Thiago Alcántara
Thiago Alcântara do Nascimento (San Pietro Vernotico, 11 april 1991) is een in Italië geboren Spaans-Braziliaans voetballer die doorgaans als centrale middenvelder speelt. Hij tekende in september 2020 een vierjarig contract bij Liverpool, dat circa €30.000.000,- voor hem betaalde aan Bayern München.[1] Alcântara debuteerde in 2011 in het Spaans voetbalelftal.
Thiago Alcântara | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | ||||||||
Thiago Alcântara in het shirt van Spanje (2019)
| ||||||||
Persoonlijke informatie | ||||||||
Volledige naam | Thiago Alcântara do Nascimento | |||||||
Bijnaam | El Mago (De Tovenaar) | |||||||
Geboortedatum | 11 april 1991 | |||||||
Geboorteplaats | San Pietro Vernotico, ![]() | |||||||
Lengte | 172 cm | |||||||
Positie | Middenvelder | |||||||
Clubinformatie | ||||||||
Huidige club | ![]() | |||||||
Rugnummer | 6 | |||||||
Contract tot | 30 juni 2024 | |||||||
Jeugd | ||||||||
| ||||||||
Senioren * | ||||||||
| ||||||||
Interlands ** | ||||||||
| ||||||||
* Bijgewerkt op 1 september 2021 | ||||||||
** Bijgewerkt op 15 februari 2020 | ||||||||
|
Alcântara is een zoon van de voormalig Braziliaans international Mazinho, die in 1994 wereldkampioen werd en bij onder meer Vasco da Gama en Valencia speelde. Zijn twee jaar jongere broer Rafinha debuteerde ook bij Barcelona in het betaald voetbal.
ClubcarrièreBewerken
JeugdBewerken
Thiago werd geboren in het Italiaanse San Pietro Vernotico in de periode dat zijn vader bij Lecce speelde. In 1992 verhuisde het gezin naar São Paulo, gevolgd door een nieuwe verhuizing in 1994 naar Spanje. Thiago begon met voetballen bij het Galicische Nigrán. In 2001 verhuisde hij naar Rio de Janeiro. Thiago speelde aanvankelijk in het schoolteam van het Colégio Anglo-Americano, waar hij werd opgemerkt door Flamengo. Samen met zijn teamgenoot Rodrigo Moreno Machado ging hij naar de jeugdopleiding van deze profclub. In 2004 vertrokken zowel Thiago als Rodrigo met hun familie naar Vigo. Ureca werd de nieuwe club van beide jonge voetballers, waar ze werden opgemerkt door de profclubs.
FC BarcelonaBewerken
Thiago ging in 2005 samen met zijn broertje Rafael naar FC Barcelona's jeugdopleiding. In het seizoen 2006/07 speelde Thiago in het Cadete A-team, samen met onder meer Gai Assulin. In de zomer van 2007 liet trainer Josep Guardiola hem in de voorbereiding meespelen met FC Barcelona B. In het seizoen 2007/08 speelde hij echter vooral voor de Juvenil A, het hoogste jeugdelftal van de club. Op 12 oktober 2007 maakte Thiago zijn debuut voor het tweede elftal met een invalbeurt voor Eneko Fernández tegen Igualada in de Tercera División. Op 5 september 2007 debuteerde Thiago in het eerste elftal van FC Barcelona. In de halve finale van de Copa de Catalunya tegen Girona kwam de middenvelder als vervanger van Xavi Torres in het veld. Op 17 mei 2009 maakte hij zijn debuut in de Primera División tegen Real Mallorca. Na 73 minuten kwam hij als vervanger van Eiður Guðjohnsen in het veld. Op 20 februari 2010 maakte hij in de gewonnen wedstrijd tegen Racing Santander (4–0) zijn eerste doelpunt in de Primera División. In 2011 won Thiago met FC Barcelona de Spaanse landstitel en de UEFA Champions League.
Bayern MünchenBewerken
Thiago tekende in juli 2013 een contract bij Bayern München. Dat betaalde circa €25.000.000,- voor hem aan FC Barcelona.[2] Hij won in zijn eerste jaar bij Bayern München zowel de Bundesliga, de FIFA Club World Cup als de DFB-Pokal. Trainer Josep Guardiola maakte in ongeveer de helft van de wedstrijden dat seizoen gebruik van hem. Een knieblessure maakte in maart 2013 een einde aan zijn seizoen.[3] Het duurde uiteindelijk tot april 2015 voor Thiago terugkeerde op het veld. Zodoende kon hij dat seizoen nog zeven wedstrijden bijdragen aan een volgend landskampioenschap. Thiago kwam in zijn derde jaar in Duitsland meer in actie, maar werd nooit een consequente basisspeler. Na drie jaar onder Josep Guardiola, wisselde Bayern München vanaf juli 2016 regelmatig van hoofdtrainer. Thiago kreeg in het seizoen 2016/17 onder Carlo Ancelotti meer basisplaatsen dan ooit. Jupp Heynckes maakte in het seizoen 2017/18 ook regelmatig gebruik van hem, maar een dijbeenblessure opgelopen in november 2017 kostte hem weer drie maanden revalideren.[4] In het seizoen 2018/19 speelde hij onder Niko Kovač meer dan ooit. Hij kwam dat jaar dertig competitiewedstrijden in actie, waarvan zesentwintig als basisspeler. Hij won dat seizoen zijn zesde opeenvolgende landskampioenschap met Bayern, alsook zijn tweede DFB-Pokal en derde DFL-Supercup. In het seizoen 2019/20 won Thiago zijn eerste treble met Bayern. Zowel de Bundesliga als de DFB-Pokal werden dit seizoen gewonnen. In de UEFA Champions League-finale was Bayern met 1–0 te sterk voor Paris Saint-Germain.
LiverpoolBewerken
In september 2020 tekende Alcântara een vierjarig contract bij Liverpool, waarmee een bedrag van ongeveer €30.000.000,- was gemoeid.[5]
ClubstatistiekenBewerken
Seizoen | Club | Competitie | Competitie | Beker | Internationaal | Totaal | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wed. | Dlp. | Ass. | Wed. | Dlp. | Ass. | Wed. | Dlp. | Ass. | Wed. | Dlp. | Ass. | |||
2008/09 | FC Barcelona | Primera Division | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | — | 1 | 0 | 0 | ||
2009/10 | 1 | 1 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 2 | 1 | 0 | ||
2010/11 | 12 | 2 | 0 | 3 | 1 | 2 | 1 | 0 | 1 | 16 | 3 | 3 | ||
2011/12 | 27 | 2 | 4 | 9 | 2 | 2 | 9 | 0 | 2 | 45 | 4 | 8 | ||
2012/13 | 27 | 2 | 5 | 7 | 1 | 4 | 2 | 0 | 0 | 36 | 3 | 9 | ||
Club Totaal | 68 | 7 | 9 | 20 | 4 | 8 | 12 | 0 | 3 | 100 | 11 | 20 | ||
2013/14 | Bayern München | Bundesliga | 16 | 2 | 4 | 3 | 0 | 0 | 6 | 1 | 1 | 25 | 3 | 5 |
2014/15 | 7 | 0 | 0 | 2 | 0 | 0 | 4 | 2 | 1 | 13 | 2 | 1 | ||
2015/16 | 27 | 2 | 4 | 6 | 1 | 0 | 9 | 1 | 4 | 42 | 4 | 8 | ||
2016/17 | 27 | 6 | 5 | 5 | 1 | 1 | 9 | 2 | 3 | 41 | 9 | 9 | ||
2017/18 | 19 | 2 | 2 | 3 | 2 | 2 | 10 | 3 | 0 | 32 | 7 | 4 | ||
2018/19 | 30 | 2 | 6 | 7 | 1 | 0 | 5 | 0 | 2 | 42 | 3 | 8 | ||
2019/20 | 24 | 3 | 0 | 6 | 0 | 0 | 10 | 0 | 2 | 40 | 3 | 2 | ||
Club Totaal | 150 | 17 | 21 | 32 | 5 | 3 | 53 | 9 | 13 | 235 | 31 | 37 | ||
2020/21 | Liverpool | Premier League | 24 | 1 | 0 | 2 | 0 | 0 | 4 | 0 | 0 | 30 | 1 | 0 |
2021/22 | 21 | 1 | 2 | 3 | 0 | 1 | 7 | 1 | 0 | 31 | 2 | 3 | ||
Club Totaal | 45 | 2 | 2 | 5 | 0 | 1 | 11 | 1 | 0 | 61 | 3 | 3 | ||
TOTAAL | 263 | 26 | 32 | 57 | 9 | 12 | 76 | 10 | 16 | 396 | 45 | 60 |
Bijgewerkt tot 26 april 2022.
InterlandcarrièreBewerken
Thiago verkoos de Spaanse elftallen boven Brazilië. Op 1 oktober 2007 speelde hij tegen San Marino zijn eerste wedstrijd in het jeugdelftal onder 17. De middenvelder maakte twee doelpunten in de wedstrijd, die met 6–0 werd gewonnen. In mei 2008 behoorde hij tot de selectie die het Europees kampioenschap –17 in Turkije won. Thiago scoorde tweemaal uit een vrije trap in de groepswedstrijd tegen Frankrijk en vanuit een strafschop in de finale tegen wederom Frankrijk. In juli 2009 behoorde hij tot de Spaanse selectie voor het EK –19. Een jaar later werd hij eveneens opgeroepen voor het Europees kampioenschap. In de eerste wedstrijd van de groepsfase scoorde hij de gelijkmaker in de gewonnen wedstrijd tegen Kroatië (2–1). In juni 2011 werd Thiago met Spanje Europees kampioen op het EK –21. De middenvelder maakte in de finale tegen Zwitserland het tweede Spaanse doelpunt. Op 10 augustus 2011 debuteerde Thiago tegen Italië in het Spaans nationaal elftal.[6] Op 17 mei 2016 werd hij opgenomen in de Spaanse selectie voor het Europees kampioenschap 2016 in Frankrijk.[7] Spanje werd in de achtste finale uitgeschakeld door Italië (2–0).
Thiago maakte eveneens deel uit van de Spaanse selectie, die onder leiding van interim-bondscoach Fernando Hierro in 2018 deelnam aan het WK 2018 in Rusland. In groep B werd gelijkgespeeld tegen Portugal (3–3) en Marokko (2–2). Spanje won in de poulefase alleen van Iran (1–0). In de achtste finales trokken de Zuid-Europeanen in de strafschoppenreeks aan het kortste eind in een duel met gastland Rusland (3–4), nadat beide teams in de reguliere speeltijd plus verlenging op 1–1 waren blijven steken. Koke en Iago Aspas misten voor Spanje vanaf elf meter, oog in oog met de Russische doelman Igor Akinfejev. Thiago kwam in twee van de vier duels in actie.
Interlands van Thiago Alcântara voor Spanje | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
№ | Datum | Wedstrijd | Uitslag | Competitie | Goals | |
Als speler bij FC Barcelona | ||||||
1. | 10 augustus 2011 | Italië – Spanje | 2 – 1 | Vriendschappelijk | ||
2. | 6 september 2011 | Spanje – Liechtenstein | 6 – 0 | Kwalificatie EK 2012 | ||
3. | 11 oktober 2011 | Spanje – Schotland | 3 – 1 | Kwalificatie EK 2012 | ||
Als speler bij Bayern München | ||||||
4. | 14 augustus 2013 | Ecuador – Spanje | 0 – 2 | Vriendschappelijk | ||
5. | 5 maart 2014 | Spanje – Italië | 1 – 0 | Vriendschappelijk | ||
6. | 12 oktober 2015 | Oekraïne – Spanje | 0 – 1 | Kwalificatie EK 2016 | ||
7. | 13 november 2015 | Spanje – Engeland | 2 – 0 | Vriendschappelijk | ||
8. | 24 maart 2016 | Italië – Spanje | 1 – 1 | Vriendschappelijk | ||
9. | 1 juni 2016 | Zuid-Korea – Spanje | 1 – 6 | Vriendschappelijk | ||
10. | 7 juni 2016 | Spanje – Georgië | 0 – 1 | Vriendschappelijk | ||
11. | 13 juni 2016 | Spanje – Tsjechië | 1 – 0 | EK 2016 | ||
12. | 21 juni 2016 | Kroatië – Spanje | 2 – 1 | EK 2016 |
Bijgewerkt op 28 juni 2016.[8]
ErelijstBewerken
Competitie | ||||
---|---|---|---|---|
Aantal | Jaren | |||
FC Barcelona | ||||
UEFA Champions League | 1x | 2010/11 | ||
UEFA Super Cup | 1x | 2011 | ||
FIFA Club World Cup | 1x | 2011 | ||
Primera División | 4x | 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2012/13 | ||
Copa del Rey | 1x | 2011/12 | ||
Supercopa de España | 2x | 2010, 2011 | ||
Bayern München | ||||
UEFA Champions League | 1x | 2019/20 | ||
FIFA Club World Cup | 1x | 2013 | ||
Bundesliga | 7x | 2013/14, 2014/15, 2015/16, 2016/17, 2017/18, 2018/19, 2019/20 | ||
DFB-Pokal | 4x | 2013/14, 2015/16, 2018/19, 2019/20 | ||
DFL-Supercup | 3x | 2016, 2017, 2018 | ||
Liverpool | ||||
FA Cup | 1x | 2021/22 | ||
EFL Cup | 1x | 2021/22 | ||
FA Community Shield | 1x | 2022 | ||
Spanje –21 | ||||
UEFA EK onder 21 | 2x | 2011, 2013 | ||
Spanje –17 | ||||
UEFA EK onder 17 | 1x | 2008 |
Zie ookBewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|