Isle of Man TT 1977

De TT van Man 1977 was de eerste editie van deze race sinds 1949 die geen deel uitmaakte van het wereldkampioenschap wegrace. De races werden verreden van 11 tot 17 juni 1977 op de Snaefell Mountain Course op het eiland Man. Door de Interval-start reed men eigenlijk een tijdrace. Voor het eerst sinds 1960 vielen er geen doden tijdens de Isle of Man TT.

Vlag van Man TT van Man 1977
Officiële naam Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 11 tot 17 juni 1977
Organisator ACU
Formula One TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Nicholls
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Richards
Junior 250 cc TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Richards
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Richards
Derde Vlag van Noord-Ierland Tom Herron
Senior TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Noord-Ierland Tom Herron
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Roberts
Classic TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Roberts
Formula Two TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Jackson jr.
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Jackson jr.
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Tuxworth
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Casement
Formula Three TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kidson
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kidson
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Peters
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Walsh
Jubilee TT
Snelste ronde Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop
Eerste Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk George Fogarty
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Tonkin
Sidecar TT Leg one
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Arthur
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Arthur
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Skeels
Derde Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch

Algemeen bewerken

Toen de Isle of Man TT in 1977 haar WK-status verloor, stelde men op Man weer eigen klassen samen. Daardoor was er geen enkel verband meer tussen de klassen in de TT en die van de FIM. De Junior TT werd teruggebracht naar 250 cc, de Lightweight TT werd afgeschaft. Ter gelegenheid van het zilveren jubileum van koningin Elizabeth II werd de Jubilee TT georganiseerd. De Sidecar TT was nu nog maar één klasse (voorheen was er een 500cc- en een 1.000cc-klasse), maar werd in twee manches met motoren tot 1.000 cc gereden. Er werden twee nieuwe mijlpalen bereikt: Dick Greasley en Mick Skeels reden de eerste ronde boven 100 mph met staande start en George O'Dell/Kenny Arthur reden het eerste racegemiddelde boven 100 mph. Joey Dunlop won de Jubilee TT. Het was zijn eerste van 26 overwinningen in de Isle of Man TT.

Vanaf dit jaar organiseerde de ACU samen met de Amerikaanse American Motorcyclist Association een wedstrijdserie voor betaalbare seriemotorfietsen in drie klassen: Formula I, Formula II en Formula III. De Formula One TT was tot 1981 de enige wedstrijd in deze serie. Daardoor kreeg de Isle of Man TT nog enige status, want de Formule I was officieel een wereldkampioenschap. De serie liep tot in 1990 en overlapte enige jaren de Formule 750 en het Wereldkampioenschap superbike.

Formula One TT bewerken

Al vijf jaar werd de Isle of Man gemeden door alle grote teams in het wereldkampioenschap wegrace en in 1977 maakte de FIM er een einde aan. De TT verloor haar WK-status. Phil Read, een van de initiatiefnemers voor de boycot, kwam juist terug op uitnodiging van Honda Britain om aan de nieuwe Formula One TT deel te nemen. Hij won de race, maar zijn overwinning was omstreden. Net als in 1954 werd de race vanwege de regen vervroegd, na vier ronden, afgevlagd. Ducati-rijder Roger Nicholls had 22 seconden voorsprong gehad, maar had net getankt, terwijl Read was doorgereden. Read won daardoor vóór Nicholls en Ian Richards met een Honda.

Uitslag Formula One TT bewerken

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   Phil Read Honda 97.02 mph 1:33.19.6
2   Roger Nicholls Ducati 96.36 mph 1:33.58.0
3   Ian Richards Honda 95.55 mph 1:34.46.0
4   Stan Woods Honda 93.20 mph 1:37.09.0
5   Malcolm Lucas BSA 92.06 mph 1:38.21.4
6   Michael Hunt Laverda 91.32 mph 1:39.09.0
7   Roger Corbett Triumph 90.67 mph 1:39.52.2
8   Ian Tomkinson BSA 89.05 mph 1:41.41.2
9   John Kirby Laverda 87.72 mph 1:43.13.2
10   John Wilkinson Suzuki 87.64 mph 1:43.19.2
DNF   Tom Herron Ducati
DNF   Tony Rutter Mocheck-Honda
DNF   Helmut Dähne onbekend

Junior 250 cc TT bewerken

De Junior TT, die slechts over drie ronden ging en was teruggebracht tot 250 cc, werd gewonnen door Charlie Williams (Yamaha), die van start tot finish geleid had. Bill Simpson leek tweede te worden, maar hij crashte in de laatste ronde bij The Nook, waardoor Ian Richards tweede en Tom Herron derde werd.

Uitslag Junior 250 cc TT bewerken

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   Charlie Williams Yamaha 99.62 mph 1:08.10.0
2   Ian Richards Yamaha 99.41 mph 1:08.18.8
3   Tom Herron Yamaha 97.88 mph 1:09.23.0
4   Alex George Johnson-Yamaha 97.06 mph 1:09.58.0
5   Stan Woods Fowler-Yamaha 96.66 mph 1:10.15.4
6   Eddie Roberts Beale-Maxton-Yamaha 96.25 mph 1:10.33.4
7   Mick Grant Kawasaki 96.20 mph 1:10.35.6
8   Clive Horton Yamaha 95.31 mph 1:11.15.0
9   Joe Lindsay Yamsel 95.04 mph 1:11.27.4
10   Joey Dunlop Rea-Yamsel 94.93 mph 1:11.32.2
12   Billie Guthrie Yamaha 94.59 mph 1:11.47.8
37   John Williams Spondon-Yamaha 86.00 mph 1:18.58.2
DNF   Tony Rutter Yamaha
DNF   Chas Mortimer Maxton-Yamaha
DNF   Bill Simpson Maxton-Yamaha val

Senior TT bewerken

De Senior TT werd slechts één ronde te vroeg afgevlagd, maar daar had Read van begin tot eind geleid. Die won hij dus ook, met Tom Herron (Yamaha) tweede en Eddie Roberts (Suzuki) derde.

Uitslag Senior TT bewerken

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   Phil Read Suzuki 106.97 mph 1:45.48.4
2   Tom Herron Yamaha 105.67 mph 1:47.06.6
3   Eddie Roberts Suzuki 104.25 mph 1:48.34.4
4   Joey Dunlop Yamsel 103.10 mph 1:49.47.0
5   Pat Hennen Suzuki 102.93 mph 1:49.57.6
6   Joe Lindsay Yamsel 102.63 mph 1:50.17.0
7   Chas Mortimer Yamaha 102.48 mph 1:50.27.0
8   Bill Smith Yamaha 102.00 mph 1:50.57.8
9   Billie Guthrie Yamaha 101.41 mph 1:51.37.0
10   James Scott Yamaha 101.15 mph 1:51.53.8
16   Steve Parrish Suzuki 98.54 mph 1:54.31.0
DNF   Alex George Suzuki
DNF   Stan Woods Suzuki
DNF   Tony Rutter Yamaha
DNF   John Williams Spondon-Yamaha
DNF   Charlie Williams Yamaha
DNF   Jack Findlay Suzuki

Classic TT bewerken

Read had ook zijn zinnen gezet op de Classic TT, maar brak in de training een sleutelbeen door een val in Brandish Corner. Mick Grant won die wedstrijd overtuigend met zijn Kawasaki in een nieuw ronderecord van 112,77 mph. In de strijd om de tweede plaats viel John Williams bij Creg-ny-Baa terwijl Pat Hennen bij de Verandah tot stilstand kwam. Uiteindelijk ging de tweede plaats naar Charlie Williams, Eddie Roberts werd derde.

Uitslag Classic TT bewerken

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   Mick Grant Kawasaki 110.76 mph 2:02.37.4
2   Charlie Williams Yamaha 107.76 mph 2:06.04.2
3   Eddie Roberts Yamaha 106.07 mph 2:08.03.0
4   Chas Mortimer Yamaha 105.62 mph 2:08.35.4
5   Bill Smith Yamaha 105.42 mph 2:08.50.4
6   Stan Woods Suzuki 105.29 mph 2:09.00.0
7   Joey Dunlop Yamaha 105.13 mph 2:09.11.8
8   Steve Tonkin Yamaha 103.95 mph 2:10.39.8
9   Steve Parrish Yamaha 103.84 mph 2:10.48.2
10   Alex George Yamaha 103.64 mph 2:11.03.4
DNF   Pat Hennen Suzuki
DNF   Tony Rutter Yamaha
DNF   Billie Guthrie Yamaha
DNF   Jack Findlay Yamaha
DNF   John Williams Suzuki
DNF   Tom Herron onbekend

Formula Two TT bewerken

De nieuwe Formula Two TT stond open voor de tweetakten die voorheen in de 350 cc Junior TT hadden gereden, maar ook voor de viertakten tot 600 cc. Ze kende slechts veertien deelnemers en werd gewonnen door Alan Jackson jr. met een Honda.

Uitslag Formula Two TT bewerken

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   Alan Jackson jr. Honda 99.36 mph 1:31.08.0
2   Neil Tuxworth Honda 97.84 mph 1:32.32.6
3   Denis Casement Honda 95.34 mph 1:34.58.4
4   John Crick Honda 88.32 mph 1:42.31.2
5   Dennis McMillan Triumph 87.38 mph 1:43.37.4
6   Terry McKane Honda 84.72 mph 1:46.53.0
7   Alistair Copeland Benelli 83.93 mph 1:47.52.8
8   Richard Arain Honda 79.56 mph 1:53.49.0
DNF   Bill Smith Honda

Formula Three TT bewerken

De Formula Three TT bood ruimte voor de voormalige Lightweight 250 cc TT- en Lightweight 125 cc TT-rijders, maar ook voor viertaktmotoren tot 400 cc. John Kidson won met een Honda.

Uitslag Formula Three TT bewerken

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   John Kidsn Honda 93.28 mph 1:37.04.4
2   Brian Peters Suzuki 88.49 mph 1:42.19.4
3   Abe Walsh Honda 88.37 mph 1:42.28.0
4   Graham Bentman Honda 87.78 mph 1:43.09.2
5   Fred Launchbury Maico 86.83 mph 1:44.16.6
6   Mal Kirwan Honda 86.27 mph 1:44.57.4
7   Nev Watts Honda 84.11 mph 1:47.39.0
8   Richard Stevens Yamaha 84.43 mph 1:48.32.0
9   John Riley Yamaha 82.98 mph 1:49.11.0
10   Paul Feist Yamaha 82.68 mph 1:49.31.0

Jubilee TT bewerken

Hoewel de Isle of Man TT 70 jaar bestond, werd de Jubilee TT, gesponsord door Schweppes, georganiseerd ter gelegenheid van het zilveren jubileum van koningin Elizabeth II. Deze wedstrijd werd gewonnen door Joey Dunlop met een 750 cc Rea-Yamaha. Het was zijn eerste overwinning tijdens de Isle of Man TT.

Uitslag Jubilee TT bewerken

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1   Joey Dunlop Rea-Yamaha 108.86 mph 1:23.10.6
2   George Fogarty Suzuki 107.75 mph 1:24.02.2
3   Steve Tonkin Yamaha 107.14 mph 1:24.31.0
4   Bill Smith Suzuki 106.78 mph 1:24.48.0
5   Derek Huxley Yamaha 105.30 mph 1:25.59.4
6   Jack Findlay Yamaha 104.58 mph 1:26.35.2
7   Derek Chatterton Suzuki 104.53 mph 1:26.37.4
8   Denis Casement Yamaha 104.04 mph 1:27.01.8
9   Neil Tuxworth Yamaha 103.44 mph 1:27.32.4
10   James Scott Yamaha 103.33 mph 1:27.37.8

Sidecar TT bewerken

Nu de Sidecar TT haar WK-status ook kwijt was, werd de 500cc-klasse geschrapt. Zijspanmotoren mochten maximaal 1.000 cc meten en ze reden nu twee manches. In de eerste manche vertrokken Dick Greasley/Mick Skeels met de eerste ronde met staande start boven 100 mph, maar ze werden ingehaald door George O'Dell/Kenny Arthur die met 50 seconden voorsprong wonnen. In de tweede manche viel O'Dell al snel uit. Malcolm Hobson en Stuart Collins wonnen met een Yamaha. Omdat Rolf Steinhausen en Kenneth Williams in beide manches derde waren geworden met hun König, werden ze totaalwinnaar.

Sidecar TT Leg one bewerken

Uitslag Sidecar TT Leg one bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Snelheid Tijd
1   George O'Dell   Kenny Arthur Yamaha 100.03 mph 1:30.31.2
2   Dick Greasley   Mick Skeels Yamaha 99.12 mph 1:31.21.2
3   Rolf Steinhausen   Wolfgang Kalauch König 98.11 mph 1:32.17.4
4   Graham Milton   John Brushwood British Magnum 97.08 mph 1:33.16.2
5   Mick Boddice   Chas Birks Yamaha 94.77 mph 1:35.32.4
6   Bill Hodgkins   John Parkins Yamaha 92.13 mph 1:38.16.8
7   George Oates   John Molyneux Kawasaki 92.09 mph 1:38.19.6
8   Malcolm Aldrick   Paul Beasley Yamaha 88.38 mph 1:42.26.8
9   Brian Mee   Alan Widdowson Kawasaki 88.06 mph 1:42.49.6
10   Bill Hall   Peter Minion Kawasaki 87.56 mph 1:43.24.8
DNF   Malcolm Hobson   Stu Collins Ham-Yamaha
DNF   Rolf Biland   Kenneth Williams Schmid-Yamaha

Sidecar TT Leg two bewerken

Uitslag Sidecar TT Leg two bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Snelheid Tijd
1   Malcolm Hobson   Stu Collins Ham-Yamaha 99.74 mph 1:30.47.0
2   Rolf Biland   Kenneth Williams Schmid-Yamaha 98.66 mph 1:31.46.8
3   Rolf Steinhausen   Wolfgang Kalauch König 98.60 mph 1:31.50.0
4   Dick Greasley   Mick Skeels Yamaha 95.06 mph 1:35.15.4
5   Mick Boddice   Chas Birks Yamaha 95.01 mph 1:35.18.0
6   Graham Hilditch   Vince Biggs Yamaha 93.11 mph 1:37.15.0
7   Steve Sinnott   Jim Williamson Yamaha 92.65 mph 1:37.44.0
8   Bill Hall   Peter Minion Kawasaki 89.19 mph 1:41.31.0
9   Reg Spooner   Denis Smith König 88.02 mph 1:42.52.6
10   Robert Philpott   Michael Buxton Laverda 87.93 mph 1:42.58.4
DNF   George O'Dell   Kenny Arthur Yamaha