Tetrapharmacum

Een tetrapharmacum (Grieks: τετραφάρμακος, tetrapharmakos) was een oud-Grieks farmaceutisch gerecht bestaande uit een mengsel van was, dennenhars, pek en dierlijk vet.^[1]

Het woord tetrapharmakos werd metaforisch gebruikt door epicuristen en refereerde naar de vier Κύριαι Δόξαι ("belangrijkste doctrines") of geneesmiddelen voor het genezen van de ziel.^[2]

Het tetrapharmacum was een ingewikkeld en duur gerecht in de Romeinse keizerlijke keuken. Het bevatte namelijk onder meer fazant, wild zwijn en een uier van een zeug. De enige overgebleven bron van informatie over het tetrafarmacum is de Historio Augusta, waarin het driemaal wordt vermeld. Alle drie vermeldingen worden toegeschreven aan de nu verloren gegane biografie van Hadrianus door Marius Maximus. Volgens deze bron zou Caesar Lucius Aelius het gerecht hebben uitgevonden.

Zie ook bewerken

Literatuur bewerken

Dalby, Andrew (2003), Food in the ancient world from A to Z, Londen: Routledge, ISBN 0-415-23259-7, pp. 324-325

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Tetrapharmacum op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Referenties

↑ (en) Henry George Liddell, Robert Scott, Henry Stuart Jones, Roderick McKenzie (1996), A Greek-English lexicon. Clarendon Press, Oxford, Id.12.328. ISBN 0-19-864226-1.
↑ (en) Pamela Gordon (1996), Epicurus in Lycia : the second-century world of Diogenes of Oenoanda. University of Michigan Press, Ann Arbor, p. 65. ISBN 0-472-10461-6.

[1] (en) Henry George Liddell, Robert Scott, Henry Stuart Jones, Roderick McKenzie (1996), A Greek-English lexicon. Clarendon Press, Oxford, Id.12.328. ISBN 0-19-864226-1.

[2] (en) Pamela Gordon (1996), Epicurus in Lycia : the second-century world of Diogenes of Oenoanda. University of Michigan Press, Ann Arbor, p. 65. ISBN 0-472-10461-6.

[1]

[2]