Wikipedia

Eurovisiesongfestival 2012

Het Eurovisiesongfestival 2012 was de 57ste editie van deze Europese liedjeswedstrijd. Het liedjesfestijn vond plaats in de Crystal Hall in Bakoe, de hoofdstad van Azerbeidzjan. Het was de eerste maal in de geschiedenis dat het Eurovisiesongfestival plaatsvond in Azerbeidzjan. Het dankte de organisatie aan de overwinning van Ell & Nikki een jaar eerder met het nummer Running scared.

Eurovisiesongfestival 2012
Light your fire!
Gastland Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan
Locatie Crystal Hall, Bakoe
Omroep ITV
Halve finale 1 22 mei 2012
Halve finale 2 24 mei 2012
Finale 26 mei 2012
Presentatoren Leyla Əliyeva
Nərgiz Birk-Petersen
Eldar Qasımov
Winnaar
Land Vlag van Zweden Zweden
Lied Euphoria
Artiest Loreen
Tekst Tomas Gustafsson, Peter Boström
Componist Peter Boström
Andere gegevens
Stemgegevens Elk land verdeelt 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10 en 12 punten; 50% via televoting, 50% via een vakjury
Aantal landen 42 (26 in finale)
Terugkerend Vlag van Montenegro Montenegro
Terugtrekkend Vlag van Armenië Armenië
Vlag van Polen Polen
Openingsact
Finale Ell & Nikki
Intervalact
Halve finale 1 Natig Rhythm Group
Halve finale 2 Marija Šerifović, Dima Bilan, Alexander Rybak, Lena Meyer-Landrut en Ell & Nikki
Finale Emin Ağalarov
Chronologie
◄ 2011 – 2013 ►

De eerste halve finale werd gehouden op dinsdag 22 mei, de tweede halve finale vond plaats op donderdag 24 mei en twee dagen later, zaterdag 26 mei, volgde de finale die werd gewonnen door zangeres Loreen die namens Zweden 372 punten won, 75,6% van het maximale aantal en op de score van Noorwegen in 2009 na het hoogste puntenaantal aller tijden. Het was de vijfde keer in de geschiedenis van het Eurovisiesongfestival dat Zweden won.

Gaststad bewerken

Al snel na afloop van het Eurovisiesongfestival 2011 werd duidelijk dat Bakoe, de hoofdstad van Azerbeidzjan, gaststad zou worden van de volgende editie van het liedjesfestijn. Het grootste struikelblok bleek evenwel de zoektocht naar een geschikte zaal. Op 16 mei 2011 werd er gemeld dat er speciaal voor het festival een nieuw complex zou worden gebouwd met een capaciteit van 23.000 zitplaatsen. Drie dagen later meldde ITV dat het Tofikh Bakhramovstadion ook een optie was. Er moest dan wel een dak gebouwd worden voor het stadion. Ook het Heydar Aliyevcomplex behoorde tot de mogelijkheden, ook al biedt deze zaal slechts plaats aan 7800 personen. Op 31 oktober 2011 liet Ismayil Omarov, directeur van ITV, weten dat er nog geen beslissing was gevallen over de exacte locatie. De uiteindelijke beslissing werd pas genomen tijdens de Reference Groupmeeting op 25 januari 2012 in Bakoe. Zoals verwacht werd de Crystal Hall, een zaal die op dat moment in aanbouw was, aangeduid als locatie van het Eurovisiesongfestival 2012. De zaal zou eind april klaar zijn, net op tijd voor het festival. Tijdens het Eurovisiesongfestival was er plaats voor zo'n 16.000 toeschouwers.

Formule bewerken

Er werd wat aan de regels gesleuteld voor aanvang van het festival. Sinds 2012 kan er niet meer gedurende de hele uitzending gestemd worden. Men keerde terug naar het oude systeem, waardoor men pas kan stemmen na afloop van het optreden van het laatste deelnemende land. Uit elke halve finale zouden, net als de voorbijgaande jaren, tien landen zich plaatsen voor de grote finale. Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk waren rechtstreeks geplaatst voor die finale als lid van de Grote Vijf, de vijf grootste geldschieters van het Eurovisiesongfestival. Ook het gastland, in dit geval Azerbeidzjan, was rechtstreeks geplaatst voor de finale. Zo telde de finale 26 landen, één meer dan in 2011. Tijdens de voorgaande editie keerde Italië na veertien jaar afwezigheid terug naar het Eurovisiesongfestival, waardoor er een extra land rechtstreeks geplaatst was voor de finale, maar aangezien Duitsland als lid van de grootste geldschieters sowieso al rechtstreeks naar de finale mocht, was er geen 26ste land in de finale. Het automatische ticket voor de finale voor het gastland werd niet doorgegeven aan een ander land.

Presentatoren bewerken

Net als de voorbije twee jaar waren er drie presentatoren: twee vrouwen en één man. Het ging hier om Leyla Əliyeva, Nərgiz Birk-Petersen en Eldar Qasımov. Leyla is presentatrice bij de organiserende omroep, Nargiz studeerde rechten en is model en Eldar is de mannelijke helft van Ell & Nikki, de winnaars van het Eurovisiesongfestival 2011. Eldar was de vierde voormalige winnaar die het festival presenteert.

Potindeling bewerken

 
De loting voor de verdeling van de landen over twee halve finales vond plaats op 25 januari 2012.

Op 25 januari vond in Bakoe de loting plaats om te bepalen welke landen in welke halve finale uitkwamen. Voor de verdeling van de halvefinalisten over twee halve finales werd net als voorbijgaande jaren gebruikgemaakt van een potindeling. Landen die vaak op elkaar stemmen, werden in dezelfde groep geplaatst. Uit elke groep gingen drie landen naar de ene halve finale, de rest (drie of vier, naargelang de pot), ging naar de andere halve finale. Ook Armenië, dat uiteindelijk niet deelnam aan het Eurovisiesongfestival 2012, zat bij de potindeling in een van de kokers, maar de Armeense openbare omroep trok zich begin maart alsnog terug. Op 20 maart werd de definitieve startvolgorde geloot van zowel beide halve finales als van de finale.

Pot 1 Pot 2 Pot 3 Pot 4 Pot 5 Pot 6
  Albanië
  Bosnië en Herzegovina
  Kroatië
  Macedonië
  Montenegro
  Servië
  Zwitserland 		  Denemarken
  Estland
  Finland
  IJsland
  Noorwegen
  Zweden 		  Georgië
  Israël
  Moldavië
  Oekraïne
  Rusland
  Wit-Rusland 		  Armenië
  België
  Cyprus
  Griekenland
  Nederland
  Turkije 		  Ierland
  Letland
  Litouwen
  Malta
  Portugal
  Roemenië 		  Bulgarije
  Hongarije
  Oostenrijk
  San Marino
  Slovenië
  Slowakije

Deelnemende landen bewerken

Er namen 42 landen deel aan het Eurovisiesongfestival 2012. Hiermee werd het record van de edities van 2008 en 2011 net niet geëvenaard. Destijds waren er immers 43 deelnemende landen. Oorspronkelijk zou het record wel gehaald worden, maar Armenië trok zich in maart 2012 alsnog terug uit het festival, twee maanden na de deadline. Montenegro keerde voor het eerst sinds 2009 terug naar het liedjesfestijn, Polen was er voor het eerst sedert 2002 niet bij. De Andorrese openbare omroep RTVA trok zich in november terug uit de EBU, waardoor het land niet langer kan deelnemen aan het festival. Andorra nam tussen 2004 en 2009 deel aan het Eurovisiesongfestival. Ook Tsjechië keerde in 2012 niet terug naar het Eurovisiesongfestival, evenals Monaco, hoewel hierover enige tijd geruchten de ronde deden. Luxemburg toonde nooit enige intentie om terug te keren. Op 3 augustus 2011 meldde de Franse delegatieleider zelfs dat Marokko had laten weten opnieuw te zullen deelnemen na een afwezigheid van 32 jaar. Uiteindelijk bleken het echter loze geruchten te zijn en keerde Marokko niet terug.

Finale bewerken

 
Leyla Alieva, Eldar Qasımov en Nargiz Berk-Petersen, de drie presentatoren van de show.
 
Loreen zorgde voor de vijfde Zweedse overwinning in de geschiedenis.
 
Het podium van het Eurovisiesongfestival 2012

Overzicht bewerken

De Zweedse Loreen, die voor aanvang van het Eurovisiesongfestival al tot topfavoriete gebombardeerd werd, wist de finale afgetekend te winnen. Met 372 punten haalde ze het met meer dan 100 punten voorsprong op nummer twee, Rusland. Željko Joksimović, die in 2004 al tweede was geworden, legde nu beslag op de derde plaats. Gastland Azerbeidzjan moest tevreden zijn met de vierde plaats. De vijfde plaats van Rona Nishliu betekende de beste Albanese prestatie in de geschiedenis van het Eurovisiesongfestival. Tooji zorgde dan weer voor de elfde laatste plek voor Noorwegen in de geschiedenis, een record. Het was tevens de eerste keer sinds 2003 dat de Griekse inzending niet in de top tien eindigde.

In mei 2012 liet het Azerbeidzjaanse ministerie van Staatsveiligheid weten dat het een aanslag op de finale van het Eurovisiesongfestival 2012 verijdeld had. Terroristen zouden met behulp van explosieven buitenlandse gasten en president Aliyev willen vermoorden. Tijdens de arrestatie van de verdachten brak een vuurgevecht uit, waarbij twee terroristen de dood vonden. De Azerbeidzjaanse autoriteiten maakten het nieuws pas na afloop van het Eurovisiesongfestival wereldkundig om geen onrust te zaaien tijdens het festival.

De finale werd door 64 miljoen mensen bekeken. Dit is het laagste kijkersaantal sinds 2008.[1]

Uitslag bewerken

Plaats Land Artiest Lied Taal Punten
1   Zweden Loreen Euphoria Engels 372
2   Rusland Boeranovskije Baboesjki Party for everybody Oedmoerts en Engels 259
3   Servië Željko Joksimović Nije ljubav stvar Servisch 214
4   Azerbeidzjan Səbinə Babayeva When the music dies Engels 150
5   Albanië Rona Nishliu Suus Albanees 146
6   Estland Ott Lepland Kuula Estisch 120
7   Turkije Can Bonomo Love me back Engels 112
8   Duitsland Roman Lob Standing still Engels 110
9   Italië Nina Zilli L'amore è femmina (out of love) Engels en Italiaans 101
10   Spanje Pastora Soler Quédate conmigo Spaans 97
11   Moldavië Pasha Parfeny Lăutar Engels 81
12   Roemenië Mandinga Zaleilah Spaans en Engels 71
13   Macedonië Kaliopi Crno i belo Macedonisch 71
14   Litouwen Donny Montell Love is blind Engels 70
15   Oekraïne Gaitana Be my guest Engels 65
16   Cyprus Ivi Adamou La la love Engels 65
17   Griekenland Eleftheria Eleftheriou Aphrodisiac Engels 64
18   Bosnië en Herzegovina Maya Sar Korake ti znam Bosnisch 55
19   Ierland Jedward Waterline Engels 46
20   IJsland Gréta Salóme & Jónsi Never forget Engels 46
21   Malta Kurt Calleja This is the night Engels 41
22   Frankrijk Anggun Echo (you and I) Frans en Engels 21
23   Denemarken Soluna Samay Should've known better Engels 21
24   Hongarije Compact Disco Sound of our hearts Engels 19
25   Verenigd Koninkrijk Engelbert Humperdinck Love will set you free Engels 12
26   Noorwegen Tooji Stay Engels 7

Eerste halve finale bewerken

Overzicht bewerken

Rusland won de eerste halve finale, voor Albanië en Roemenië. Ook Griekenland, Moldavië, Ierland, Cyprus, IJsland, Denemarken en Hongarije wisten zich te plaatsen voor de eindstrijd. Oostenrijk beëindigde de eerste halve finale op de laatste plaats. België wist zich voor het tweede jaar op rij niet te plaatsen voor de finale. Iris eindigde op de 17de plaats, met 16 punten, gekregen van Albanië (2), Finland (2), Griekenland (4), Ierland (6), Roemenië (1) en Spanje (1). België gaf zelf één punt aan Finland, twee aan Oostenrijk, drie aan Cyprus, vier aan Roemenië, vijf aan IJsland, zes aan Hongarije, zeven aan Ierland, acht aan Griekenland, tien aan Albanië en twaalf aan Rusland.

Azerbeidzjan, Italië en Spanje stemden mee in deze halve finale. De eerste halve finale werd door 19,4 miljoen mensen bekeken.[1]

Uitslag bewerken

Plaats Land Artiest Lied Taal Punten
1   Rusland Boeranovskije Baboesjki Party for everybody Oedmoerts en Engels 152
2   Albanië Rona Nishliu Suus Albanees 146
3   Roemenië Mandinga Zaleilah Spaans en Engels 120
4   Griekenland Eleftheria Eleftheriou Aphrodisiac Engels 116
5   Moldavië Pasha Parfeny Lăutar Engels 100
6   Ierland Jedward Waterline Engels 92
7   Cyprus Ivi Adamou La la love Engels 91
8   IJsland Gréta Salóme & Jónsi Never forget Engels 75
9   Denemarken Soluna Samay Should've known better Engels 63
10   Hongarije Compact Disco Sound of our hearts Engels 52
11   Zwitserland Sinplus Unbreakable Engels 45
12   Finland Pernilla Karlsson När jag blundar Zweeds 41
13   Israël Izabo Time Engels en Hebreeuws 33
14   San Marino Valentina Monetta The social network song (oh oh - uh - oh oh) Engels 31
15   Montenegro Rambo Amadeus Euro neuro Engels 20
16   Letland Anmary Beautiful song Engels 17
17   België Iris Would you Engels 16
18   Oostenrijk Trackshittaz Woki mit deim Popo Midden-Beiers 8

Tweede halve finale bewerken

Overzicht bewerken

De tweede halve finale werd gewonnen door latere eindwinnaar Zweden. Met 181 punten bleef Loreen de Servische en de Litouwse kandidaat ruim voor. Ook Estland, Turkije, Bosnië en Herzegovina, Malta, Oekraïne, Macedonië en Noorwegen haalden de finale. Noorwegen eindigde met evenveel punten als Bulgarije, maar mocht door omdat het van meer landen punten had gekregen dan Bulgarije. Slowakije eindigde voor het eerst in de geschiedenis op de laatste plaats, en Georgië haalde voor het eerst de finale niet. Nederland wist zich voor het achtste jaar op rij niet te plaatsen voor de finale. Hiermee verbrak het land zijn eigen trieste record, dat sinds 2011 op zeven achtereenvolgende mislukte pogingen stond. Joan Franka eindigde op de 15de plaats, met 35 punten, gekregen van Duitsland (8), Estland (7), Litouwen (3), Noorwegen (3), Slovenië (2), Zweden (1), Turkije (7) en het Verenigd Koninkrijk (4). Nederland gaf zelf één punt aan Wit-Rusland, twee aan Malta, drie aan Noorwegen, vier aan Litouwen, vijf aan Bosnië en Herzegovina, zes aan Portugal, zeven aan Turkije, acht aan Estland, tien aan Servië en twaalf aan Zweden.

Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk stemden mee in deze halve finale. De tweede halve finale werd door 19,6 miljoen mensen bekeken.[1]

Uitslag bewerken

Plaats Land Artiest Lied Taal Punten
1   Zweden Loreen Euphoria Engels 181
2   Servië Željko Joksimović Nije ljubav stvar Servisch 159
3   Litouwen Donny Montell Love is blind Engels 104
4   Estland Ott Lepland Kuula Estisch 100
5   Turkije Can Bonomo Love me back Engels 80
6   Bosnië en Herzegovina Maya Sar Korake ti znam Bosnisch 77
7   Malta Kurt Calleja This is the night Engels 70
8   Oekraïne Gaitana Be my guest Engels 64
9   Macedonië Kaliopi Crno i belo Macedonisch 53
10   Noorwegen Tooji Stay Engels 45
11   Bulgarije Sofi Marinova Love unlimited Bulgaars 45
12   Kroatië Nina Badrić Nebo Kroatisch 42
13   Portugal Filipa Sousa Vida minha Portugees 39
14   Georgië Anri Jochadze I'm a joker Georgisch en Engels 36
15   Nederland Joan Franka You and me Engels 35
16   Wit-Rusland Litesound We are the heroes Engels 35
17   Slovenië Eva Boto Verjamem Sloveens 31
18   Slowakije Max Jason Mai Don't close your eyes Engels 22

Wijzigingen bewerken

Terugkerende landen bewerken

 
■ Deelnemende landen
■ Landen die in het verleden deelgenomen hebben
■ Landen die zich niet voor de finale kwalificeerden
  •   Montenegro: begin november gaf RTCG, de Montenegrijnse openbare omroep, te kennen te zullen deelnemen aan het Eurovisiesongfestival 2012. Na twee jaar afwezigheid wegens financiële problemen keerde het Balkanland terug. De komst van een nieuwe algemene directeur en de verlaging van het inschrijvingsgeld werkte een terugkeer in de hand.

Terugtrekkende landen bewerken

  •   Armenië: ARMTV, de Armeense openbare omroep, twijfelde lang of het al dan niet zou deelnemen aan het Eurovisiesongfestival 2012, aangezien Bakoe de gaststad was, de hoofdstad van aartsvijand Azerbeidzjan. Beide landen leven al decennia op gespannen voet, onder meer door het conflict rond Nagorno-Karabach. Aanvankelijk stemde ARMTV ermee in toch deel te nemen, maar in maart trok de omroep zich alsnog terug, twee maanden na het verstrijken van de deadline.
  •   Polen: TVP trok zich 19 december 2011 terug uit het Eurovisiesongfestival, officieel omdat de omroep zich wilde concentreren op de verslaggeving rond het Europees kampioenschap voetbal 2012, dat in de zomer zou worden gehouden in Polen en Oekraïne.

Terugkerende artiesten bewerken

Land Artiest Plaats Eerdere deelname Plaats toen
  IJsland Jónsi 20   IJsland 2004 19
  Ierland Jedward 19   Ierland 2011 8
  Servië Željko Joksimović 3   Servië en Montenegro 2004 2

Trivia bewerken

  • Željko Joksimović presenteerde in 2008 het Eurovisiesongfestival en was dat jaar ook componist van de Servische inzending Oro van Jelena Tomašević.
  • Kaliopi deed voor de tweede keer mee voor Macedonië. In 1996 mocht ze zich de eerste kandidaat noemen voor het land, maar ze kwam niet door de audioronde: ze werd in die voorronde 26ste met 14 punten en mocht zo niet deelnemen aan het eigenlijke Eurovisiesongfestival.
  • Maya Sar was in 2004 en 2011 al als backing op het Eurovisiepodium te zien.
  • In 2011 nam de Ierse tweeling Jedward al deel aan het Eurovisiesongfestival. Ze werden dit jaar opnieuw gekozen als deelnemer. Het is voor het eerst in de Eurovisiesongfestivalgeschiedenis van Ierland dat het land tweemaal achter elkaar dezelfde artiest stuurt.
  • In 2008 was Anri Jochadze al op het Eurovisiepodium te zien als backing bij zangeres Diana Goertskaja.
  • Albanië zond de eerste halve finale, waarin de eigen kandidaat Rona Nishliu haar opwachting maakte, niet rechtstreeks uit. De regering had immers een dag van nationale rouw afgekondigd na een tragisch busongeval in het land, waarbij twaalf studenten het leven lieten. Hierdoor stond de Albanese vakjury volledig in voor de punten van het Balkanland.
  • Iran riep zijn ambassadeur uit Azerbeidzjan terug vanwege het Eurovisiesongfestival in Bakoe. Volgens de autoriteiten in Iran voldoet het liedjesevenement niet aan de islamitische regels. Men vindt het een onwaardig 'homo-evenement'. De Noorse zanger Tooji, in Iran geboren, kwam tijdens de tweede halve finale op met een groen polsbandje, met daarop de tekst Free Iran.
  • Voor elk land zijn act mocht brengen, werd er op de buitenkant van de Crystal Hall de vlag van dit land gevormd door duizenden lampjes. Dit was zo in de halve finales en in de grote finale.
  • Tijdens de openingsact brachten Ell & Nikki Running scared ten gehore, het liedje waar zij het voorgaande jaar het songfestival mee gewonnen hadden. Hierbij playbackten ze het liedje.

Externe links bewerken

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eurovisiesongfestival_2012&oldid=67426402"