Splendor (wielerploeg)

Splendor
Teaminformatie
Land	België
Opgericht	1979
Opgeheven	1984
Discipline(s)	Weg- en baanwielrennen
Fietsmerk	Splendor
Sleutelfiguren
Ploegleider	Robert Lauwers (1979)
Ploegleider	Albert de Kimpe (1979-1984)
Ploegleider	Luc Landuyt (1980-1984)
Ploegleider	Willy Raes (1982)
Vorige namen
1979; 1980; 1981; 1982; 1983; 1984; 1984	Splendor-Euro Soap; Splendor-Admiral; Splendor-Wickes Bouwmarkt-EuropDecor; Splendor-Wickes Bouwmarkt; Splendor-Euro Shop; Splendor-Jacky Aernoudt Meubelen; Splendor-Mondial Moquette
Portaal	Wielersport

Splendor was een Belgische wielerploeg die werd gesponsord door het gelijknamige Waalse fietsenmerk van Armand Marlair. De ploeg werd opgericht in 1979 en bestond tot 1984, waarna deze verderging met een nieuwe hoofdsponsor Hitachi, een Japans bedrijf dat onder meer industriële machines produceert. Splendor won de Ronde van Vlaanderen in 1980 met Michel Pollentier.

GeschiedenisBewerken

In 1958 bestond er al een seizoen lang een ploeg genaamd Splendor. Hierna was Splendor midden jaren zeventig nog een aantal keren co-sponsor van enkele Belgische ploegen. In 1979 werd dan zelf een ploeg opgericht, Michel Pollentier mocht zelf zijn programma en een deel van de ploeg rondom hem samenstellen en Robert Lauwers werd ploegleider.^[1] Pollentier was in de Tour een jaar eerder betrapt toen hij probeerde een dopingcontrole te vervalsen na een schorsing en afkoop van zijn contract bij Flandria tekende hij voor Splendor. Er werd eerst nog geprobeerd om een fusie aan te gaan met de Nederlandse Bode Deuren ploeg maar Bode trok zich in december terug uit het wielrennen.^[2]^[3]

De ploeg bestond voornamelijk uit Pollentier en kleinere Belgische wielrenners.^[2] Pollentier nam een aantal van zijn ploeggenoten uit de Flandria-ploeg mee naar Splendor onder andere Seán Kelly, Lieven Malfait, Christian Dumont, Herman Beyssens, Wim Myngheer en Roger Verschaeve en twee verzorgers.^[4] De ploeg vond uiteindelijk een co-sponsor in Eurosoap en nam deel aan de Ronde van Spanje waar Pollentier derde werd. Sean Kelly won de eerste en de 8a etappe. Pollentier gaf echter meermaals commentaar op het slechte materiaal van zijn ploeg en het gebrek aan reservemateriaal door beperkte financiële middelen.^[5]^[6] Daarnaast vond hij ook dat hij op de Ier Seán Kelly na hij geen goede ploeggenoten had die hem konden helpen.^[5] Ondanks de onvrede tekende Pollentier na de Vuelta bij voor een jaar.^[7] In de Ronde van Frankrijk van dat jaar hoopte Pollentier voor revange voor een jaar eerder op Alpe d'Huez. Halverwege de Tour reed de ploeg nog maar met twee renners rond Seán Kelly en Wim Myngheer en was gelegenheids ploegleider Albert de Kimpe al terug naar huis getrokken.^[8]

Aan het einde van het seizoen werd de komst van Claude Criquielion, Guido Van Calster en Johan De Muynck aangekondigd als versterkingen.^[9] Albert de Kimpe werd aangetrokken als nieuwe ploegleider nadat hij al in de Tour die rol vervulde, Robert Lauwers trok naar Boston-Mavic-Ifi. De ploeg bestond aan het begin van het seizoen 1980 uit 14 Belgen, de Nieuw-Zeelander Paul Jesson en de Ier Sean Kelly.^[10] De eerste overwinning was de winst van Claude Criquielion in de vierde etappe van Tirreno-Adriatico. Pollentier won daarna in de Brabantse Pijl en Kelly won de tweede etappe en het eindklassement in de Driedaagse van De Panne-Koksijde. Pollentier slaagde erin om de Ronde van Vlaanderen te winnen nadat hij wegsprintte van Jan Raas en Francesco Moser die naar elkaar zaten te kijken in de sprint.^[11] Polletier brak in Parijs-Roubaix zijn sleutelbeen waardoor hij niet fit aan de Ronde van Spanje kon beginnen en Claude Criquielion kopman van de ploeg werd.^[12]^[13] In de eerste etappe won Seán Kelly na een massasprint, in het algemene klassement bleef hij twee seconde achter de Italiaan Roberto Visentini die de proloog won en waar Kelly tweede was.^[14] Ook in de tweede etappe was Kelly de snelste hij versloeg in een sprint de Italiaan Giuseppe Martinelli, de West-Duitser Klaus-Peter Thaler en de Nederlander Roelof Groen.^[15] In de derde etappe had Kelly bijna opnieuw prijs maar hij werd tweede achter Martinelli.^[16] In de vijfde en zesde etappe werd Kelly opnieuw twemaal tweede, in de zevende etappe vijfde en in de achtste etappe werd hij derde. In de tiende etappe was het opnieuw prijs voor Splendor de Nieuw-Zeelander Paul Jesson toonde zich de sterkste in een bergetappe en won voor de Nederlander Johan van der Meer.^[17] In de twaalfde etappe won Etienne De Wilde een bergetappe met aankomst in Pontevedra. In de veertiende etappe kon Kelly opnieuw de sprint winnen voor Martinelli en ploeggenoot Guido Van Calster.^[18] Kelly pakte zijn vierde etappezege in de zeventiende etappe door ploegmaat Etienne De Wilde en de Nederlander Jos Lammertink te kloppen in een sprint.^[19] In de negentiende en laatste rit won Kelly zijn vijfde ritzege die Vuelta. De Splendor ploeg kent een zeer sterke Vuelta en eindigde met vier renners in de top tien: Claude Criquielion (3e), Sean Kelly (4e), Guido Van Calster (6e) en Johan De Muynck (7e) en Kelly kreeg ook nog de puntentrui. Kelly veroverde vijf ritzeges en eindigde 10 keer op het podium en reed maar 4 keer niet in de top tien, Van Calster werd tweede in het puntenklassement en eindigde driemaal derde en meerdere keren top tien. In het daarop volgende Critérium du Dauphiné Libéré volgde drie overwinningen voor de ploeg: Van Calster (2e etappe), Kelly (3a etappe) en Criquielon (3b etappe). Maar tijdens de proloog van de Dauphiné botste Paul Jesson met een auto, door het ongeluk moest een van zijn benen worden geamputeerd.^[20] Hierna neemt de ploeg deel aan de Ronde van Frankrijk. In de eerste twee weken zit het niet mee voor de ploeg, Kelly eindigde wel een aantal keren op het podium maar kon geen etappe winnen. Dat keerde in de derde week met twee overwinningen: Sean Kelly won de negentiende etappe en de 21e etappe. In het algemene klassement wist Johan De Muynck een vierde plaats te behalen, Claude Criquielion werd pas dertiende. Kelly wordt tweede in het puntenklassement achter Rudy Pevenage ook in het jongerenklassement waar Splendor drie renners in de top vijf heeft zien ze het voorbijgaan aan de Nederlander Johan van der Velde.

Aan het einde van het seizoen vetrok Michel Pollentier naar de Vermeer Thijs-ploeg en als vervanger werd de Zweed Sven-Åke Nilsson aangetrokken en ook Walter Planckaert.^[21] Ook de Nederlandse belofterenner Johnny Broers tekende een contract, Broers won in 1980 de Omloop Het Volk voor beloften.^[22] In november volgde ook nog Eddy Planckaert nadat de Mini-Fiat-ploeg stopte met bestaan.^[23] In het begin van het seizoen 1981 volgde overwinningen onder meer in de Catalaanse Week (TTT en Sven-Åke Nilsson), Driedaagse Brugge-De Panne (Etienne De Wilde en tweemaal Eddy Planckaert), Ronde van België (Van Calster en Sean), Vierdaagse van Duinkerke (2e etappe Sean).^[24]^[25] Er volgden nadien nog kleine overwinningen in Grote Prijs van Wallonië (Walter Dalgal) en GP du Tournaisis (Lieven Malfait). In de Critérium du Dauphiné toont Kelly opnieuw zijn snelle benen in de tweede etappe en ook in de daarop volgende Ronde van Luxemburg behaalde de ploeg twee etappezeges. Vier dagen voor de start van de Ronde van Frankrijk wordt Eugène Urbany Luxemburgs kampioen op de weg. De Splendor-ploeg wist twee ritzeges te winnen in de 12b etappe was Eddy Planckaert de snelste voor Freddy Maertens en Yvon Bertin. In de vijftiende etappe was Kelly de snelste voor de Fransman Jean-François Rodriguez en de Nederlander Johan van der Velde. In het eindklassement had Splendor drie renners in de top tien: Johan De Muynck (7e), Sven-Åke Nilsson (8e) en Claude Criquielion (9e). Criquielion werd tweede in het jongerenklassement achter de Nederlander Peter Winnen. Later in het jaar volgde nog zeges in Ronde van Nederland (Luc De Smet (3e etappe) en Sean Kelly (5a etappe)) en de Leeuwse Pijl (Sean Kelly).

Resultaten in de Grote RondesBewerken

Jaar	Ronde van Italië		Ronde van Frankrijk		Ronde van Spanje
Jaar	hoogste klassering	etappewinst	hoogste klassering	etappewinst	hoogste klassering	etappewinst
1979	geen deelname		38e Sean Kelly		3e Michel Pollentier	1e, 8a Seán Kelly
1980	geen deelname		4e Johan De Muynck	19e, 21e Sean Kelly	3e Claude Criquielion	1e, 2e, 14e, 17e, 19e Seán Kelly 10e Paul Jesson
1981	geen deelname		7e Johan De Muynck	12b Eddy Planckaert 19e Sean Kelly	geen deelname
1982	geen deelname		54e Jean-Philippe Vandenbrande		16e Paul Wellens	1a, 1b, 2e, 3e, 12e Eddy Planckaert
1983	geen deelname		18e Claude Criquielion		geen deelname
1984	geen deelname		9e Claude Criquielion		geen deelname

Resultaten in belangrijke wedstrijdenBewerken

Kampioenschap van Vlaanderen: Rudy Matthijs (1984)
Ronde van Vlaanderen: Michel Pollentier (1980), Claude Criquielion (1987)
Catalaanse Week: Sven-Åke Nilsson (1981)
Clásica San Sebastián: Claude Criquielion (1983)
E3 Harelbeke: William Tackaert (1983)
Waalse Pijl: Claude Criquielion (1985, 1989)
Nationale Sluitingsprijs: Jean-Marie Wampers (1985)
Grand Prix du Midi Libre: Claude Criquielion (1986, 1988)
Vierdaagse van Duinkerke: Dirk De Wolf (1986)
Ronde van Romandië: Claude Criquielion (1986)
Dwars door Vlaanderen: Dirk De Wolf (1989)

Bronnen, noten en/of referenties

↑ "Nieuwe sponsor voor Pollentier", De Volkskrant, 18 augustus 1978. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ ^a ^b "Bode mede-sponsor van Pollentier", De Telegraaf, 13 december 1978. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Bode Deuren uit wielersport", De Telegraaf, 14 december 1978. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Michel Pollentier brak met Freddy Maertens", Nieuwsblad van het Noorden, 10 februari 1979. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ ^a ^b "Pollentier zoekt een nieuwe baas", Algemeen Dagblad, 9 mei 1979. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Pollentier wil als gastrenner naar Tour", NRC Handelsblad, 9 mei 1979. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Pollentier tekent bij", Algemeen Dagblad, 15 mei 1979. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Tour-puntig", Leeuwarder courant, 17 juli 1979. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Peloton roert zich op transfermarkt", Algemeen Dagblad, 30 oktober 1979. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "De zestien van Splendor", Limburgsch dagblad, 6 februari 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Polletier met zege toe aan betere tijden", NRC Handelsblad, 31 maart 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Pollentier brak sleutelbeen", De Telegraaf, 14 april 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "De Vlaeminck: barst in spaakbeen", Het vrĳe volk, 16 april 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Kelly snelste in wandelrit", De Telegraaf, 24 april 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Sean Kelly wint ook tweede etappe", De Volkskrant, 25 april 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Kelly grijpt naast derde etappewinst", Trouw, 26 april 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Van der Meer tweede na zware bergrit in Vuelta", NRC Handelsblad, 3 mei 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Kelly wint veertiende etappe", Algemeen Dagblad, 7 mei 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Kelly grijpt zijn kans", De Volkskrant, 10 mei 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Jesson raakt been kwijt", Algemeen Dagblad, 13 juni 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Ake Nilsson naar Splendor", De Telegraaf, 10 oktober 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Johnny Broers wordt prof", Algemeen Dagblad, 10 november 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Rompelberg zonder sponsor", Limburgsch dagblad, 19 november 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.
↑ "Willems", Het Parool, 24 maart 1981. Geraadpleegd op 2 april 2023.
↑ "Sport 2 Winnaar Ronde van België • Wij nan ds tweede • Raleigh vloog Maas iedereen de baas door bennie ceulen", Limburgsch dagblad, 25 april 1981. Geraadpleegd op 2 april 2023.

Ploegsamenstelling wielerploeg Hitachi 1989

[1] "Nieuwe sponsor voor Pollentier", De Volkskrant, 18 augustus 1978. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[:0-2] "Bode mede-sponsor van Pollentier", De Telegraaf, 13 december 1978. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[3] "Bode Deuren uit wielersport", De Telegraaf, 14 december 1978. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[4] "Michel Pollentier brak met Freddy Maertens", Nieuwsblad van het Noorden, 10 februari 1979. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[:1-5] "Pollentier zoekt een nieuwe baas", Algemeen Dagblad, 9 mei 1979. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[6] "Pollentier wil als gastrenner naar Tour", NRC Handelsblad, 9 mei 1979. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[7] "Pollentier tekent bij", Algemeen Dagblad, 15 mei 1979. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[8] "Tour-puntig", Leeuwarder courant, 17 juli 1979. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[9] "Peloton roert zich op transfermarkt", Algemeen Dagblad, 30 oktober 1979. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[10] "De zestien van Splendor", Limburgsch dagblad, 6 februari 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[11] "Polletier met zege toe aan betere tijden", NRC Handelsblad, 31 maart 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[12] "Pollentier brak sleutelbeen", De Telegraaf, 14 april 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[13] "De Vlaeminck: barst in spaakbeen", Het vrĳe volk, 16 april 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[14] "Kelly snelste in wandelrit", De Telegraaf, 24 april 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[15] "Sean Kelly wint ook tweede etappe", De Volkskrant, 25 april 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[16] "Kelly grijpt naast derde etappewinst", Trouw, 26 april 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[17] "Van der Meer tweede na zware bergrit in Vuelta", NRC Handelsblad, 3 mei 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[18] "Kelly wint veertiende etappe", Algemeen Dagblad, 7 mei 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[19] "Kelly grijpt zijn kans", De Volkskrant, 10 mei 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[20] "Jesson raakt been kwijt", Algemeen Dagblad, 13 juni 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[21] "Ake Nilsson naar Splendor", De Telegraaf, 10 oktober 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[22] "Johnny Broers wordt prof", Algemeen Dagblad, 10 november 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[23] "Rompelberg zonder sponsor", Limburgsch dagblad, 19 november 1980. Geraadpleegd op 1 april 2023.

[24] "Willems", Het Parool, 24 maart 1981. Geraadpleegd op 2 april 2023.

[25] "Sport 2 Winnaar Ronde van België • Wij nan ds tweede • Raleigh vloog Maas iedereen de baas door bennie ceulen", Limburgsch dagblad, 25 april 1981. Geraadpleegd op 2 april 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]