Zaadverspreiding

Zaadverspreiding is de verplaatsing van zaden vanuit een ouderplant over een bepaald gebied, met de kans dat het zaad een nieuwe standplaats bereikt waar het kan ontkiemen. Planten zijn sessiele wezens, en hebben verschillende strategieën ontwikkeld om nakomelingen ertoe te brengen weg te groeien van de ouderplant. Zaadverspreiding is vaak afhankelijk van abiotische of biotische factoren, zoals wind of vogels.

Zaden van paardenbloemen verspreiden zich door middel van de wind

De patronen waarmee zaden zich verspreiden is voor een belangrijk deel afhankelijk van het verspreidingsmechanisme. Dit mechanisme bepaalt de demografische en genetische structuur van plantenpopulaties, evenals voor migratiepatronen en interacties tussen soorten. Er zijn vijf hoofdmechanismen voor zaadverspreiding te onderscheiden: zwaartekracht, wind, dehiscentie, water en door dieren. Sommige planten zijn serotineus en verspreiden hun zaden alleen als reactie op een omgevingsstimulus.

Zie ook

• Bestuiving

Bronnen

• (en) Schulze, E. D., Beck, E. & Müller-Hohenstein, K. (2005), Plant Ecology. Springer Science & Business Media, 542–550. ISBN 978-3-540-20833-4.
• (en) Howe, H. F., Smallwood J. (1982). Ecology of Seed Dispersal. Annual Review of Ecology and Systematics 13 (1): 201–228. ISSN:0066-4162. DOI:10.1146/annurev.es.13.110182.001221.