Versie van 16 jun 2007 21:34 bewerken Robbot (overleg \| bijdragen) bots 423.831 bewerkingen k Robot-geholpen doorverwijzing: Cassatie ← Oudere bewerking		Versie van 14 okt 2007 14:55 bewerken ongedaan maken Handige Harrie (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Uitgezonderden van IP-adresblokkades, Terugdraaiers 80.542 bewerkingen confiscatie Nieuwere bewerking →
Regel 1: '''Onteigening''' houdt in dat eigendom, meestal [[~~grond~~onroerend goed]], verplicht moet worden verkocht aan de [[overheid]]. Onteigening moet worden onderscheiden van [[confiscatie]]. Bij confiscatie ontvangt de eigenaar geen vergoeding. Confiscatie wordt toegepast met goederen waarmee een [[misdrijf]] is begaan. ==Onteigening in Nederland== Regel 6 ⟶ 8: * ''minnelijke schikking'': de gemeente kan alleen een verzoek tot onteigening indienen als men eerst aantoonbaar heeft geprobeerd het stuk grond op de normale manier te verkrijgen (via minnelijke schikking, ofwel het kopen van de grond van de huidige eigenaar) * het recht op ''zelfrealisatie'': als de eigenaar van de grond aannemelijk kan maken dat hij de nieuwe, door de overheid gewenste bestemming zelf wil en kan realiseren wordt de grond niet onteigend. Als zijn plannen echter te veel afwijken van hetgeen de overheid wil, kan die de rechter toch vragen om te onteigenen. Grond kan worden onteigend in verschillende situaties. De meest voorkomende zijn: Regel 12 ⟶ 13: *voor ruimtelijke ontwikkeling en volkshuisvesting. Daarmee worden nieuwe [[woning\|woningen]], [[kantoor\|kantoren]] en openbare voorzieningen bedoeld. Als wordt besloten tot onteigening moet de de voormalige eigenaar een goede [[schadeloosstelling]] ontvangen. De eigenaar mag door onteigening niet achteruit gaan in [[inkomen]] of vermogenspositie. Het spreekt vanzelf dat de juiste hoogte van deze vergoeding niet altijd gemakkelijk is vast te stellen, en in veel landen is de vergoeding onvoldoende. De overheid moet op zijn minst een [[bestemmingsplan]] voor het beoogde gebied of een concreet bouwplan klaar hebben. Als een eigenaar het niet eens is met de onteigeningsplannen zal de [[gemeente (bestuur)\|gemeente]] (of andere overheid) eerst proberen met de eigenaar tot een oplossing te komen in de vorm van een [[schadevergoeding]] voor de grond en de kosten. Lukt dat niet, dan start de gemeente de onteigeningsprocedure. Die bestaat uit een administratieve procedure en een gerechtelijke procedure. Gedurende de administratieve procedure stelt de gemeente het onteigeningsplan officieel vast. Zolang het plan ter inzage ligt, kan de eigenaar bezwaren bij de gemeenteraad kenbaar maken. Is de gemeenteraad akkoord, dan moet het plan nog door [[de Kroon (regering)\|de Kroon]] worden goedgekeurd. Ook daar kan de eigenaar opnieuw zijn zaak bepleiten.

Onteigening: verschil tussen versies