Federatie (Heropgerichte Communistische Partij en Partij van Italiaanse Communisten) · Oranje Beweging · Federatie van de Groenen
Overige
Centrum: Italiaanse Radicalen · Fermare il Declino · Riformisti Italiani · Io Amo l'Italia · Partito Pirata
Extreemlinks: Partito Comunista dei Lavoratori · Partito Comunista - Sinistra Popolare
Extreemrechts: Forza Nuova · Sociale Beweging - Driekleurige Vlam · CasaPound
Regionaal: Union Valdôtaine · Stella Alpina Val d'Aosta · Fédération Autonomiste · Union für Südtirol · Die Freiheitlichen · Popolari Democratici · Nuova Sicilia · Partito Sardo d'Azione
