Tuin

Een tuin is een begrensd, meestal omheind stuk grond waarop gewassen worden geplant of verbouwd. Een tuin kan utilitair van aard zijn, zoals een groentetuin, wetenschappelijk, zoals een botanische tuin, of decoratief, zoals een siertuin. In de siertuin kan ook bestrating een belangrijke rol spelen.

Iemand die beroepshalve een tuin aanlegt en onderhoudt heet een hovenier of tuinman. Een tuin- en landschapsarchitect kan de tuin in een bepaalde stijl ontwerpen, zoals een Japanse tuin, Chinese tuin, Engelse of een Franse tuin.

Geschiedenis

Escorial - Tuin

Met het ontstaan van de eerste vaste woonplaatsen, verschenen de eerste akkertjes. Om vernieling en vraat van dieren en gewassen te voorkomen, werd er een dichte, vaak stekelige beplanting, omheen geplaatst.

Bij de bouw van een klooster werd doorgaans een ommuurde tuin aangelegd voor medicinale kruiden.

Tegenwoordig is de tuin meestal een door schuttingen afgesloten stuk grond waar men recreëert. Ook zijn er tuinhuisjes en schuurtjes voor het opbergen van gereedschap en fietsen, en plantenkassen en bakken voor het kweken van planten en gewassen. Veel mensen zien de tuin als het 'verlengde van de huiskamer'.

Etymologie

Omdat in Nederland de wilg, de hazelaar en de meidoorn van nature veel voorkomen, werden deze gebruikt als omheining. Het ging dan om de twee- of driejarige takken; ze zijn soepel en buigzaam om ermee te vlechten. Zo'n omheining heette een tuun of een tuin. Later verschoof de betekenis hiervan van de omsluiting naar het omsloten terrein zelf.^[1] Het verwante Duitse woord Zaun betekent nog altijd "omheining". Het Engelse woord town is oorspronkelijk een ommuurd woongebied.

Een ouder Nederlands woord voor tuin is gaard, dat onder meer samenhangt met het Latijnse hortus.^[2] In veel andere Indo-Europese talen is dit nog altijd het gebruikelijke woord voor tuin (Engels: garden, Frans: jardin, Duits: Garten enz.).