Yasuhiro Nakasone
Yasuhiro Nakasone (Japans: 中曾根康弘, Nakasone Yasuhiro) (Takasaki (Gunma), 27 mei 1918 – Tokio, 29 november 2019) was een Japans politicus van de Liberaal-Democratische Partij (LDP). Hij was premier van Japan van 1982 tot 1987.
| Yasuhiro Nakasone 中曾根康弘 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Nakasone Yasuhiro
| ||||
| Geboren | 27 mei 1918 Takasaki (Gunma) | |||
| Overleden | 29 november 2019 Tokio | |||
| Politieke partij | Liberaal-Democratische Partij | |||
| Partner | Tsutako Nakasone | |||
| Beroep | Politicus | |||
| Religie | Shintoïsme | |||
| Handtekening | 
| |||
| Premier van Japan | ||||
| Aangetreden | 27 november 1982 | |||
| Einde termijn | 6 november 1987 | |||
| Monarch | Akihito | |||
| Voorganger | Zenko Suzuki | |||
| Opvolger | Noboru Takeshita | |||
| Directeur-generaal voor Administratieve Zaken | ||||
| Aangetreden | 17 juli 1980 | |||
| Einde termijn | 27 november 1982 | |||
| Premier | Zenko Suzuki | |||
| Voorganger | Sosuke Uno | |||
| Opvolger | Kuniyoshi Saito | |||
| Minister van Economische Zaken | ||||
| Aangetreden | 7 juli 1972 | |||
| Einde termijn | 9 december 1974 | |||
| Premier | Kakuei Tanaka | |||
| Voorganger | Kakuei Tanaka | |||
| Opvolger | Toshio Komoto | |||
| Minister van Transport en Infrastructuur | ||||
| Aangetreden | 25 november 1967 | |||
| Einde termijn | 30 november 1968 | |||
| Premier | Eisaku Sato | |||
| Voorganger | Takeo Ohashi | |||
| Opvolger | Ken Harada | |||
| ||||
Nakasone was van 1947 tot 2004 lid van het Lagerhuis en diende als partijleider van de LDP van 1982 tot 1987. Hij was minister van Transport en Infrastructuur in het kabinet-Sato II van 1967 tot 1968 en minister van Economische Zaken in de kabinetten-Kakuei Tanaka I en II van 1972 tot 1974.
Nakasone kwam uit een familie die tot de samoerai-klasse had behoord. Hij diende in de Japanse Keizerlijke Marine. In 1978 zei hij dat hij tijdens de oorlog in Nederlands-Indië voor zijn kameraden een militair bordeel had laten bouwen.[1] Later trok hij de bewering weer in.
Nakasone werd gezien als een tijdgenoot van Brian Mulroney, Ronald Reagan, Helmut Kohl, François Mitterrand, Margaret Thatcher en Michail Gorbatsjov. Hij wordt gezien als een van de belangrijkste naoorlogse regeringsleiders. Zijn eerste politieke wapenfeit was zijn leiding aan een politieke commissie die adviseerde om geld vrij te maken voor nucleair onderzoek, wat uiteindelijk resulteerde in de bouw van tientallen kernreactoren.[1] Hij was vooral bekend om het doordrukken van de privatisering van staatsbedrijven, waaronder Japanese National Railways, en door het nieuw leven inblazen van het Japanse nationalisme tijdens en na zijn termijn als minister-president. Zo bezocht hij in 1985 als eerste regeringsleider het oorlogsmonument Yasukuni sinds daar in 1978 de namen van een aantal bekende oorlogsmisdadigers waren bijgeschreven.[1] In 1987 trad hij terug, na een mislukte poging om btw in te voeren. In 1988 was hij betrokken in handel met voorkennis in aandelen.
Tijdens zijn premierschap stond Japan op het toppunt van zijn economische macht. Sinds het overlijden van zijn directe voorganger Zenko Suzuki in 2004 was Nakasone de oudste nog levende (voormalige) premier van Japan.[1]
| Voorganger: Zenko Suzuki |
Premier van Japan Kabinet-Nakasone I, II en III 1982–1987 |
Opvolger: Noboru Takeshita |
Bronnen, noten en/of referenties
|