De arteria medianus is een extra slagader tussen de altijd aanwezige polsslagader (a. radialis) en de ellepijpslagader (a. ulnaris) die regelmatig wordt aangetroffen bij mensen en dieren.[1]

De prevalentie bedroeg ongeveer 10% bij mensen geboren in het midden van de jaren tachtig van de negentiende eeuw, vergeleken met 30% bij degenen geboren aan het einde van de 20e eeuw, en 35% bij mensen geboren in 2020; [2] een significante toename in een vrij korte tijdsperiode, als het om evolutie gaat. Wanneer de prevalentie van de arteria medialis 50% of meer bereikt, zou dit moet dit niet meer als variant moeten worden beschouwd, maar als een 'normale' menselijke structuur.[3] Deze toename zou het gevolg kunnen zijn van mutaties in genen die betrokken zijn bij de ontwikkeling van de a. medianus of gezondheidsproblemen bij moeders tijdens de zwangerschap, of beide. Als deze trend zich voortzet, zal een meerderheid van de mensen tegen 2100 een a. medianus in de onderarm hebben.[4]

Indien in de onderarm aanwezig bevindt de arteria medianus zich tussen de a. radialis en de a. ulnaris. De a. medianus verloopt langs de nervus medianus en voorziet de structuren die de n. medianus bezenuwt van zuurstofrijk bloed. De a. medianus kan kan eenzijdig of tweezijdig voorkomen.

De a. medianus loopt diep door naar het flexorretinaculum en eindigt bij een of meer van de palmaire bogen.

Bij een diepe polsscheuring, zoals bij een zelfmoordpoging, kan ook de middenslagader worden beschadigd, waardoor het risico bestaat dat de patiënt doodbloedt als het bestaan van de a. medianus over het hoofd werd gezien.