Tjörven De Brul begon zijn profcarrière bij SC Lokeren, maar maakte vooral naam in zijn periode bij Club Brugge waar hij van 1994 tot 2003 speelde en de bepalende factor in de verdediging was.[1] Door middel van zijn kopkracht scoort hij regelmatig een doelpunt, voornamelijk wanneer hij mee naar voren komt bij hoekschoppen. De Brul was een vaste waarde tot en met het tweede seizoen van trainer Trond Sollied: het seizoen 2001–2002. Dat seizoen verdween hij gestaag naar het achterplan ten voordele van jeugdproduct Birger Maertens. Een blessure vlak voor de winterstop hielp De Bruls zaak dan ook niet en werd nefast voor zijn latere speelkansen. Maar ook die van defensieve partner Hervé Nzelo-Lembi slonken danig doordat verdedigende middenvelder Philippe Clement centrale verdediger werd.[2] Lembi vertrok meteen na dat seizoen. De Brul bleef nog een jaar aan boord, maar vertrok dan nadat hij in zijn laatste seizoen twee keer mocht meespelen.[3] Via KAA Gent, waar hij nooit basisspeler was onder Jan Olde Riekerink, Herman Vermeulen en Georges Leekens, kwam de Aalsterse verdediger in 2005/06 terecht bij promovendus SV Zulte Waregem, de laatste club waarvoor hij op het hoogste niveau speelde en waar De Brul dixit De Morgen "aan zijn tweede jeugd begon".[4] Met Essevee won hij verrassend de Beker van België in 2006, onder de hoede van Francky Dury.
Aan het einde van zijn carrière ging De Brul spelen voor clubs uit lagere afdelingen, eerst KSK Ronse en vanaf 2009 vierdeklasser SK Berlare uit zijn thuisplaats Berlare. Sinds het najaar van 2011 was De Brul trainer van vierdeklasser KRC Gent-Zeehaven, waar hij eind december 2012 werd ontslagen.[5]
Op 26 december 2019 volgde hij bij zijn oude club SK Berlare de ontslagen Alain Merckx op als hoofdtrainer.
Tjörven De Brul is de laatste speler die bij Club Brugge het rugnummer 12 heeft gedragen vooraleer het nummer werd opgedragen aan de supporters (twaalfde man).[6]