|
De familie de Villehardouin was oorspronkelijk afkomstig uit de [[Champagne-Ardennen|Champagne]]. ''Villehardouin'' is de naam van een plaatsje, gelegen in de Franse gemeente [[Val-d'Auzon]], een 20-tal km noordoostwaarts van de stad [[Troyes]], in het departement [[Aube (departement)|Aube]].
==GeoffroiGodfried de Villehardouin (kroniekschrijver)==
Zie [[Godfried van Villehardouim]].
De eerste de Villehardouin die van zich liet horen was de kroniekschrijver '''Geoffroi de Villehardouin''', (° ± 1150 - † ± 1213). In [[1185]] verwierf hij de titel ''Maarschalk van Champagne''. Hij was een van de leidende figuren van de [[Vierde Kruistocht]], en na zijn aankomst in Constantinopel kreeg hij ook de titels ''Maarschalk van Romania'' (zo werd Byzantijns Griekenland toen genoemd) en ''Baron van Makri en Trajanopolis''. Hij staat bekend als de auteur van ''La Conqueste de Constantinople'' (± 1207), een kroniek die de gebeurtenissen van 1198 tot 1207 verslaat, een van de eerste prozawerken ooit in het Frans geschreven. Het werk is zowel literair als historisch waardevol te noemen.
==GeoffroiGodfried I==
Zie [[Godfried I van Villehardouim]].
Zijn gelijknamige neef '''Geoffroi''' (''Godfried'') '''I de Villehardouin''', († 1228) begon in [[1205]] aan de verovering van [[Morea]] (zoals de Peloponnesos toen genoemd werd), samen met zijn vriend [[Guillaume de Champlitte|Guillaume (Willem) de Champlitte]], aan het hoofd van een honderdtal ridders. Het kostte hen weinig moeite de innerlijk verdeelde Grieken te onderwerpen, waarna de Champlitte zichzelf uitriep tot ''Prins van Achaia''. Aan zijn vriend Geoffroi de Villehardouin schonk hij de kastelnij van [[Kalamata]]. Toen Champlitte in [[1210]] naar Frankrijk terugkeerde, duidde hij de Villerhardouin zelfs aan als zijn opvolger. Dadelijk liet deze zijn echtgenote Isabeau (Isabella) en zijn oudste zoon Geoffroi (II) vanuit Frankrijk naar Griekenland overkomen, waarna het gezin zijn intrek nam in het kasteel van Kalamata. Daar werd in 1218 nog een tweede zoon Guillaume (Willem) geboren. <br> Achaia, dat op feodale basis georganiseerd was als een leen van het [[Latijnse Keizerrijk]], omvatte toen nagenoeg de gehele Peloponnesos, met uitzondering van een aantal havensteden die in handen van de [[Republiek Venetië|Venetianen]] waren. Als ''Prins van Achaia en Morea'' stelde de Villehardouin zich als doel de laatste Griekse verzetshaarden in het binnenland van de Peloponnesos uit te schakelen, en op die manier veroverde hij tussen 1210 en 1212 achtereenvolgens Lacedaemon ([[Sparta (Griekenland)|Sparta]]), en de vestingen van [[Akrokorinthos]], [[Nauplion]] et Larissa ([[Argos (stad)|Argos]]). Hij organiseerde de vestingswerken van deze nieuwe veroveringen, en bouwde zijn residenties van [[Andravida|Andréville]] en [[Clermont (Peloponnesus)|Clermont]] (op de westkust van de [[Peloponnesos]]).
<br> Op korte tijd was Geoffroi de Villehardouin de onbetwiste heerser geworden van de machtigste vazalstaat van het Latijnse Keizerrijk van Constantinopel. Na zijn dood in [[1228]] werd hij opgevolgd door zijn zonen Geoffroi II (1228-1246) en Guillaume (1246-1278).
==GeoffroiGodfried II==
Zie [[Godfried II van Villehardouim]].
Net als zijn vader was '''Geoffroi II de Villehardouin''' een uitstekend administrator. Hij maakte van [[Mystras]] zijn hoofdstad en onder zijn bestuur beleefde het prinsdom Morea zijn grootste bloei. Hij bouwde o.m. het indrukwekkende kasteel van [[Chlemoutsi]]. <br> Geoffroi II was in [[1217]] getrouwd met Agnes, een dochter van [[Peter II van Courtenay]], maar overleed kinderloos in [[1246]] en werd opgevolgd door zijn jongere broer Guillaume.
==GuillaumeWillem (II)==
Zie [[Willem II van Villehardouim]].
'''Guillaume''' (''Willem'') '''II de Villehardouin''', was een oorlogszuchtige vorst. Hij leidde een roerig leven met zijn hoofdstad Mystras als centrum. Hij trouwde met Anna Komnena, de dochter van [[Michaël II Komnenos Doukas]], despoot van [[Despotaat Epirus|Epirus]], en zij kregen twee dochters Isabeau (Isabella) en Marguerite (Margaretha). In 1259 werd Guillaume tijdens de Slag van Pelagonia gevangen genomen door keizer [[Michael VII van Byzantium|Michael VIII]] van [[Keizerrijk Nicaea|Nicaea]] (die in [[1261]] Constantinopel zou heroveren op de westerse Kruisvaarders en het Byzantijnse Rijk zou herstellen). Om zijn vrijlating te bekomen werd de Villehardouin tot belangrijke concessies gedwongen: o.m. afstand doen van [[Mystras]], [[Monemvasia]] en de Mani. Na zijn vrijlating probeerde hij vruchteloos het tij nog te doen keren, o.m. door een bondgenootschap aan te gaan met koning [[Karel I van Napels|Karel I]] van [[Koninkrijk Napels|Napels]] en [[Geschiedenis van Sicilië|Sicilië]]. Hij overleed in [[1278]], en zijn dood maakte een einde aan de mannelijke lijn der Villehardouins.
==IsabeauIsabella==
'''IsabeauIsabella''' (''Isabella'') '''de Villehardouin''' (° tussen 1260 en 1263 - † 1312) was de oudste dochter van GuillaumeWillem II de Villehardouin en zijn (2e) echtgenote Anna Komnena. Zij was de ergename van haar vader en regeerde kortstondig (van [[1297]] tot [[1301]]) over het prinsdom Achaia en Morea. Zij trad 3 maal in het huwelijk, o.m. met koning [[Karel I van Napels|Karel I]] van Napels en Scilië. Dit huwelijk was onderdeel van een diplomatieke koehandel met de bedoeling haar vader vrij te krijgen na diens gevangenneming. IsabeauIsabella de Villehardouin moest tijdens haar bewogen leven vaak strijden voor het behoud van haar rechten en bezittingen (o.m. in het [[graafschap Henegouwen]]).
==MargueriteMargaretha==
Haar jongere zuster '''MargueriteMargaretha''' (''Margareta'') '''de Villehardouin''' verging het niet veel beter: ook zij werd ingezet als pion in allerlei diplomatieke spelletjes, en in 1315 eindigde zij haar roemloze leven in een duistere cel van het kasteel [[Chlemoutsi]], nadat ze jaren daarvoor als gijzelaar naar het Byzantijnse hof was gestuurd met de bedoeling haar vader vrij te krijgen.
[[categorie:Dynastie]]
| 