Wash Westmoreland

Amerikaans filmregisseur

Wash West (volledige naam: Paul "Wash" Westmoreland) (Leeds, 4 maart 1966) is een Brits filmregisseur, scenarioschrijver en filmproducent.

Wash West
Wash Westmoreland
Volledige naam Paul "Wash" Westmoreland
Geboren Leeds, 4 maart 1966
Geboorteland Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Jaren actief 1996 - heden
Beroep Regisseur, scenarioschrijver, producent
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDB-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film
Verenigd Koninkrijk

Biografie bewerken

Wash Westmoreland werd geboren in 1966 in Leeds als Paul Westmoreland. Hij werd Paul genoemd naar Paul McCartney van The Beatles⁣, maar kreeg al snel als kind de bijnaam "Wash". Hij volgde studies politieke wetenschappen en Oost-Aziatische studies aan de universiteit van Newcastle-upon-Tyne en de universiteit van Fukuoka, Japan waar hij in 1990 afstudeerde. In 1992 emigreerde hij naar Amerika waar hij eerst in New York woonde en vervolgens in New Orleans en Los Angeles in 1995.

Westmoreland begon zijn carrière als camera-assistent in de film Hustler White in 1996. Vervolgens begon hij te werken in de pornofilmindustrie waar hij in 1997 met de film Naked Highway de Adult Erotic Gay Video Award en in 1998 de AVN-Award won. Hij bleef pornofilms producer en regisseren, zowel onder de naam Wash West als onder het pseudoniem Bud Light. In 1998 ging hij zich ook op het gewone filmindustrie richten met een optreden als acteur in Velvet Goldmine. In 2001 regisseerde hij samen met Richard Glatzer zijn eerste film The Fluffer. Hun samenwerking resulteerde in nog verschillende speelfilms, Quinceañera (2006), Pedro (2008), The Last of Robin Hood (2013) en Still Alice (2014). Westmoreland was getrouwd met Richard Glatzer tot die in maart 2015 overleed aan de gevolgen van ALS.[1]

Filmografie bewerken

Pornofilms bewerken

  • Squishy Does Porno (1995, scenario, regie)
  • Taking the Plunge! (1996, scenario, regie)
  • Dr Jerkoff and Mr Hard (1996, scenario, regie)
  • Toolbox (1998, scenario, regie)
  • Naked Highway (1997, scenario, regie)
  • Technical Ecstasy (1999, scenario, regie)
  • Animus writer, director, videographer
  • Seven Deadly Sins: Gluttony ofwel The Porno Picture of Dorian Gray (2001, scenario, regie)
  • Rubber is Natural (kortfilm, 2002, regie)
  • The Hole (2003, scenario, regie)

Als Bud Light bewerken

  • Red Hot and Safe (1998, producent)
  • Lost Exit (1999, videographer)
  • Florida Erection (2000, producent)
  • The Devil is a Bottom (2000, producent)
  • Brothers in Arms (2000, producent)
  • Porn Academy (2000, producent)
  • Jet Set Direct: Take One (2004, producent één scene)
  • Jet Set Direct: Take Two (2005, producent één scene)

Prijzen & nominaties bewerken

Glatzer won 26 filmprijzen en kreeg 2 nominaties[2], de belangrijkste:

jaar prijs categorie genomineerde(n) uitslag
2007 Independent Spirit Awards John Cassavetes Award Quinceañera
(samen met Richard Glatzer & Anne Clements)
Gewonnen
2006 Sundance Film Festival Grand Jury Prize Quinceañera
(samen met Richard Glatzer)
Gewonnen
Audience Award Gewonnen
2004 AFI Fest Best Documentary Gay Republicans Gewonnen

Externe link bewerken