War Machine (film)

film uit 2017 van David Michôd

War Machine is een Amerikaanse satirische oorlogsfilm uit 2017 die geschreven en geregisseerd werd door David Michôd. Het verhaal werd gebaseerd op het non-fictieboek The Operators van journalist Michael Hastings. De hoofdrol wordt vertolkt door Brad Pitt.

War Machine
Regie David Michôd
Producent Ian Bryce
Dede Gardner
Jeremy Kleiner
Brad Pitt
Scenario Filmscenario:
David Michôd
Gebaseerd op:
The Operators van Michael Hastings
Voice-over Scoot McNairy
Hoofdrollen Brad Pitt
Anthony Michael Hall
Topher Grace
Will Poulter
Ben Kingsley
Tilda Swinton
Muziek Nick Cave
Warren Ellis
Montage Peter Sciberras
Cinema­tografie Dariusz Wolski
Distributie Netflix
Première 26 mei 2017 (Netflix)
Genre Komedie / Drama / Oorlog
Speelduur 122 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget $ 60 miljoen
Kijkwijzer
Bekijk/bewerk dit op Wikidata
Bekijk/bewerk dit op Wikidata
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Verhaal

bewerken
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Omdat de Afghaanse oorlog niet verloopt zoals gepland, wordt de militaire bevelhebber aan de kant geschoven en vervangen door viersterrengeneraal Glen McMahon. De generaal wordt naar Afghanistan gestuurd om op succesvolle wijze een einde te maken aan de oorlog. In het land krijgt hij de leiding over de Amerikaanse troepen en de internationale coalitie. Om een idee te krijgen welke militaire stappen ondernomen moeten worden om de oorlog te winnen, brengt hij een bezoekje aan de Afghaanse president Hamid Karzai en trekt hij door het land om de stand van zaken te achterhalen. McMahon stelt al snel vast dat de Amerikaanse pogingen om de lokale bevolking op te leiden en een democratie op te richten weinig succesvol zijn.

Hoewel zijn politieke opdrachtgevers hem afraden om extra troepen te vragen, besluit McMahon de oninneembaar geachte provincie Helmand in te nemen en om 40.000 extra troepen te vragen. Door Helmand, en nadien Kandahar, te veroveren, wil hij het vertrouwen winnen van de lokale bevolking. President Barack Obama geeft slechts 30.000 van de gevraagde 40.000 troepen vrij en kondigt in een persconferentie aan dat hij zijn leger binnen 18 maanden uit Afghanistan wil terugtrekken. Als een gevolg daarvan moet McMahon met zijn trouwe assistenten, vervreemde echtgenote en een journalist van Rolling Stone door Europa reizen om bij de coalitiepartners om extra troepen te vragen.

In Europa wordt hij aan de tand gevoeld door kritische politici, wordt hij opgehouden door vulkaanuitbarstingen en geconfronteerd met zijn vervreemde echtgenote die ondanks weinig aandacht en liefde trouw achter hem blijft staan. Terwijl zijn assistenten de tijd doden door te drinken, raakt McMahon zelf steeds meer gevangen in de politieke bureaucratie achter de oorlog. Hoewel hij uiteindelijk extra troepen krijgt, lijkt het er steeds meer op dat er in Afghanistan niks te winnen valt.

Wanneer vervolgens de invasie van Helmand op een teleurstelling uitdraait en Rolling Stone een vernietigend artikel over McMahon en zijn assistenten publiceert, wordt de generaal aan de kant geschoven en vervangen door een nieuwe militaire bevelhebber genaamd Bob.

Leeswaarschuwing: Eindigt hier.

Rolverdeling

bewerken
Acteur Personage
Pitt, Brad Brad Pitt Generaal Glen McMahon
Kingsley, Ben Ben Kingsley President Hamid Karzai
Hall, Anthony Michael Anthony Michael Hall Greg Pulver
Grace, Topher Topher Grace Matt Little
Magaro, John John Magaro Cory Staggart
Hayes, Anthony Anthony Hayes Pete Duckman
Cohen, Emory Emory Cohen Willy Dunne
Cyler, RJ RJ Cyler Andy Moon
Betts, Daniel Daniel Betts Simon Ball
McNairy, Scoot Scoot McNairy Sean Cullen
Poulter, Will Will Poulter Ricky Ortega
Stanfield, Lakeith Lakeith Stanfield Korporaal Billy Cole
Tilly, Meg Meg Tilly Jeanie McMahon
Ruck, Alan Alan Ruck Pat McKinnon
Dunne, Griffin Griffin Dunne Ray Canucci
Stewart, Josh Josh Stewart Kapitein Dick North
Swinton, Tilda Tilda Swinton Duitse politica
Crowe, Russell Russell Crowe Bob White
bewerken