Utoro (Kioto)

Er wordt getwijfeld aan de juistheid van een of meer onderdelen van dit artikel, of het is onvoldoende verifieerbaar gemaakt. Raadpleeg de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie en pas na controle desgewenst het artikel aan. Opgegeven reden: Niet alle informatie in dit artikel kon voldoende geverifieerd worden. Dit sjabloon is geplaatst op 22 mei 2022.

Utoro (Japans:ウトロ) is een gebied in de stad Uji in de prefectuur Kioto (Japan) waar vanaf 1941 een vliegbasis aangelegd werd. De naam is onofficieel, maar werd bekend door een rekruteringsdorpje voor Koreaanse bouwvakkers. Zij woonden hier op een bouwterrein waar ze tijdens de expansionistische periode van het Japanse keizerrijk een vliegbasis aanlegden. Degenen na de Tweede Wereldoorlog niet naar Korea konden of wilden, bleven er in erbarmelijke omstandigheden wonen. Het gebied trok ook andere mensen van Koreaanse herkomst aan en anno 2006 identificeerde 80% zich als Koreaans. De overheid en projectontwikkelaars ontwikkelden in de twintigste eeuw plannen waarin geen plaats was voor de bewoners, maar die kwamen in verzet.

Utoro
宇土口

Plaats in Japan
Situering
Prefectuur	Kyoto
Coördinaten	34° 53′ NB, 135° 46′ OL
Algemeen
Datum	2014
Detailkaart
■:seirei shi / ■:shi / ■:cho·mura
Foto's
Portaal    Japan

Naam

De naam komt voort uit verwarring door twee schriftsystemen voor het Japans: kanji en katakana. De naam (Japans:ウトロ, Koreaans: 우토로) werd oorspronkelijk in kanji als Utoguchi (宇土口) geschreven. Het laatste deel van de naam in kanji -guchi werd fout gelezen als de katakana ロ (ro) waardoor Utoguchi uiteindelijk als Utoro op de kaart kwam te staan. Het gebied moet niet verward worden met het district Utoro op Hokkaido dat deze naam officieel draagt.

De gebiedsnaam is informeel en kan afhankelijk van de context grotere of kleinere objecten aanduiden, van de woonkazerne van 587 m² die hier in 1943 gebouwd werd tot aan de volledige geplande vliegbasis met bijbehorende vliegtuigfabriek.

Geschiedenis

Tijdens WOII

Japan, dat in de eerste helft van de twintigste eeuw het Koreaanse schiereiland bezet hield, plaatste hier een woonkazerne voor de arbeiders die tijdens de Tweede Wereldoorlog het nieuwe militair terrein Utoro moesten aanleggen. De 1300 Koreanen die hier gewerkt hebben, werden gerekruteerd in Korea, maar ook onder de Koreanen die als derderangs burgers al in de jaren dertig in Japan woonden.

in Kioto om een militaire luchtbasis te bouwen ter verdediging tegen de Amerikanen. Deze Koreanen verbleven in Utoro tijdens de constructiewerken.

In 1945 gaf Japan zich over aan de geallieerden waardoor Nihon Kokusai Koku, de toenmalige eigenaar van de grond en vliegtuigbouwer, de constructie stopzette. De Japanners die de leidinggevende posities hadden, verdwenen. Eerst dreigden de geallieerden Utoro in te nemen, maar dankzij de protesten van de bevolking lieten de geallieerden dit plan varen en kon de bevolking blijven.

Ondanks het feit dat de Koreanen bevrijd waren, waren de meesten te arm om terug te keren naar hun thuisland. Koreanen die in Fukuoka en omringende eilanden leefden trokken naar Utoro en waren praktisch gedwongen om in de vijandige en armzalige buurt te blijven. Onder de Japanse kolonisatie hadden Koreanen in Japan de Japanse nationaliteit, maar deze werd van hen afgenomen na de onafhankelijkheid en het einde van de oorlog.

Waterconflict onder Nissan Shatai

In 1962 claimde Nissan Shatai het stuk land, wat betekende dat het een stuk moeilijker werd voor de Koreaanse bevolking om te blijven. Water en elektriciteit waren een niet beschikbare luxe. De ‘eigenaar’ van het stuk land was namelijk xenofobisch en blokkeerde de waterleidingen uit overtuiging dat de Koreanen illegale immigranten waren. Waterleidingen aanleggen zou volgens Nissan betekenen dat de ‘illegalen’ rechten hadden. Alle faciliteiten die er waren, waren gebouwd door de inwoners zelf met de hun beschikbare middelen.

In 1985 brak er een brand uit in Utoro, maar door het tekort aan lopend water en brandblussers richtte deze brand een grote ravage aan. Dit vond de eigenaar, Nissan Shatai, geen reden om waterleidingen te plaatsen. Toen lokale ziekenhuizen over het ondrinkbare water klaagden - als een gevolg van de toename van patiënten door diarree - werd het waterprobleem nationaal nieuws. In maart 1987 leidden protesten van inwoners van zowel Utoro als omliggende buurten tot het aanleggen van waterleidingen. Een jaar later was lopend water beschikbaar in delen van het district.

Verandering van eigenaar

De landprijzen in Kyoto stegen drastisch in 1987 waardoor Nissan noodgedwongen het land moest verkopen aan de landgoedontwikkelaar Nishi-nihon Shokusan. De 380 inwoners kregen het nieuws dat ze Utoro moesten verlaten. Dit leidde tot het ‘Red Utoro’-protest tegen de doorverkoop in 1989. Nissan werd ervan beschuldigd de mensenrechten te verwaarlozen vanwege de Koreaanse etniciteit van de inwoners. Protesten en campagnes werden gevoerd in de jaren 70 en 80. Ondanks kleine overwinningen zoals Park Chong Suk die Hitachi aanklaagde wegens jobdiscriminatie en won, werden de Koreanen in Japan achtergesteld. Om zonder risico en verdere problemen op Utoro te kunnen blijven wonen, werd er gesteld dat de Koreaanse overheid Utoro moest opkopen van Nissan.

In juli 2000 verwierp de rechtbank van Osaka alle zaken aangespannen in verband met de conflicten rond Utoro. Vooral bij de jongere generaties klonk de klacht dat zij als Koreaans werden beschouwd en behandeld terwijl deze kinderen “zich Japans voelden” en altijd in Japan hadden gewoond.

Invloed van Korea

In september 2004 kreeg de problematiek in Utoro massale aandacht in Korea. Het Koreaanse Internationale Netwerk (KIN) begon in 2005 geld in te zamelen voor ontwikkelingshulp. Koreaanse diplomaten gaven 0.5% van hun salaris aan dit fonds en er werd in totaal ongeveer de helft van de vraagprijs verzameld door bekende Koreanen, de Koreaanse overheid en Japanse vrijwilligers. De vraagprijs voor het land was echter zo hoog, dat onderhandelingen niet mochten baten. In 18 april 2007 werd er officieel vanuit Utoro hulp gevraagd aan de Koreaanse overheid. In december startte het Japanse ministerie van land, infrastructuur en transport de organisatie om de problemen binnen Utoro op te lossen.

In totaal werd er zo’n 40 miljoen yen (€322 492) aan Utoro ter hulpverlening gegeven door Koreanen in Japan en de organisatie ‘Internationale Solidariteit voor bescherming van Utoro’ verzamelde 60 miljoen yen (€483 738) in van zo’n 150 000 Koreanen. Om het land te kunnen kopen zou er nog 50 miljoen yen (€403 115) nodig zijn.

Op dit moment is Utoro privé-eigendom. De eigenaar zou elk moment de verhuizing van de Koreaanse inwoners kunnen eisen.

Bevolking

Alhoewel Uji een bevolking heeft van 187 600 mensen (cijfer uit 2014), woonden oorspronkelijk zo’n 380 mensen in Utoro. Nadat het stuk land opnieuw werd doorverkocht bleven daarvan nog 230 inwoners over. Op dit moment zouden er slechts 203 Koreanen uit 65 gezinnen overblijven. 88% van de bevolking is Koreaans, 10% heeft geen nationaliteit en slechts 2% is Japans.

80% is onder de 59 jaar, voornamelijk nakomelingen van de originele bevolking. 20% is boven de 65 en dit lage percentage is te wijten aan het feit dat de meeste ouderen al zijn overleden.

Een van de oudste vrouwen, Kang Kyung Nam, is 91 en behoort tot de eerste generatie van Utoro. Toen zij 8 jaar was, kwam ze samen met haar moeder naar Utoro om haar vader en oudere broer te zoeken die door de Japanners gerekruteerd waren. Kangs verhaal werd gedaan op de Koreaanse televisieshow ‘Infinite Challenge’, waar o.a. het taalprobleem van vele inwoners werd aangehaald. Aangezien de meesten op jonge leeftijd naar Utoro kwamen, spreken ze gebrekkig, of in een specifiek dialect, Koreaans. Ondanks de cultuur die niet verloren is gegaan door de verhuizing naar Utoro, spreken de meeste inwoners Japans.

Literatuur

Boeken

• Architectural Institute of Korea (org: University of Michigan) (2007). Proceedings Volume 1, p.216-219.
• Hicks George L. (1997). Japan's hidden apartheid: the Korean minority and the Japanese, University of California, Ashgate, p.14&165.
• Irish Ann B. (2009). Hokkaido: A History of Ethnic Transition and Development on Japan’s Northern Island, McFarland.
• Kim Mi-hyun (2006). 일본우토로지역주민의도일(渡日)배경에관한조사, p.136, 일제강점하 강제동원피해진상규명위원회.
• Terry Edith (2015). How Asia Got Rich: Japan, China and the Asian Miracle: Japan, China and the Asian Miracle, Routledge.
• Yoo Jo-hyun, Sung Yoo-jin (2015). 고국의 눈물: 인천전자출판협회 자유학기제, Byedu.

Internet

• (1993). An urgent plea to the American people from the Korean resident of Utoro, Japan: Why does Nissan want to destroy our homes?, New York Times. Geraadpleegd op 22 april 2016.
• (2004). Seeking to Preserve a Community, the JoongAng Daily. Geraadpleegd op 14 april 2016.
• (2005). 京都府宇治市ウトロ51番地----過去の精算が終わらない在日コリアンの町, jinken.ne.jp. Geraadpleegd op 18 april 2016.
• (2007). Ethnic Koreans in Japan's Utoro village wait for Seoul's help, the hankyoreh. Geraadpleegd op 14 april 2016.
• (2007). Task Force Established to Support Community Development in Utoro with Collaboration between Ministry of Land, Kyoto Prefecture and Uji City, Kyoto Shimbun^{[dode link]}. Geraadpleegd op 24 maart 2016.
• (2008). South Korean Natl. Assembly Approved Gov. Support for Korean Residents in Utoro Area, Kyoto, Japan, Korea JoongAng Daily. Geraadpleegd op 23 maart 2016.
• An Sung-yong (2005). 일본 속 한인촌, 사진으로 만난다, OhmyNews. Geraadpleegd op 12 februari 2016.
• Bae Ji-sook (2007). Koreans in Utoro Call for Home Country’s Help, Korea Times. Geraadpleegd op 13 februari 2016.
• Chun Su-jin (2007). Saving a village home for Koreans in Japan, Korea JoongAng Daily. Geraadpleegd op 23 maart 2016.
• Iwakiri Nozomi (2007). Utoro: A Shaft of Light in a Long Political Tunnel, FND, Uji. Geraadpleegd op 24 maart 2016.
• McNeill David, Hippin Andreas (2005). Kyoto Korea Town fights for survival, The Asia-Pacific Journal volume 3 uitgave 7. Geraadpleegd op 23 maart 2016.
• Saitoh Masaki en Shinyashiki Takeshi (006). "Forced evictions” ordered by the court, www007.upp.so-net.ne.jp. Geraadpleegd op 22 april 2016.
• Shinyashiki Takeshi (2000). On the Imminent Forced Eviction of Utoro in Japan, www007.upp.so-net.ne.jp, Utoro. Geraadpleegd op 22 april 2016.
• Sun Woo-jung (2007). [Why] 우토로 재일교포마을 SOS, News Chosun. Geraadpleegd op 24 april 2016.
• Tagawa Akiko (1997). What’s UTORO?, www007.upp.so-net.ne.jp. Geraadpleegd op 23 april 2016.
• Yoo Young-gook (2009). Solidarity between Korean-Japan Civil Societies Relating to the Utoro Problem, DBPia. Geraadpleegd op 17 april 2016.