Verdrag van Münster
Niet te verwarren met de Vrede van Münster (30 januari 1648) die de Tachtigjarige Oorlog tussen Spanje en de Nederlandse Republiek beëindigde.
Het Verdrag van Münster van 24 oktober 1648[1] was een verdrag tussen enerzijds Frankrijk met regent kardinaal Jules Mazarin voor de minderjarige Lodewijk XIV van Frankrijk, plus zijn bondgenoten, en anderzijds de keizer Ferdinand III van het Heilige Roomse Rijk en zijn partners.
Het verdrag was onderdeel van de Vrede van Westfalen, die de Dertigjarige Oorlog (1618–1648) en de Tachtigjarige Oorlog (1568–1648) beëindigde.[1]
- Vrede van Münster (30 januari 1648), die de Tachtigjarige Oorlog tussen het Spaanse Rijk en de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden beëindigde.
- Verdrag van Münster (24 oktober 1648), die de oorlog tussen Frankrijk en het Heilige Roomse Rijk (sinds 1635) beëindigde.[1]
- Vrede van Osnabrück (24 oktober 1648), die de oorlog tussen Zweden en het Heilige Roomse Rijk (sinds 1630) beëindigde.[1]
De Trois-Évêchés werden losgemaakt van het Heilige Roomse Rijk en de keizer van gaf de Sundgouw, de landgraafschappen Opper- en Neder-Elzas en de landvoogdij over de Decapolis over aan Frankrijk. Een landgraafschap Neder-Elzas bestond helemaal niet maar dat wilden de Franse onderhandelaars niet geloven. Door dit verdrag van Münster kreeg Frankrijk belangrijke rechten en gebiedsuitbreiding in Elzas en Lotharingen, waarover later nog veel te doen zou zijn.
Mede door dit verdrag bleef Frankrijk de belangrijkste grootmacht op het Europese continent tot aan de stichting van het Duitse Keizerrijk in de 19de eeuw. Het Verdrag van Osnabrück (1648), dat de vrede sloot tussen het Zweedse rijk en het Heilige Roomse Rijk, en ook onderdeel uitmaakt van de Vrede van Westfalen, had overigens een grote overlap met het Verdrag van Münster.
| Bronnen, noten en/of referenties |