Cees Renckens

Nederlands arts
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Lotje (overleg | bijdragen) op 3 jun 2016 om 18:08. (citeer web)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Cornelis Nicolaas Maria (Cees) Renckens (Hoorn, 1 januari 1946) is sinds 1980 gynaecoloog in het Westfries Gasthuis. Van 1988 tot 2011[1] is hij voorzitter geweest van de Vereniging tegen de Kwakzalverij (VtdK), die sedert haar oprichting in 1881 actief strijdt tegen alle geneeswijzen die niet door wetenschappelijk bewijs worden ondersteund. Renckens is de auteur van verschillende boeken over alternatieve geneeswijzen, pseudowetenschap en kwakzalverij.

Cees Renckens
Cees Renckens, 2014
Algemene informatie
Geboren Hoorn
Beroep gynaecoloog, sceptisch activist
Bekend van Vereniging tegen de Kwakzalverij
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde
De stem van Cees Renckens
Opgenomen oktober 2014 (download·info)

Levensloop

Cees Renckens studeerde geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen van 1963 tot 1971. Hij werd arts-assistent chirurgie en gynaecologie in het rooms-katholiek St. Josefziekenhuis in Heemskerk, en volgde in Amsterdam de Nationale Tropencursus voor Artsen. Na zijn werk als tropenarts in Zambia van 1973 tot 1975 werd hij arts-assistent pathologische anatomie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam, en specialiseerde zich vervolgens tot gynaecoloog in het Wilhelmina Gasthuis te Amsterdam en het Elisabeth Gasthuis te Haarlem. Daarbinnen heeft hij onvruchtbaarheid en endoscopische chirurgie als speciale aandachtsgebieden. In 1980 werd hij ingeschreven in het specialistenregister (MSRC), en werd gynaecoloog bij het Westfries Gasthuis te Hoorn. In mei 2011 legde hij zijn praktijk neer na het bereiken van de 65-jarige leeftijd.

Zijn afkeer van alternatieve geneeswijzen bracht hem er in 1980 toe lid te worden van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Van 1988 tot 2011 was hij er voorzitter. Hij staat bekend om zijn scherpe commentaren en onder zijn leiding groeide het ledental van de vereniging van bijna 300 tot ruim 2100.

Op 12 oktober 2004 promoveerde hij aan de Universiteit van Amsterdam tot doctor in de medische wetenschappen met het proefschrift 'Dwaalwegen in de geneeskunde'. Promotores waren prof. dr. O. P. Bleker, prof. dr. F.S.A.M. van Dam en de leden van de promotiecommissie waren dr. E. Borst-Eilers, prof. dr. P.Borst, prof. dr. J. van Heerden, prof. dr. J.Hoogstraten, prof. dr. E. Schadé en prof. dr. E. van der Veen. Van zijn proefschrift verscheen een handelseditie bij Bert Bakker.

 
Renckens op het VtdK-symposium 2014.

Het aftreden als voorzitter bij VtdK

Op 8 oktober 2011 kondigde Renckens zijn afscheid als voorzitter van de Vereniging tegen de Kwakzalverij aan. Renckens is 23 jaar voorzitter van deze vereniging geweest.[2]

Lof en kritiek

Voormalig emeritus hoogleraar klinische biochemie Piet Borst is van mening dat Renckens, voor zijn compromisloze en volhardende bestrijding van onwetenschappelijke vormen van zorg door artsen, respect en lof verdient.[3] Vanwege zijn harde stellingname tegen vermeende kwakzalvers bestaat er kritiek uit kringen van andersdenkenden op zijn publicaties. Vanuit de alternatieve geneeswijzensector kwam commentaar op het proefschrift van Renckens.

Onderscheidingen

Op 12 december 2002 werd aan Cees Renckens de Hector Treub-prijs 2002 toegekend. Deze prijs wordt iedere twee tot vier jaar uitgereikt aan mensen met een belangrijke maatschappelijke verdienste in de gezondheidszorg, in het bijzonder op het gebied van de verloskunde en gynaecologie.[4]

Wegens zijn niet-aflatende strijd in woord en geschrift tegen de kwakzalverij ontving Renckens op 28 april 2006 de benoeming tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.[5]

Bibliografie

  • Hedendaagse kwakzalverij (1992)
  • Kwakzalvers op kaliloog (2000)
  • Genezen is het woord niet: Biografische schetsen van de twintig meest notoire genezers van de 20ste eeuw (2001)
  • Dwaalwegen in de geneeskunde (2004)
  • Manuscript naast een verlostang gevonden. Casuistiek, commentaren en controversen (2011)
Zie de categorie Cees Renckens van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.