Toonhoogte
Toonhoogte (Engels: pitch) is een kenmerkende eigenschap van een toon die in directe relatie staat met het waargenomen spectrum van het geluid van de klinkende toon. De toonhoogte wordt weergegeven door het aantal trillingen per seconde, de frequentie, van de grondtoon in het spectrum, uitgedrukt in Hz (hertz).[1]
In muzieknotatie wordt de toonhoogte van een te spelen toon bepaald door de hoogte van de betrokken noot op de notenbalk. Hoe hoger de noot op de balk genoteerd staat, hoe hoger de toon. De precieze hoogte is verder slechts afhankelijk van de gebruikte muzieksleutel. De toonhoogte van de a', de stemtoon (a-eengestreept), is (tegenwoordig) gestandaardiseerd op 440 hertz. De toonhoogten hangen af van de gebruikte stemming, zoals aangegeven in onderstaande tabel. Een piano is gebruikelijk gestemd in de gelijkzwevende stemming, een viool als solo-instrument in de reine stemming (natuurlijke stemming).
In de onderstaande tabel staan de toonhoogtes van de tonen van de piano in de gelijkzwevende temperatuur, uitgaande van de kamertoon a' van 440 Hz. Ter vergelijking zijn de frequenties van de grote-tertsladder van c' in de reine stemming opgenomen. De tabel vermeldt ook de toonsafstanden tot c'; dat zijn geen frequenties maar verhoudingen van twee frequenties.
Frequenties en toonsafstanden van de verschillende tonen. Door vermenigvuldiging van de frequentie in hertz met 2 of deling door 2 kunnen de frequenties van andere octaven worden bepaald. Gelijkzwevend Reine stemming hertz
(afgerond)cents
(exact)hertz
(exact)cents
(afgerond)c' 
261,6 0 264 0 cis'
des'
272,2 100 d' 
293,7 200 297 204 es'
dis'
311,1 300 e' 
329,6 400 330 386 f' 
349,2 500 352 498 fis'
ges'
370,0 600 g' 
392,0 700 396 702 as'
gis'
415,3 800 a' 
440 900 440 884 bes'
ais'
466,2 1000 b' 
493,9 1100 495 1088 c" 
523,3 1200 528 1200
Zie ookBewerken
Externe linkBewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|