Het elftal begon op 2 september 2011 met een klinkende thuiszege tegen Libanon. Het werd 6-0 na onder meer een hattrick van Park Chu-Young. Vier dagen later lieten de Zuid-Koreanen voor het eerst punten liggen. Ze kwamen niet verder dan een 1-1 gelijkspel tegen Koeweit. Park was opnieuw trefzeker voor zijn land. Nadien volgde een dubbele confrontatie met de Verenigde Arabische Emiraten. Voor eigen volk werd het 2-1, dankzij een treffer van opnieuw Park en een eigen doelpunt van Al Kamali. Een maand later won het team van trainer Hong ook in Dubai. Het werd 0-2 na goals van Lee Keun-Ho en Park. Op de voorlaatste speeldag verloren de Zuid-Koreanen met 2-1 in Libanon. Door de nederlaag moest Zuid-Korea de eerste plaats delen met de Libanezen. Het team van Choi stelde de kwalificatie veilig door op de laatste speeldag met 2-0 te winnen van Koeweit.
In de vierde ronde werd Zuid-Korea net als Iran, Oezbekistan, Qatar en opnieuw Libanon ondergebracht in Groep A. De Zuid-Koreanen begonnen aan de laatste hindernis op weg naar het WK met twee klinkende zeges. De Aziatische Tijgers wonnen eerst met 1-4 van Qatar en versloegen vervolgens Libanon met 3-0. Nadien presteerde het team van trainer Choi minder goed. Eerst speelde het 2-2 gelijk tegen Oezbekistan, nadien verloor het verrassend van Iran, dat ondanks de uitsluiting van Masoud Shojaei met het kleinste verschil wist te winnen. In de terugronde kende Zuid-Korea opnieuw problemen. Qatar, dat eerder met 1-4 werd verslagen, leek lange tijd met een punt aan de haal te gaan. Maar in de 96e minuut bezorgde Son Heung-Min zijn land alsnog de drie punten door een bal die tegen de deklat botste in doel te tikken. Drie maanden later, in juni 2013, speelde Zuid-Korea 1-1 gelijk tegen Oezbekistan, maar won het nadien wel met het kleinste verschil van Oezbekistan. Daardoor waren de Aziatische Tijgers zeker van deelname aan het WK, hoewel er nog een duel op het programma stond. Op de laatste speeldag moest Zuid-Korea het opnemen tegen Iran, dat nog niet zeker was van deelname. In de aanloop naar de wedstrijd verklaarde Choi dat hij liever Oezbekistan dan Iran naar het WK zag gaan, tot grote ergernis van Carlos Queiroz, de bondscoach van Iran. Queiroz motiveerde zijn team door het trainingsveld vol te hangen met afbeeldingen van Choi. Iran won uiteindelijk met 0-1 na een doelpunt van Reza Ghoochannejhad en wipte zo over Zuid-Korea naar de eerste plaats.
Omdat Zuid-Korea zich met de nodige moeite had gekwalificeerd, besloot Choi na de nederlaag tegen Iran om ontslag te nemen.[1] Niet veel later werd oud-international Hong Myung-bo benoemd als nieuwe bondscoach.[2]
Op 6 december 2013 werd er geloot voor de groepsfase van het WK in Brazilië. Zuid-Korea werd ondergebracht in Groep H en kreeg daardoor Porto Alegre, Cuiabá en São Paulo als speelsteden voor de groepsfase. Ook België, Rusland en Algerije kwamen in Groep H terecht. Op 8 mei 2014 maakte bondscoach Hong zijn selectie bekend.[3]
De FIFA maakte op 13 mei bekend dat de slogan van het Zuid-Koreaans elftal, zichtbaar op de spelersbus, "즐겨라, 대한민국!" is, dat "geniet ervan, Roden!" betekent. De slogan werd door supporters gekozen.[4]
Libanon
Verenigde Arabische Emiraten
Ton du Chatinier
Seigo Ikeda
Queens Park Rangers
Al-Hilal
Guangzhou Evergrande
Cardiff City
Bayer Leverkusen
.svg){kind=small}
België
Algerije
Rusland
74'
Brazilië · 
Kroatië · 
Mexico · 
Kameroen
Spanje · 
Chili · 
Australië
Colombia · 
Griekenland · 
Ivoorkust · 
Uruguay · 
Costa Rica · 
Italië
.svg){kind=small}
Zwitserland · 
Ecuador · 
Frankrijk · .svg){kind=small}
Honduras
Argentinië · 
Bosnië en Herzegovina · 
Nigeria
Portugal · 
Ghana · 
Verenigde Staten