De Uber Cup geldt als het officieuze wereldkampioenschap voor vrouwelijke landenploegen in het badminton. Het evenement dankt zijn naam aan bedenker Betty Uber, die vond dat er voor vrouwen een toernooi vergelijkbaar met de sinds 1949 gehouden Thomas Cup voor mannenteams moest komen. Acht jaar later won de vrouwenploeg van de Verenigde Staten de eerste Uber Cup.

Opzet bewerken

De Uber Cup werd van 1957 tot 1984 om de drie jaar gehouden. Het toernooi vindt sinds dat moment tegelijkertijd met de Thomas Cup om de twee jaar plaats. Het evenement wordt sinds die tijd ook wel Thomas & Uber Cup genoemd, omdat de eindfases zich gelijktijdig afspelen.

Huidige opzet (vanaf 2014) bewerken

  • Aan de eindronde nemen zestien landen deel, die zich plaatsen op basis van de wereldranglijst voor landen.
  • De zestien landen worden in vier poules van vier landen verdeeld, die ieder één keer tegen de andere landen uit hun groep spelen. Ieder duel bestaat uit vijf partijen (driemaal enkelspel, tweemaal dubbelspel) die één punt per stuk opleveren, zowel in de groepswedstrijden als in het vervolg van het toernooi.
  • De beste twee landen van elke poule plaatsen zich voor de kwartfinales.
  • In de kwartfinales speelt iedere nummer één uit de poulefase tegen een nummer twee uit de poulefase. Zowel de kwart-, halve- als hele finale wordt gespeeld volgens het knock-outsysteem.

Van 2010 tot 2012 bewerken

  • Aan de eindronde nemen twaalf landen deel, die zich daarvoor eerst in hun eigen regio (Afrika, Azië, Noord- en Zuid-Amerika, Europa of Oceanië) plaatsen.
  • De laatste twaalf worden in vier poules van drie landen verdeeld, die ieder één keer tegen de andere landen uit hun groep spelen. Ieder duel bestaat uit vijf partijen (driemaal enkelspel, tweemaal dubbelspel) die één punt per stuk opleveren, zowel in de groepswedstrijden als in het vervolg van het toernooi.
  • De beste twee landen van elke poule plaatsen zich voor de kwartfinales.
  • In de kwartfinales speelt iedere nummer één uit de poulefase tegen een nummer twee uit de poulefase. Zowel de kwart-, halve- als hele finale wordt gespeeld volgens het knock-outsysteem.

Van 2004 tot 2008 bewerken

  • Aan de eindronde nemen twaalf landen deel, die zich daarvoor eerst in hun eigen regio (Afrika, Azië, Noord- en Zuid-Amerika, Europa of Oceanië) plaatsen.
  • De laatste twaalf worden in vier poules (A, B, C en D) van drie landen verdeeld, die ieder één keer tegen de andere landen uit hun groep spelen. Ieder duel bestaat uit vijf partijen (driemaal enkelspel, tweemaal dubbelspel) die één punt per stuk opleveren, zowel in de groepswedstrijden als in het vervolg van het toernooi.
  • De vier nummers een van de poules plaatsen zich voor de kwartfinales.
  • De nummers twee en drie uit iedere poule spelen tegen de nummers twee en drie uit de andere poules om nog vier plaatsen in de kwartfinales. A2 speelt tegen B3, B2 tegen A3, C2 tegen D3 en D2 tegen C3.
  • In de kwartfinales speelt iedere nummer één uit de poulefase tegen een ploeg die zich via de kruisfinales geplaatst heeft. Zowel de kwart-, halve- als hele finale wordt gespeeld volgens het knock-outsysteem.

Van 1984 tot 2002 bewerken

  • Aan de eindronde nemen acht landen deel.
  • De beste twee landen van elke poule plaatsen zich voor de halve finales.
  • Van 1984 tot en met 1988 wordt er ook een wedstrijd voor de derde plaats gespeeld.

Het systeem waarin iedere ontmoeting tussen twee landen uit vijf partijen bestaat, is er sinds 1984. Van 1957 tot en met 1978 bestond een ontmoeting uit zeven partijen, in 1981 uit negen.

Jaargangen bewerken

Editie Jaar Organiserende stad Land
I 1957 Lancashire   Engeland
II 1960 Philadelphia   Verenigde Staten
III 1963 Wilmington   Verenigde Staten
IV 1966 Wellington   Nieuw-Zeeland
V 1969 Tokio   Japan
VI 1972 Tokio   Japan
VII 1975 Jakarta   Indonesië
VIII 1978 Auckland   Nieuw-Zeeland
IX 1981 Tokio   Japan
X 1984 Kuala Lumpur   Maleisië
Editie Jaar Organiserende stad Land
XI 1986 Jakarta   Indonesië
XII 1988 Kuala Lumpur   Maleisië
XIII 1990 Tokio   Japan
XIV 1992 Kuala Lumpur   Maleisië
XV 1994 Jakarta   Indonesië
XVI 1996 Hongkong   Hongkong
XVII 1998 Hongkong   Hongkong
XVIII 2000 Kuala Lumpur   Maleisië
XIX 2002 Guangzhou   China
XX 2004 Jakarta   Indonesië
Editie Jaar Organiserende stad Land
XXI 2006 Tokio   Japan
XXII 2008 Jakarta   Indonesië
XXIII 2010 Kuala Lumpur   Maleisië
XXIV 2012 Wuhan   China
XXV 2014 New Delhi   India
XXVI 2016 Kunshan   China
XXVII 2018 Bangkok   Thailand

Winnaars bewerken

Jaar   Winnaar   Zilver   Brons
1957   Verenigde Staten   Denemarken   India
1960   Verenigde Staten   Denemarken   Nieuw-Zeeland
1963   Verenigde Staten   Engeland   Indonesië
1966   Japan   Verenigde Staten   Engeland
1969   Japan   Indonesië   Engeland
1972   Japan   Indonesië   Nieuw-Zeeland
  Denemarken
1975   Indonesië   Japan   Canada
  Engeland
1978   Japan   Indonesië   Verenigde Staten
  Denemarken
1981   Japan   Indonesië   Engeland
  Canada
1984   China   Engeland   Zuid-Korea
1986   China   Indonesië   Zuid-Korea
1988   China   Zuid-Korea   Indonesië
1990   China   Zuid-Korea   Indonesië
  Japan
1992   China   Zuid-Korea   Zweden
  Indonesië
1994   Indonesië   China   Zweden
  Zuid-Korea
1996   Indonesië   China   Zuid-Korea
  Denemarken
1998   China   Indonesië   Denemarken
  Zuid-Korea
2000   China   Denemarken   Zuid-Korea
  Indonesië
2002   China   Zuid-Korea   Nederland
  Hongkong
2004   China   Zuid-Korea   Denemarken
  Japan
2006   China   Nederland   Duitsland
  Chinees Taipei
2008   China   Indonesië   Zuid-Korea
  Duitsland
2010   Zuid-Korea   China   Japan
  Indonesië
2012   China   Zuid-Korea   Thailand
  Japan
2014   China   Japan   India
  Zuid-Korea
2016   China   Zuid-Korea   India
  Japan
2018   Japan   Thailand   China
  Zuid-Korea
  • China nam voor de Uber Cup van 1984 niet deel aan het toernooi.

Zie ook bewerken

  • De Sudirman Cup, eenzelfde soort toernooi voor gemengde ploegen
  • De Thomas Cup, eenzelfde soort toernooi voor mannenploegen