The Open Championship 2015

Brits Open
	18de green en clubhuis
Officiële naam	The Open Championship
Jaar	2015
Plaats	Schotland
Golfbaan	St Andrews Links
Par	72
Tour(s)	Major Championships
Datum	16–20 juli
Deelnemers	156
Prijzengeld	£ 6.300.000
Titelhouder	Rory McIlroy
Winnaar	n.n.b.
Portaal	Golf

De 144ste editie van het Brits Open werd van 16 tot en met 20 juli 2015 gespeeld op de Old Course van de St Andrews Links in Schotland. Het was de 29ste keer dat het Open op deze baan gespeeld werd. Het toernooi werd geteisterd door veel regen en stormachtige windvlagen en de laatste ronde werd derhalve pas op maandag 20 juli gespeeld terwijl die voorzien was voor zondag 19 juli.

Verslag bewerken

Drie deelnemers hebben het Brits Open al meer dan 35 keer gespeeld: Sandy Lyle (39x), Tom Watson (37x) en Nick Faldo (36x). De laatste twee hebben aangekondigd dat dit de laatste keer is dat zij aan het Open mee zouden doen.

Ronde 1 bewerken

Ronde 1 werd door 84 spelers onder par gescoord. Retief Goosen was de eerste speler die met een score van 66 binnen kwam, rookie Robert Streb de tweede. Amateur Jordan Niebrugge scoorde 67, gelijk aan het amateursrecord. Dustin Johnson scoorde de beste ronde: 65. Joost Luiten had een matige start, hij raakte maar 63% van de fairways en 83% van de greens en had 35 putts, daarmee eindigde hij op +2. Ter vergelijk: Dustin Johnson sloeg 75% fairways en 89% van de greens en had slechts 28 puts.

Ronde 2 bewerken

Vrijdag: Alleen Jaco van Zyl, Mark Calcavecchia en Marcel Siem waren om 06:32 uur gestart. Het regende zo hard, dat zij de eerste hole niet konden afmaken omdat een deel van de green onder water stond. Toen het spel hervat werd, stond Danny Willett na vijf holes aan de leiding en had hij na hole 10 zelfs vier slagen voorsprong op Zach en Dustin Johnson.

De beste dagronde was 66 van Russell Henley. Joost Luiten miste nu minder fairways maar scoorde toch niet onder par. Hij miste de cut. Vijf van de negen amateurs haalden de cut: Paul Dunne (-6), Jordan Niebrugge (-4), Romain Langasque (-3), Oliver Schniederjans (-2) en Asley Chesters (-1). Tom Watson speelde zijn 128ste en laatste ronde van het Brits Open. Toen hij met Ernie Els en Brandt Snedeker op de 18de tee stond, was het eigenlijk te donker om nog af te slaan, maar zijn medespelers beslisten dat ze hun ronde zouden afmaken. Toen Watson over de Swilcan brug naar de 18de green liep, wachtte hem een groot applaus van het publiek.

Zaterdag: Nog 42 spelers moesten hun tweede ronde afmaken. De R&A besloot dat er 's ochtend gewoon gestart moest worden, maar na 32 minuten werden de spelers weer van de baan gehaald. Scott Hend had een dubbel bogey gemaakt en diende een klacht in. Later bleek dat hij de cut met twee slagen miste. Er was stormachtige wind, windkracht 8 (67km per uur), en de baan was het grootste deel van de dag niet bespeelbaar. Pas aan het einde van de middag kon de ronde afgemaakt worden.

Ronde 3 bewerken

De derde ronde werd dus pas op zondag gespeeld. De omstandigheden waren die ochtend prima, het was zonnig en er stond nauwelijks wind. Voordat de leider om 3 uur startte, had Marc Leishman een ronde van 64 gemaakt voor een totaalscore van -9. Dustin Johnson moest al gauw op -10 de leiding delen met Jordan Spieth, Pádraig Harrington, Charl Schwartzel, Danny Willett en amateur Paul Dunne, terwijl acht spelers op -9 stonden. Paul Dunn maakte zijn vijfde birdie op hole 10 voor -11, daarna maakte Jordan Spieth zijn zevende birdie en kwam daarmee ook op -11. Danny Willett maakte met zijn lange putter op hole 9 een birdie voor -11 en weer een birdie op hole 10, waarna hij alleen aan de leiding stond.

Ronde 4 bewerken

De vierde ronde werd gespeeld op maandag. Het was pas de tweede keer in de geschiedenis van het Open dat dit gebeurde. De eerste keer was in 1988, toen Severiano Ballesteros het Open voor de derde keer won.

Amateurs

In deze laatste ronde vochten vier amateurs om de Silver Medal die in 1948 werd ingesteld voor de beste amateur. Dunne begon met bogey-bogey-birdie. Dunne verloor daarna nog een aantal slagen en werd ingehaald door Asley Chesters, Oliver Schniederjans en Jordan Niebrugge, die met -11 de Silver Medal won.

Professionals

Marc Leishman stond na zeven birdies met -16 alleen aan de leiding, maar een uur later stond hij op -15 met Jordan Spieth en Zach Johnson, die als eerste van hen binnenkwam. Spieth maakte een bogey op hole 17 en ging weer naar -14, en Oosthuizen maakte een birdie op hole 18 en kwam op -15.

Play-off

Bij het Open wordt geen sudden-death play-off gespeeld maar een play-off over minimaal vier holes (1,2,17 en 18)^[1] Daarna wordt indien nodig een sudden-death play-off op hole 18 gespeeld. Dit is de eerste play-off sinds 2009, toen Tom Watson met een bogey eindigde en verloor van Stewart Cink. Uiteindelijk zegevierde Zach Johnson.

Scores

Naam	FedEx	R2D	OWGR	Score R1		Nr	Score R2		Totaal	Nr	Score R3		Totaal	Nr	Score R4		Totaal	Nr	Play-off				Nr
Zach Johnson	31	=	25	66	-6	T2	71	-1	-7	T4	70	-2	-9	T6	66	-6	-15	T1	3	3	5	4	1
Louis Oosthuizen	51	2	17	67	-5	T8	70	-2	-7	T4	67	-5	-12	T1	69	-3	-15	T1	3	4	5	4	2
Marc Leishman	79	=	61	70	-2	T20	73	+1	-1	T46	64	-8	-9	T6	66	-6	-15	T1	5	4	5	4	3
Jordan Spieth	1	=	2	67	-5	T8	72	par	-5	T17	66	-6	-11	4	69	-3	-14	T4
Jason Day	16	=	9	66	-6	T2	71	-1	-7	T4	67	-5	-12	T1	70	-2	-14	T4
Danny Willett	=	2	39	66	-6	T2	69	-3	-9	2	72	par	-9	T6	70	-2	-11	T6
Jordan Niebrugge (Am)	=	=	=	67	-5	T8	73	+1	-4	T21	67	-5	-9	T6	70	-2	-11	T6
Adam Scott	99	=	11	70	-2	T29	67	-5	-7	T4	70	-2	-9	T6	71	-1	-10	T10
Robert Streb	6	=	60	66	-6	T2	71	-1	-7	T4	70	-2	-9	T6	73	+1	-8	T18
Pádraig Harrington	76	194	102	72	par	T68	69	-3	-3	T25	65	-7	-10	5	75	+3	-7	T20
Retief Goosen	121	=	209	66	-6	T2	72	par	-6	T10	69	-3	-9	T6	74	+2	-7	T20
Paul Dunne (Am)	=	=	=	69	-3	T21	69	-3	-6	T10	66	-6	-12	T1	78	+6	-6	T30
Marc Warren	=	14	56	68	-4	T13	69	-3	-7	T4	72	par	-7	T18	74	+2	-5	T40
Paul Lawrie	=	116	346	66	-6	T2	70	-2	-8	3	74	+2	-6	T33	73	+1	-5	T40
Dustin Johnson	4	=	4	65	-7	1	69	-3	-10	1	75	+3	-7	T18	75	+3	-4	T49
Joost Luiten	=	35	48	74	+2	T114	72	par	+2	MC

Leider		Toernooirecord	FedEx = FedEx Cup	R2D = Race to Dubai		OWGR		MC = missed cut = cut gemist

Kwalificatie bewerken

Kwalificatietoernooien bewerken

Er zijn in 2015 regionale kwalificatietoernooien in Australië, Afrika, Amerika, Engeland, Ierland, Japan, Schotland, Thailand. Daar kunnen spelers zich kwalificeren voor de finale kwalificatietoernooien, die op 30 juni in Engeland en Schotland gespeeld werden. Op iedere baan konden drie spelers zich plaatsen:

Gailes Links: Ryan Fox, Paul Kinnear (Am), Mark Young (Am)
Hillside: Scott Arnold ^R, Pelle Edberg, Jordan Niebrugge (Am)
Royal Cinque Ports: Alister Balcombe (Am), Gary Boyd, Ben Taylor (Am)
Woburn: Robert Dinwiddie ^R, Paul Dunne (Am), Retief Goosen

^R = rookie; er doen 20 rookies mee, 10 daarvan zijn geen lid van de Europese Tour.

Rechtstreeks geplaatst bewerken

Er doen 156 spelers mee uit 24 verschillende landen, 34 spelers wonnen eerder een Major. Tiger Woods spant de kroon met 14 Major overwinningen, Tom Watson behaalde er 8, Nick Faldo 6, Phil Mickelson 5 en Ernie Els 4. Vier spelers wonnen het Open op St Andrews: Nick Faldo in 1990, John Daly in 1995, Tiger Woods in 2000 en 2005 en Louis Oosthuizen in 2010. Titelverdediger Rory McIlroy heeft zich teruggetrokken wegens een enkelblessure. Chris Kirk heeft zich ook teruggetrokken, hij wordt vervangen door Kevin Streelman.