SuriPop
SuriPop, voluit Suriname Populair Song Festival, is een tweejaarlijks festival voor componisten dat sinds 1982 in Suriname plaatsvindt. Het festival wordt georganiseerd door de Stichting ter Bevordering van Kunst en Kultuur in Suriname.
| SuriPop | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Gehouden in | Paramaribo | |||
| Organisator | Stichting ter Bevordering van Kunst en Kultuur in Suriname | |||
| Thema | Liederen van eigen bodem | |||
| Eerste editie | 1982 | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
Het evenement is een van de grootste muziekevenementen in Suriname.[1] Het werd in eerste instantie jaarlijks georganiseerd, maar vanwege de hoge kosten werd later besloten het festival om de twee jaar te houden. SuriPop XX in 2018 kreeg de naam Golden Edition.
GeschiedenisBewerken
De bedenker van het festival is Juan Navia. Hij richtte de organisatie in 1978 op met vrienden, onder wie Ruben del Prado, Werner Duttenhofer, Leni Healy, Karin Refos en Harto Soemodihardjo. De organisatie werd opgezet in het kantoor van Healy en Duttenhofer. De eerste editie vond plaats in Theater Thalia;[2] later werd het festival voortgezet in de sporthal van AMOS en sinds 2010 in de Anthony Nesty Sporthal.[3]
De eerste editie vond op 25 november 1982 plaats, twee weken voor de Decembermoorden waarna de stemming in de samenleving een dieptepunt bereikte. Volgens Duttenhofer was dit aan de sombere teneur van de liedjes in 1983 te merken.[2] Suripop ging in 2020 en 2021 vanwege de coronacrisis in Suriname niet door en werd op op 3 december 2022 opnieuw gehouden.
De oud-deelnemers worden sinds 2011 uitgenodigd om deel te nemen aan de SuriToppers, die voor meerdere optredens naar Nederland gaan.
CompositiesBewerken
In de praktijk zijn de melodie en tekst vooral leidend tijdens de voorselectie en draait het in de finale om de presentatie. Sinds de voorselectie van 2015 mogen componisten niet meer meedoen als ze het evenement eerder hebben gewonnen, met het doel om nieuw componistentalent te stimuleren. Sinds 2016 maken ook de arrangeurs kans op een prijs. De arrangeur wordt vrijgelaten waardoor een lied zelfs in muziekstijl veranderd zou kunnen worden. Een componist behoudt het recht om een lied terug te trekken als het resultaat tegenvalt.[2]
Op de gala-avond wordt de muziek uitgevoerd door het orkest van SuriPop.[4] Navia was de eerste dirigent van dit orkest. Hij selecteerde een compositie van de Franse componist Franck Pourcel als themalied.[5] Sinds 2014 is Ernesto van Dal de dirigent van het orkest.[6]
De auteursrechten van de liederen gaan in SuriPop-verband naar de organisatie. De inkomsten uit de plaatverkopen zijn onvoldoende om de kosten te dekken, waardoor er sponsors worden aangetrokken. De kosten voor de arrangeurs, vocalisten, taaldeskundigen, muzieknotatie en het uitbrengen van de albums en de nummers worden betaald door de stichting. Een maand voor de uitzending ligt de cd in de winkels en in de weken erna worden de videoclips op tv vertoond. Hierdoor heeft het publiek ruim de tijd om over de liedjes te oordelen en eventueel te ontdekken of er plagiaat is gepleegd.[2]
WinnaarsBewerken
Als winnaar geldt niet de zanger, maar de componist. Deze krijgt een geldbedrag en de Jules Chin A Foeng-trofee. Ook aan de tweede en derde prijs hangt een geldbedrag. De overige finalisten krijgen een kleine vergoeding.[7] Sinds 2016 wordt ook een prijs toegekend aan de beste videoclip.[8]
Na de voorselectie stromen twaalf liedjes door naar de finale, plus twee als reserve.[2] In het volgende overzicht staan onder meer de winnende componisten en liederen.[1][7]
Zie ookBewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Suriname Populair Song Festival (SuriPop) |
|---|
|
I (1982) · II (1983) · III (1984) · IV (1986) · V (1988) · VI (1990) · VII (1992) · VIII (1994) · IX (1996) · X (1998) · XI (2000) · XII (2002) · XIII (2004) · XIV (2006) · XV (2008) · XVI (2010) · XVII (2012) · XVIII (2014) · XIX (2016) · XX (2018) · XXI (2022) |