Wereldkampioenschap wegrace 1990
Het wereldkampioenschap wegrace seizoen 1990 was het 42e in de geschiedenis van het door de FIM georganiseerde wereldkampioenschap wegrace.
| Wereldkampioenschap wegrace seizoen 1990 | ||
|---|---|---|
Volgende: 1991 Vorige: 1989
| ||
| Organisator | FIM | |
| Aantal races | 15 voor 500 cc en 250 cc 14 voor 125 cc 13 voor zijspan 500 cc | |
| 500 cc | ||
| Rijderstitel |  Wayne Rainey
| |
| Tweede | Kevin Schwantz
| |
| Derde |  Mick Doohan
| |
| Constructeurstitel |  Yamaha
| |
| 250 cc | ||
| Rijderstitel | John Kocinski
| |
| Tweede |  Carlos Cardús
| |
| Derde |  Luca Cadalora
| |
| Constructeurstitel | Yamaha
| |
| 125 cc | ||
| Rijderstitel | Loris Capirossi
| |
| Tweede |  Hans Spaan
| |
| Derde |  Stefan Prein
| |
| Constructeurstitel | Honda
| |
| Zijspan 500 cc | ||
| Rijderstitel |  Alain Michel.svg){kind=small} Simon Birchall
| |
| Tweede | Egbert Streuer Geral de Haas Scott Whiteside
| |
| Derde | Steve Webster Gavin Simmons
| |
In 1990 werd er voor het eerst in vier klassen gestreden om het wereldkampioenschap. Nadat in 1984 de 50cc-klasse werd omgevormd tot een 80cc-klasse, viel na het seizoen 1989 definitief het doek voor de kleinste klasse in het wereldkampioenschap. De laatste wereldkampioen uit de 80 cc, Manuel Herreros, maakte de overstap naar de 125cc-klasse, maar kon geen potten breken en behaalde geen enkel wk-punt. Wereldkampioen in de 125cc-klasse Àlex Crivillé maakte in 1990 de overstap naar de kwartliters, terwijl Sito Pons na twee jaar achtereen wereldkampioen te zijn geworden in de 250cc-klasse de overstap maakte naar de 500 cc en daarin tot zijn val bij de Grand Prix van Joegoslavië vierde in het algemeen klassement stond. De Amerikaan Eddie Lawson werd in 1989 wereldkampioen met Honda, maar keerde in 1990 terug naar Yamaha, het merk waarmee hij driemaal wereldkampioen wist te worden. In 1990 wist hij echter geen overwinning te behalen en werd zevende. De Britten Steve Webster en zijn bakkenist Tony Hewitt moesten het na de wereldtitel in 1989 doen met een derde plek in het kampioenschap, achter de Franse coureur Alain Michel, die met zijn nieuwe bakkenist Simon Birchall wereldkampioen werd en het Nederlandse duo Streuer en Schnieders.
Nieuw op de kalender stond de op de Hungaroring verreden Grand Prix van Hongarije die na de val van de muur voor het eerst in 1929 werd verreden en in 1990 voor het eerst op de kalender van het wereldkampioenschap stond.[1] De Grand Prix van Brazilië verdween dat jaar van de kalender.
KalenderBewerken
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Eindstand 500 ccBewerken
.svg){kind=small}
Externe linkBewerken
ReferentiesBewerken
- ↑ Le Grand Prix de Hongrie, racingmemo