World Baseball Classic

De World Baseball Classic (WBC) is een vierjaarlijks internationaal honkbaltoernooi voor landenteams. Het toernooi wordt gespeeld onder auspiciën van de World Baseball Softball Confederation (WBSC) -sinds 2013 de fusie tussen de International Baseball Federation (IBAF) en de International Softball Federation (ISF)- en is geïnitieerd door de Major League Baseball, de Major League Baseball Players Association en andere professionele baseballcompetities en hun spelersorganisaties over de hele wereld.

De World Baseball Classic is het eerste toernooi waarin ook (prof)spelers uit de Major League Baseball (MLB) meedoen. Zo ontbraken deze spelers in het verleden altijd op de Olympische Spelen omdat deelname aan het toernooi hun door hun clubs werd verboden, omdat het niet paste in het seizoen van de Major League clubs. Tot 1998 was het wereldkampioenschap honkbal enkel voorbehouden voor amateursspelers, maar ook hierna stond de MLB ook hier niet toe dat hun (belangrijkste) spelers hieraan deelnamen.

Nadat in 2011 het laatste WK-toernooi werd georganiseerd werd de winnaar van de WBC 2013 ook als de nieuwe wereldkampioen aangemerkt. Hierna werd deze titel vergeven in het vierjaarlijkse toernooi WBSC Premier 12 die in 2015 voor het eerst werd georganiseerd.

Historie

bewerken

De eerste WBC werd aangekondigd in 2005. Eigenaars, voornamelijk New York Yankees' eigenaar George Steinbrenner, waren bezorgd dat een van hun sterspelers een blessure zou oplopen tijdens dit internationale toernooi. Dit was trouwens ook een zorg van de baseball-unie, maar hun doel was de dopingcontroles in te voeren in dit toernooi. Uiteindelijk werd een deal bereikt over een speler-verzekering en een standaard dopingcontrole.

De eerste editie van dit toernooi vond, met een jaar uitstel, plaats in 2006, het tweede werd in 2009 gespeeld. Aan beide edities namen dezelfde zestien landen deel.

De derde editie van dit toernooi vond plaats in 2013. Voor het toernooi van 2013 liet de IBAF de twaalf landen die op de editie van 2009 ten minste een wedstrijd hadden gewonnen direct toe tot de deelnemende zestien. De vier landen die geen enkele wedstrijd hadden gewonnen (Canada, Panama, Taiwan en Zuid-Afrika) moesten met twaalf daartoe uitgenodigde landen kwalificatiewedstrijden spelen voor vier plaatsen bij de laatste zestien. Canada en Taiwan slaagden erin zich alsnog te plaatsen. Brazilië en Spanje kwalificeerden zich voor hun eerste deelname aan de WBC.

Voor de editie in 2017 waren de twaalf landen die in in het toernooi van 2013 in de eerste ronde als 1e, 2e en 3e eindigden in hun groep direct gekwalificeerd voor het hoofdtoernooi. De vier landen die als 4e eindigden (Australië, Brazilië, Mexico en Spanje) konden zich, samen met twaalf andere landen, proberen te plaatsen via kwalificatie. Australië en Mexico slaagden hierin. Colombia en Israël plaatsten zich hierbij voor de eerste keer.

Finales

bewerken
Jaar Editie Plaats Winnaar Uitslag Finalist
2006 I   San Diego   Japan 10–6   Cuba
2009 II   Los Angeles   Japan 5–3 (10)   Zuid-Korea
2013 III   San Francisco   Dominicaanse Republiek 3–0   Puerto Rico
2017 IV   Los Angeles   Verenigde Staten 8–0   Puerto Rico
2023 V   Miami   Japan 3–2   Verenigde Staten
2026 VI

Deelnemers

bewerken
Land Prestatie
  Japan Winnaar
  Cuba Finalist
  Dom. Republiek
  Zuid-Korea
Halvefinalisten
  Mexico
  Puerto Rico
  Venezuela
  Verenigde Staten
2e ronde
  Australië
  Canada
  China
  Italië
  Nederland
  Panama
  Taiwan
  Zuid-Afrika
1e ronde
Land Prestatie
  Japan Winnaar
  Zuid-Korea Finalist
  Venezuela
  Verenigde Staten
Halvefinalisten
  Cuba
  Mexico
  Nederland
  Puerto Rico
2e ronde
  Australië
  China
  Dom. Republiek
  Italië
1e ronde +
geplaatst voor 2013
  Canada
  Panama
  Taiwan
  Zuid-Afrika
1e ronde +
kwalificatie voor 2013
Land Prestatie
  Dom. Republiek Winnaar
  Puerto Rico Finalist
  Japan
  Nederland
Halvefinalisten
  Cuba
  Italië
  Taiwan *
  Verenigde Staten
2e ronde
  Canada *
  China
  Venezuela
  Zuid-Korea
1e ronde +
geplaatst voor 2017
  Australië
  Brazilië *
  Mexico
  Spanje *
1e ronde +
kwalificatie voor 2017
  Colombia
  Duitsland
  Filipijnen
  Frankrijk
  Groot-Brittannië
  Israël
  Nicaragua
  Nieuw-Zeeland
  Panama
  Thailand
  Tsjechië
  Zuid-Afrika
kwalificatie
* via kwalificatie
Land Prestatie
  Verenigde Staten Winnaar
  Puerto Rico Finalist
  Japan
  Nederland
Halvefinalisten
  Cuba
  Dom. Republiek
  Israël *
  Venezuela
2e ronde
  Australië *
  Colombia *
  Italië
  Zuid-Korea
1e ronde +
geplaatst voor 2021
  Canada
  China
  Mexico *
  Taiwan
1e ronde +
kwalificatie voor 2021
  Brazilië
  Duitsland
  Filipijnen
  Frankrijk
  Groot-Brittannië
  Nicaragua
  Nieuw-Zeeland
  Pakistan
  Panama
  Spanje
  Tsjechië
  Zuid-Afrika
kwalificatie
* via kwalificatie
Land Prestatie
  Japan Winnaar
  Verenigde Staten Finalist
  Mexico
  Cuba
Halvefinalisten
  Venezuela
  Australië
  Puerto Rico
  Italië
Kwartfinalisten
  Zuid-Korea
  Dom. Republiek
  Canada
  Nederland
  Panama *
  Verenigd Koninkrijk *
  Tsjechië *
  Israël
1e ronde +
geplaatst voor 2026
  Taiwan
  Colombia
  Nicaragua *
  China
kwalificatie
* via kwalificatie
Zie de categorie World Baseball Classic van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.