Surinaamse parlementsverkiezingen 1949

Surinaamse parlementsverkiezingen 1949
Datum	30 mei 1949
Land	Suriname
Nieuwe premier	Julius Caesar de Miranda
Opvolging verkiezingen
Portaal	Politiek ; Suriname

De Surinaamse parlementsverkiezingen in 1949 vonden plaats op 30 mei. Tijdens de verkiezingen werden de leden van de Staten van Suriname gekozen. De winnaar van deze verkiezingen was de Nationale Partij Suriname (NPS). Julius Caesar de Miranda trad aan als premier van Suriname.

UitslagBewerken

Partijen	Zetels in procenten	Uitslag in zetels
Nationale Partij Suriname (NPS)	61,9%	13
Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP)	28,6%	6
KTPI (Kaum Tani Persatuan Indonesia)	9,5%	2
Totaal		21

ParlementsledenBewerken

De volgende 21 personen werden op 30 mei 1949 verkozen:

NPS (13)

Gerard Johan Cornelis van der Schroeff (1913-2000)
Emile Jacques de la Fuente (1898-1977)
David George Albert Findlay (1913-1982)
Percy Wijngaarde (1915-?)
Leonard Anton Lauriers (1897-1986)
Bernard Willem Hendrik Bos Verschuur (1904-1985)
Otto James Wong (1917-1982)
Rudolf Bernhard William Comvalius (1897-1961)
Hendrik Carel van Ommeren (1896-1996)
Johan Adolf Pengel (1916-1970)
Paul August Richenel Kolader (1897-1975)
Jan Adriaan Francois Raatgever (1907-?)

VHP (6)

Sewraam Rambaran Mishre (1915-1964)
Heinrich Wladimir Mohamed Radja (1917-1976)
Ludwig Bhagwandin Sitalsing (1901-1978)
Hemradj Shriemisier (1921-1968)
Jagernath Lachmon (1916-2001)
Sheik Mohamed Jamaludin (1906-1961)

KTPI (2)

M.A. Karamat Ali^[1] (1918-1971)
I. Soemita (1908-2001)

onafhankelijk

Leo Eugène Arnold Salomon Eliazer (1904-1977)

E.J. de la Fuente (NPS) stapte in 1950 op waardoor er tussentijdse verkiezingen nodig waren. Daarbij lukte het William Emanuël Juglall (NPS) om de onafhankelijke kandidaat Sophie Monkou-Redmond te verslaan.

N.a.v. de Hospitaalkwestie zijn NPS en VHP gesplitst in voor- en tegenstanders van de zittende regering. 8 NPS'ers die de regering bleven steunen, traden uit de NPS. Twee moslim VHP-statenleden (Mohamed Radja en Jamaludin) die de regering niet steunden, stapten over naar de NPS.^[2]

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is (gedeeltelijk) afgesplitst vanaf een ander artikel op de Nederlandstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie deze pagina voor de bewerkingsgeschiedenis.
Caribbean Elections, Suriname, 1949
Algemeen Handelsblad, Nationale Partij wint verkiezingen in Suriname, 2 juni 1949
Gouvernements-Advertentieblad 1949, nr. 75 = 09.06.1949 [1] (procesverbalen van de hoofdstembureau's) en nr. 78 = 14.06.1949 [2] (idem, kieskringen VII Nickerie en IX Marowijne)

↑ Karamat Ali kon aanvankelijk geen Statenlid worden omdat zijn zwager Jamaludin (VHP) gekozen was en daarbij meer stemmen had gekregen. Na aanpassing van de staatsregeling en een nieuwe verkiezing kon hij alsnog lid worden van de Staten van Suriname.
↑ E. Dew, The Difficult Flowering of Surinam, p. 87-94

[1] Karamat Ali kon aanvankelijk geen Statenlid worden omdat zijn zwager Jamaludin (VHP) gekozen was en daarbij meer stemmen had gekregen. Na aanpassing van de staatsregeling en een nieuwe verkiezing kon hij alsnog lid worden van de Staten van Suriname.

[2] E. Dew, The Difficult Flowering of Surinam, p. 87-94

[1]

[2]

Surinaamse parlementsverkiezingen 1949

UitslagBewerken

ParlementsledenBewerken

MutatiesBewerken