Wang Jin (†42 v.Chr), was een Chinese functionaris en de grootvader van de latere keizer Wang Mang (r.9-23 na Chr.) Hij was een zoon van Wang He en de vader van Wang Zhengjun, de latere gemalin van keizer Yuan.[1] Dankzij dat huwelijk van zijn dochter werden Wang Jin en zijn broer Wang Hong invloedrijke personen aan het keizerlijk hof.

Wang Jin
Naam (taalvarianten)
Vereenvoudigd 王禁
Traditioneel 王禁
Pinyin Wáng Jīn
Wade-Giles Wang Chin
Familienaam Wang
Persoonlijke naam Jin
Persoonsnaam Wang Jin
Omgangsnaam Zhijun (稚君)
Andere benamingen In de Shiji als Wang Jie (王傑)
Stamboom van de familie Wang

Biografie bewerken

Wang Jin had in totaal acht zonen (Wang Feng, Wang Man, Wang Tan, Wang Chong, Wang Shang, Wang Li, Wang Gen en Wang Fengshi) en naast Wang Zhengjun nog vier dochters (Wang Jundi, Wang Junxia, Wang Junli en Wang Ruo). Zijn tweede zoon, Wang Man was de vader van de latere keizer Wang Mang. Ook zijn andere kinderen speelden, net als hun directe nakomelingen, een belangrijke rol tijdens de laatste fase van de Westelijke Han-dynastie en tijdens de Xin-dynastie, de regeerperiode van Wang Mang (9-23 na Chr.).

Tot aan het huwelijk van zijn dochter met keizer Yuan was Wang Jin in dienst van de 'toezichthouder op de rechtszaken' (Tingwei, 廷尉) werkzaam als rechter in de hoofdstad Chang'an. Na de proclamatie van Wang Zhengjun tot keizerin in 48 v.Chr. werd Wang Jin benoemd tot 'markies van Yangping' (Yangping hou, 陽平侯). Toen hij in 42 v.Chr. stierf ging zijn titel over op Wang Feng, zijn oudste zoon.

Nadat Wang Mang in 9 na Chr. keizer was geworden liet hij negen tempels bouwen om zijn voorouders te vereren. De achtste van deze reeks heiligdommen was bestemd voor Wang Jin, zijn grootvader.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Wang Sui
 
 
 
 
 
 
 
Wang He
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Wang Jin
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Wang Man
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Wang Mang
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Literatuur bewerken

  • 'Wang Jin' in: Loewe, Michael, A Biographical Dictionary of the Qin, Former Han and Xin Periods (221 BC - AD 24), Leiden (Brill) 2000, ISBN 90-04-10364-3, p. 530-31.

Bronnen bewerken