De Pierce-expansie of Pierce-ontwikkeling van een reëel getal in het interval is de unieke, stijgende rij van positieve gehele getallen waarvoor geldt:

met afwisselend positieve en negatieve termen. Ze is genoemd naar de wiskundige T.A. Pierce van de universiteit van Nebraska, die ze in 1929 formuleerde.[1]

Een Pierce-expansie van een getal is eindig dan en slechts dan als dat getal een rationaal getal is. Irrationale getallen hebben een oneindige Pierce-expansie.

Elke eindige of oneindige rij van stijgende positieve getallen is de Pierce-expansie van een reëel getal tussen 0 en 1.

Als de expansie wordt afgebroken bij de -de term is de fout ten hoogste gelijk aan de absolute waarde van de -de term en dus zeker kleiner dan de absolute waarde van de -de term.

De som van de oneven en van de even termen in de Pierce-expansie is respectievelijk een bovengrens en een ondergrens van het getal

Berekening bewerken

De Pierce-expansie kan men berekenen met het onderstaande algoritme:[2]

  • Stel  
  • Bereken voor  :
    •  
    •  
  • Stop zodra  

Daarrin is   de entier van  .

Voorbeeld bewerken

De Pierce-expansie van   geeft achtereenvolgens:

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

De Pierce-expansie van 0,37 is dus (2, 3, 4, 8, 25), en inderdaad is:

 

Voorbeelden bewerken

  - rij A006283 in OEIS
  - rij A091831 in OEIS
  - rij A091846 in OEIS
  - rij A020725 in OEIS

De Pierce-expansie van   is dus de reeks van natuurlijke getallen vanaf 2; en die van

  - de natuurlijke getallen.

Dit is de Pierce-expansie waarvan de termen het langzaamst kleiner worden. In het algemeen stijgen de getallen in een Pierce-expansie min of meer exponentieel.

Lengte van de Pierce-expansie bewerken

Het aantal elementen van de eindige Pierce-expansie van een rationaal getal   is de lengte van de expansie, genoteerd als  .   is de grootste lengte van de Pierce-expansies van alle rationale getallen   met  :[3]

 

Verscheidene wiskundigen hielden zich bezig met de studie van de lengte van Pierce-expansies en van de verwante Engel-expansies, in het bijzonder met het bepalen van zo goed mogelijke boven- en ondergrenzen voor  .

Shallit[2] bewees dat   een bovengrens is van  .

Paul Erdős en Shallit[4] gaven in 1991 een verbeterde asymptotische bovengrens, in grote-O-notatie:

 

waarin   een willekeurig klein positief reëel getal is.

Vlado Kešelj[3] leidde in 1996 een nog betere bovengrens af:

 

Voor de asymptotische ondergrens van   vond hij:

 

Hierin is   de natuurlijke logaritme. Uit computerberekeningen bleek dat de bovengrens voor grote   nog steeds een ruime overschatting is.

Zie ook bewerken

  • Engel-expansie, analoog aan de Pierce-expansie maar met enkel positieve termen.

Externe link bewerken