Attiek
bovendeel van een constructie, geplaatst boven een entablatuur of kroonlijst
Een attiek is een (meestal versierde) verhoging bovenop de kroonlijst van een gevel, die het dak aan het oog onttrekt.
Soms worden er ook beelden op of in de attiek geplaatst.
De attiek kwam reeds voor in de Romeinse bouwkunst. In de Middeleeuwen werd ze toegepast in de Toscaanse architectuur en later in de Vlaamse bouwkunst. Veelvoorkomend was het gebruik ervan in de renaissance en de barok. In de baroktijd was de attiek uitgegroeid tot een halve verdieping. Deze attiekverdieping werd mezzanino genoemd.
_attiek_met_wurging_van_Godelieve_door_Hacca_en_Lantbert_12-12-2023.jpg)
Ook in de classicistische architectuurstijlen van de 18e eeuw maakte men veel gebruik van zwaar uitgevoerde attieken.
Bronvermelding bewerken
Zie de categorie Attics (architecture) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.