The Supremes

Amerikaanse meidengroep
(Doorverwezen vanaf The Primettes)

The Supremes waren van 1959 tot 1977 een Amerikaanse dames-popgroep[1][2][3] die bij vele liefhebbers van soulmuziek bekend is, alsook bij het grote publiek. De groep was een van de boegbeelden van het Motown-geluid in de jaren zestig en had veel commercieel succes. In de jaren 1965-1969 behoorden ze tot de populairste muziekgroepen in Amerika en Europa. Samen met The Temptations, The Four Tops, Martha & The Vandellas en andere zwarte popgroepen leverden ze een belangrijke bijdrage aan de wereldwijde doorbraak van de Afro-Amerikaanse rhythm-and-bluesmuziek.

The Supremes
The Supremes (v.l.n.r. Florence Ballard, Mary Wilson, Diana Ross) op het hoogtepunt van hun roem in 1966
Achtergrondinformatie
Ook bekend als The Primettes
Diana Ross & the Supremes
Jaren actief 1959 - 1977
Oorsprong Detroit, Michigan, Verenigde Staten
Genre(s) Popmuziek, R&B, Soul, Psychedelic soul, Motown, Doo-wop, Disco
Label(s) The Primettes: Lu Pine Records
The Supremes: Motown Stateside
Verwante acts The Temptations, The Four Tops, The Marvelettes, Martha & The Vandellas, Mary Wells, The Velvelettes, Stevie Wonder, Mary Wilson
Oud-leden
Zangeres Florence Ballard (1959–1967)
Diana Ross (1959–1970)
Mary Wilson (1959–1977)
Betty McGlown (1959–1960)
Barbara Martin (1960–1962)
Cindy Birdsong (1967–1972 en 1973–1976)
Jean Terrell (1970–1973)
Lynda Laurence (1972–1973)
Scherrie Payne (1973–1977)
Susaye Greene (1976–1977)
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De oorspronkelijke groepsleden waren Florence Ballard, Diana Ross, Mary Wilson en de al vroeg vertrokken Betty McGlown, die werd opgevolgd door Barbara Martin die evenmin lang bleef. Cindy Birdsong was jarenlang lid van de groep, waarvan later ook Jean Terrell, Lynda Laurence, Scherrie Payne en Susaye Greene deel uitmaakten.

Bekende nummers van The Supremes waren onder andere Where Did Our Love Go, Baby Love (waarmee ze als eerste damesgroep een nummer 1-hit in Engeland hadden), Stop! In the Name of Love, Back in My Arms Again, You Can't Hurry Love, You Keep Me Hangin' On, Love Is Here And Now You're Gone en The Happening.

Carrière bewerken

Beginjaren bewerken

The Supremes begonnen rond 1959 als een dameskwartet onder de naam The Primettes, met Florence Ballard (tevens de oprichter), Mary Wilson, Betty McGlown en Diana Ross. Zij waren alle vier opgegroeid in de Brewster-Douglass Housing Projects, een groot flatcomplex in het oosten van Detroit. The Primettes waren een zustergroep van The Primes, waarin de latere Temptations Eddie Kendricks en Paul Williams zaten.

Tijdens deze periode zongen de dames meestal in clubs en op talentenjachten. Diana Ross vroeg aan haar vroegere buurjongen Smokey Robinson of ze auditie mochten doen bij de snel opkomende platenmaatschappij Motown Records. De eigenaar Berry Gordy vond dat de dames te jong waren en eerst hun school moesten afmaken. Kort daarna namen ze voor Lu Pine Records het nummer Tears of Sorrow op, dat flopte.

Betty McGlown verliet de groep in 1960 en werd vervangen door Barbara Martin. De dames waren elke dag na school bij de Motownstudio te vinden. Uiteindelijk liet Berry Gordy hen achtergrond zingen en handklappen voor artiesten als Marvin Gaye en Mary Wells. In januari 1961 kregen ze eindelijk een contract aangeboden, op voorwaarde dat ze hun naam veranderden. Oprichtster Florence Ballard koos voor "The Supremes". Tussen 1961 en 1963 namen The Supremes enkele nummers op. Geen van deze nummers haalde de Top-40 en in 1962 verliet Barbara Martin de groep om een gezin te stichten. De groep ging als trio verder.

Succesjaren bewerken

 
Ster van The Supremes op de Hollywood Walk of Fame.

Na zeven nummers die geen succes werden, namen The Supremes eind 1963 voor het eerst een song op die de Billboard Hot 100 bereikte. When the Lovelight Starts Shining Through His Eyes kwam op nummer 23. Het was het begin van een lange reeks van hits. In 1964 werd The Supremes gevraagd of ze het nummer Where did our love go wilden opnemen, dat geweigerd was door Motowns topdamesgroep The Marvelettes. Eerst wilden The Supremes geen afdankertje van een andere groep overnemen, maar de schrijvers van het lied, Brian Holland, Lamont Dozier en Eddie Holland, haalden hen over. Inmiddels was Diana Ross gekozen om leadzangeres te worden. Florence Ballard en Mary Wilson werden achtergrondzangeressen. Tijdens een muziektour schoot het nummer naar de eerste plaats van de Amerikaanse Billboard Hot 100. Meer succes volgde en ze behaalden met hun vier volgende songs opnieuw de nummer 1-positie.

 
The Supremes met Florence Ballard (1965)

Deuren van clubs, zoals de Copacabana in New York, stonden voor The Supremes open. Ook werden ze gevraagd door veel televisieprogramma's. Na het nummer I hear a symphony in 1965 behaalden The Supremes nog eens viermaal de top van de Amerikaanse Billboard. Alle hits waren door het trio Holland-Dozier-Holland geschreven en geproduceerd en door The Funk Brothers instrumentaal begeleid.

Diana Ross en The Supremes bewerken

Ondanks al hun succes vond Florence Ballard dat Diana Ross door Berry Gordy werd voorgetrokken. Zij voelde zichzelf en Mary Wilson aan de kant geschoven in de groep die zij had opgericht. Jaren later vertelde Mary Wilson dat zij er genoeg van kregen steeds "baby, baby" te moeten zingen als achtergrond bij de solo's van Diana Ross. Rond die tijd hadden Berry Gordy en Diana Ross een relatie met elkaar. Florence Ballard werd depressief en begon buitensporig te drinken. Ook werd ze veel dikker en kon ze veel outfits niet meer dragen. Inmiddels was al gezorgd voor een vervanger, Cindy Birdsong van Patti Labelle & The Bluebells, voor het geval dat Florence Ballard niet zou komen opdagen. Ze werd gewaarschuwd en probeerde af te slanken. Ondanks haar inzet werd ze ontslagen in juli 1967. Na een weinig succesvolle solocarrière ging het steeds slechter met haar. Florence Ballard overleed op 32-jarige leeftijd in 1976.

 
Diana Ross & The Supremes in Nederland (1968)

Na het ontslag van Florence werd Cindy Birdsong officieel lid van The Supremes. Ook werd de naam van de groep veranderd in Diana Ross & The Supremes. Tijdens deze periode waren niet Mary Wilson en Cindy Birdsong de achtergrondzangeressen, maar werd Motowns vaste achtergrondkoortje The Andantes (Jackie Hicks, Marlene Barrow en Louvain Demps) ingeschakeld voor de opnamen van singles. Cindy en Mary zongen wel tijdens live-optredens, op enkele nummers voor hun Lp's en op de nummers die ze samen zongen met The Temptations. The Supremes haalden inmiddels minder vaak de top van de Billboard Hot 100, mede doordat de successchrijvers Holland, Dozier en Holland waren weggegaan bij Motown. Alleen het nummer Love Child, geschreven door het collectief The Clan, behaalde de top.

Jean Terrell-jaren bewerken

In 1969 werd bekendgemaakt dat Diana Ross een solocarrière zou starten. Haar laatste optreden met The Supremes was in januari 1970. Diana werd vervangen door Jean Terrell, hoewel Berry Gordy probeerde Rita Wright (later bekend als Stevie Wonders echtgenote Syreeta) naar voren te schuiven. Dat stuitte op een veto van Mary Wilson, omdat de positie al aan Terrell beloofd was. Met Jean Terrell in de groep hadden The Supremes succes met nummers als Up The Ladder To The Roof, Stoned Love, Floy Joy en het duetnummer River Deep - Mountain High met de Four Tops. Op deze nummers zijn Mary Wilson en Cindy Birdsong weer te horen als achtergrondzangeressen. Ook kregen zij een grotere rol in de groep. Zij zongen ook kleine solo's bij liveoptredens. Mary Wilson als enige originele lid zong in 1971 lead samen met Jean Terrell in enkele nummers, zoals Touch, Floy Joy en Automatically Sunshine.

Na de opnamen voor het album Floy Joy verliet Cindy Birdsong The Supremes in april 1972. Zij werd vervangen door Lynda Laurence, een voormalige achtergrondzangeres van Stevie Wonder. Zij zong op onder meer I Guess I'll Miss The Man en het door Stevie Wonder geschreven Bad Weather. Jean Terrell, die vond dat Motown The Supremes te weinig aandacht gaf, verliet de groep in oktober 1973, tegelijk met Lynda Laurence.

Laatste jaren bewerken

Scherrie Payne, afkomstig van de door Holland-Dozier-Holland opgerichte soulgroep Glass House, werd gekozen als vervangster voor Jean Terrell. Tegelijk keerde Cindy Birdsong terug bij The Supremes. Omdat hun contracten nog niet waren opgemaakt konden ze van eind 1973 tot eind 1974 niet opnemen. Tijdens deze periode traden ze wel live op. Het management van de groep werd inmiddels door Mary Wilsons echtgenoot Pedro Ferrer geregeld, al waren Payne en Birdsong daar geen voorstanders van.

In 1975 mochten The Supremes weer opnemen, maar de populariteit van de groep was gedaald. Scherrie Payne werd co-leadsinger met Mary Wilson. Hoewel enkele nummers het goed deden op de nieuwe disco-hitlijsten, behaalden ze geen nieuw succes. In 1976 vertrok Cindy Birdsong weer, door de slechte band met Pedro Ferrer en door persoonlijke omstandigheden. Zij werd vervangen door Susaye Green. Toen in 1977 Mary Wilson vertrok om een solocarrière te beginnen, viel de groep uit elkaar.

Aan het eind van de jaren tachtig verwierf Mary Wilson, de enige die van begin tot eind lid van de groep is geweest, in een juridische procedure tegen Motown het eigendomsrecht op de naam "The Supremes". Hiermee voorkwam ze exploitatie van deze merknaam door anderen dan de oorspronkelijke Supremes.

Discografie bewerken

Albums bewerken

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Meet The Supremes 09-12-1962 -
Where did our love go 31-08-1964 -
A bit of Liverpool 16-10-1964 -
The Supremes sing country, western & pop 22-02-1965 -
We remember Sam Cooke 12-04-1965 -
More hits by the Supremes 23-07-1965 -
There's a place for us 1965 -
The Supremes at the copa 01-11-1965 - Livealbum
Merry Christmas 01-11-1965 -
I hear a symphony 18-02-1966 -
The Supremes a' go-go 25-08-1966 -
The Supremes sing Holland-Dozier-Holland 23-01-1967 -
The Supremes sing Rodgers & Hart 22-05-1967 -
You can't hurry love 1967 -
Greatest hits, vols. 1 & 2 29-08-1967 - als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
Reflections 25-03-1968 - als Diana Ross & The Supremes
Live at London's Talk of the Town 26-08-1968 - als Diana Ross & The Supremes /
Livealbum
Diana Ross & The Supremes sing and perform "Funny girl" 26-08-1968 - als Diana Ross & The Supremes
Diana Ross & The Supremes join the Temptations 08-11-1968 - als Diana Ross & The Supremes /
met The Temptations
Love child 13-11-1968 - als Diana Ross & The Supremes
TCB 02-12-1968 - als Diana Ross & The Supremes /
met The Temptations
Let the sunshine in 26-05-1969 - als Diana Ross & The Supremes
It's happening! 1969 - als Diana Ross & The Supremes
Together 23-09-1969 - als Diana Ross & The Supremes /
met The Temptations
Cream of the crop 03-11-1969 - als Diana Ross & The Supremes
On Broadway 07-11-1969 - als Diana Ross & The Supremes /
met The Temptations
Greatest hits, vol. 3 18-12-1969 - als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
Farewell 13-04-1970 - als Diana Ross & The Supremes /
Livealbum
Right on 26-04-1970 -
The magnificent 7 09-1970 - met The Four Tops
New ways but love stays 10-1970 -
The return of the magnificent seven 07-1971 - met The Four Tops
Touch 06-1971 -
Dynamite 12-1971 - met The Four Tops
Floy joy 05-1972 -
The Supremes produced and arranged by Jimmy Webb 12-1972 -
The Supremes live! in Japan 31-10-1973 - Livealbum / Alleen in Japan
Anthology (Version one) 05-1974 - als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
Greatest hits: The Supremes featuring Mary Wilson 1974 - met Mary Wilson /
Verzamelalbum
The Supremes 05-1975 -
High energy 04-1976 -
Mary, Scherrie & Susaye 10-1976 -
20 Golden greats 09-1977 - als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
At their best 30-06-1978 - Verzamelalbum
20 Greatest hits 1979 03-11-1979 6 17 als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
20 Greatest hits – Compact command performances 1984 - Verzamelalbum
25th Anniversary collection 1985 - als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
Anthology (Version 2) 1986 - als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
20 greatest hits 1989 26-09-1989 39 7 als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
20 golden greats 1991 14-12-1991 57 7 als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
Anthology (Version 3) 1995 - als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
The ultimate collection 07-10-1997 - als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
The Supremes 29-08-2000 - Box set
20th Century masters: The best of Diana Ross & The Supremes, Vol. 1 2000 - als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
20th Century masters: The best of Diana Ross & The Supremes, Vol. 2 2000 - als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
Anthology (Version 4) 2001 - als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
The 70s anthology 29-10-2002 - Verzamelalbum
Diana Ross & The Supremes: The no. 1's 21-10-2003 - als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum
The Supremes: Gold 2005 - Verzamelalbum
Soul legends 2006 20-05-2006 86 1 als The Supremes & Diana Ross /
Verzamelalbum
The definitive collection 28-09-2008 - Verzamelalbum
50th Anniversary - The singles collection 1961-1969 24-10-2011 03-12-2011 95 3 als Diana Ross & The Supremes /
Verzamelalbum

Singles bewerken

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Pré-Top 40
I want a guy 09-03-1961 -
Buttered popcorn 21-07-1961 -
Your heart belongs to me 08-05-1962 -
Let me go the right way 22-11-1962 -
My heart can't take it no more 03-1963 -
A breathtaking guy 06-1963 -
When the lovelight starts shining through his eyes 11-1963 -
Run run run 02-1964 -
Tijd voor Teenagers Top 10
Where did our love go 17-06-1964 10-10-1964 4 7
Baby love 17-09-1964 21-11-1964 7 2
Top 40
Where did our love go 17-06-1964 02-01-1965 16 4
Baby love 17-09-1964 02-01-1965 8 9
Come see about me 27-10-1964 02-01-1965 17 7
Stop! In the name of love 08-02-1965 03-04-1965 21 12
Back in my arms again 15-04-1965 -
Nothing but heartaches 07-1965 -
I Hear a Symphony 06-10-1965 25-12-1965 35 3
My world is empty without you 29-12-1965 -
Love is like an itching in my heart 08-04-1966 -
You can't hurry love 25-07-1966 24-09-1966 24 6
You keep me hangin' on 12-10-1966 26-11-1966 26 7
Love is here and now you're gone 11-01-1967 25-02-1967 35 3
The happening 1967 29-04-1967 5 10
Reflections 24-07-1967 16-09-1967 24 6 als Diana Ross & The Supremes
In and out of love 10-1967 04-11-1967 tip 5 als Diana Ross & The Supremes
Forever came today 03-1968 20-04-1968 40 1 als Diana Ross & The Supremes
Some things you never get used to 05-1968 - als Diana Ross & The Supremes
Love child 30-09-1968 30-11-1968 18 8 als Diana Ross & The Supremes /
Nr. 19 in de Single Top 100
I'm gonna make you love me 21-11-1968 11-01-1969 27 5 als Diana Ross & The Supremes /
met The Temptations
I'm livin' in shame 01-1969 08-02-1969 tip 3 als Diana Ross & The Supremes
I'll Try Something New 02-1969 - als Diana Ross & The Supremes /
met The Temptations
The composer 25-03-1969 10-05-1969 tip 3 als Diana Ross & The Supremes
No matter what sign you are 06-1969 14-06-1969 tip 2 als Diana Ross & The Supremes
The young folks 06-1969 - als Diana Ross & The Supremes
I second that emotion 1969 - als Diana Ross & The Supremes /
met The Temptations
The weight 1969 - als Diana Ross & The Supremes /
met The Temptations
Someday we'll be together 14-10-1969 17-01-1970 20 5 als Diana Ross & The Supremes /
with Johnny Bristol /
Nr. 19 in de Single Top 100 /
Alarmschijf
Why (must we fall in love) 1970 - als Diana Ross & The Supremes /
met The Temptations
Up the ladder to the roof 16-02-1970 11-04-1970 tip 2 New Lead Singer Jean Terrell /
First Single Without Diana Ross
Everybody's got the right to love 07-1970 01-08-1970 tip 3
Stoned love 15-10-1970 -
River deep - mountain high 11-1970 23-01-1971 27 3 met The Four Tops /
Nr. 25 in de Single Top 100
A taste of honey 1971 03-04-1971 tip 6 met The Four Tops
Nathan Jones 15-04-1971 -
You gotta have love in your heart 1971 - met The Four Tops
Touch 09-1971 -
Floy joy 12-1971 -
Automatically sunshine 04-1972 -
Your wonderful sweet, sweet love 07-1972 -
I guess I'll miss the man 10-1972 -
Bad weather 05-1973 -
He's my man 07-1975 -
Where do I go from here 10-1975 -
I'm gonna let my heart do the walking 05-1976 -
You're my driving wheel 10-1976 -
Let yourself go 02-1977 -
Reflections 1989 05-08-1989 4 10 als Diana Ross & The Supremes /
Nr. 4 in de Single Top 100
The happening 1991 30-11-1991 tip 3 Nr. 46 in de Single Top 100
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Stoned love 1970 - Nr. 23 in de Radio 2 Top 30
River deep - mountain high 1970 - met The Four Tops /
Nr. 16 in de Radio 2 Top 30
Reflections 1989 - als Diana Ross & The Supremes /
Nr. 18 in de Radio 2 Top 30

Radio 2 Top 2000 bewerken

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
Baby love 1425 1363 1785 1904 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Reflections 1134 - 1656 1590 1896 1944 1998 1988 - 1976 - - - - - - - - - 1760 - - - - -
Stop! In the name of love 1218 1799 - 1701 - - 1895 - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Where did our love go 1831 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
You can't hurry love 1234 1874 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Literatuur bewerken

  • Thomas Adrahtas: A Lifetime to Get Here: Diana Ross: the American Dreamgirl. Bloomington: AuthorHouse, 2006. ISBN 1-4259-7140-7
  • Peter Benjaminson: The Lost Supreme: The Life of Dreamgirl Florence Ballard. Chicago: Chicago Review Press, 2007. ISBN 1-55652-705-5
  • Mark Ribowsky: The Supremes: A Saga of Motown Dreams, Success, and Betrayal. New York: Da Capo Press, 2009. ISBN 0-306-81586-9
  • Diana Ross: Secrets of a Sparrow: Memoirs. New York: Random House, 1993. ISBN 0-517-16622-4
  • J. Randy Taraborrelli: Diana Ross: An Unauthorized Biography. London: Sidgwick & Jackson, 2007. ISBN 978-0-283-07017-4
  • Susan Whitall: For the Record: Women of Motown. New York: Harper Collins, 1998. ISBN 978-0-380-79379-2
  • Mary Wilson: Dreamgirl, My Life as a Supreme. New York: St. Martin's Press, 1986. ISBN 0-312-21959-8
  • Mary Wilson, Patricia Romanowski: Supreme Faith: Someday We'll Be Together. New York: Harper Collins, 1990. ISBN 0-06-016290-2

Referenties bewerken

  1. Menno Pot, De mysterieuze Mary Wilson voegde sensualiteit toe aan The Supremes. de Volkskrant (9 februari 2021). Geraadpleegd op 13 februari 2021.
  2. Redactie Trouw, The Supremes-zangeres Mary Wilson (76) overleden. Trouw (9 februari 2021). Geraadpleegd op 13 februari 2021.
  3. Het Parool, The Supremes-zangeres Mary Wilson (76) overleden. Het Parool (9 februari 2021). Geraadpleegd op 13 februari 2021.
Zie de categorie The Supremes van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.