Deltazuur

chemische verbinding

Deltazuur, of dihydroxycyclopropenon is een organische verbinding met de formule . Het kan beschouwd wordenals een keton en tweevoudig alcohol van cyclopropeen. Bij kamertemperatuur is het een stabiele, witte, vaste stof, oplosbaar in ether. Tussen 140 °C en 180 °C ontleed de stof, soms explosief. Hij reageert langzaam met water.[1]

Deltazuur
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van deltazuur
Deltazuur
Algemeen
Molecuulformule
Molmassa 86.05 g/mol
SMILES
O=C1C(O)=C1O
CAS-nummer 54826-91-4
PubChem 11679790
Wikidata Q2823256
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Evenwichtsconstante(n) pKz1 = 2,57
pKz2 = 6,03
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

De synthese van deltazuur is voor het eerst beschreven in 1975.[2]

Derivaten bewerken

Deltaat bewerken

Deltazuur wordt als zuur benoemd omdat het een zeer zuur eendiol is: de hydroxylgroepen verliezen heel makkelijk hun H+-ionen: pKz1 = 2.57, pKz2 = 6.03. Daarmee is dit zuur vergelijkbaar met fosforzuur in zijn eerste twee ionisatiestappen. Het resultaat van het protonverlies is een symmetrisch deltaat-ion,  . De lading is gelijkmatig over de drie zuurstofatomen verdeeld, elk met een volwaardige negatieve lading. De drie koolstof-atomen vormen een aromatische ring[1] met twee elektronen en eenwaardig positief. De totale lading van het deltaat ion blijft daarmee tweewaardig negatief. Net als de andere cyclische di-anionen met de formule   heeft het deltaat-ion een uitgesproken aromatisch karakter.[1]

De eerste beschreven zouten, deltaten, lithium- en kaliumdeltaat dateren van 1976. Het lithiumzout,   is een witte, wateroplosbare vaste stof.[1]

Analoga bewerken

Door vervanging van de drie zuurstof-atomen in deltazuur ontstaan analoga.

Cyaanamide bewerken

Vervanging van de zuurtof-atomen door Cyaanamide-groepen,   geeft het symmetrische anion  .[3]

Dicyanomethyleen bewerken

Vervanging van de zuurstof-atomen door dicyanomethyleen-groepen,  , levert een sterke oxidator op die makkelijke zowel eenwaardige stabiele radicaal-anionen oplevert als tweewaardige anionen.[4]

Synthese bewerken

De eerste synthese van deltazuur verliep via de fotolyse van de di-ester bis(trimthylsilyl)sqaraat,  , die door verlies van een  -groep overging in bis(trimthylsilyl)deltaat. Ontleding van de ester in butanol leidde tot deltazuur.[2]

Een tweede syntheseroute verloopt via de reactie van zilversquaraat met trimethylsilylchloride.[1][5]

Een meer recente synthese maakt gebruik van een uranium-complex in pentaan waarmee onder milde omstandigheden een cyclotrimerisatie mogelijk is van koolstofmonoxide. Het resultaat is een deltaat-ion, gebonden aan twee uranium-atomen.[6]