Station Berlin Jungfernheide: verschil tussen versies

De eerste [[spoorweg|spoorlijn]] op de plaats waar nu station Jungfernheide ligt was de [[Berlin-Hamburger Bahn|Hamburger Bahn]], die Berlijn in 1846 met [[Hamburg]] ging verbinden. Vijfentwintig jaar later, in 1871, gingen ook de treinen van de [[Berlin-Lehrter Eisenbahn|Lehrter Bahn]] (Berlijn - [[Lehrte]] - [[Hannover (stad)|Hannover]]) het [[Gutsbezirk]] [[Jungfernheide]] passeren, overigens zonder te stoppen, want een station was er nog niet. In hetzelfde jaar werd het eerste (oostelijke) deel van een [[ringlijn|ringspoorlijn]] om het Berlijnse stadscentrum geopend tussen [[Berlin-Moabit|Moabit]] ([[station Westhafen|Westhafen]]) en het [[Potsdamer Bahnhof#Voorstadstations|Potsdamer Bahnhof]]. Zes jaar later opende ook het westelijke deel van de lijn, die bij Jungfernheide op de Hamburger en Lehrter Bahn aansloot: de ring was gereed. De [[Ringbahn]] werd zowel gebruikt voor het [[goederentrein|goederenvervoer]] als door stadstreinen, alles uiteraard met [[stoomtrein|stoomtractie]]. Op 1 mei 1894 stopten de eerste stadstreinen in het nieuwe station Jungfernheide stoppen. In 1908 gingen ook de voorstadsdiensten over de Lehrter en Hamburger Bahn naar [[Wustermark]] en [[Nauen]] het station aandoen, waartoe een tweede [[eilandperron]] (''B'') ten zuiden van het bestaande perron (''A'') langs de Ringbahn werd aangelegd.

In de jaren 1920 werd een groot aantal (voor)stadsspoorlijnen in en om Berlijn [[elektrificatie|geëlektrificeerd]]. De eerste elektrische Ringbahntreinen stopten op 1 februari 1929 in station Jungfernheide. Een jaar later gingen de hoofdstedelijke elektrische spoorlijnen het [[S-Bahn]]net vormen. Station Jungfernheide was ondertussen opnieuw met één perron uitgebreid. Het elektronicaconcern [[Siemens AG|Siemens & Halske]] was namelijk in 1927 begonnen met de bouw van een aftakking van de Ringbahn naar de [[Berlin-Siemensstadt|Siemensstadt]], om de arbeiders efficiënt naar de fabrieken te kunnen vervoeren. De [[Siemensbahn]], vanaf het begin uitgevoerd als elektrische spoorweg, vond op 15 november 1929 zijn eindpunt in station Jungfernheide, dat hiertoe heringericht was. Ongeveer 200 meter ten oosten van de reeds bestaande perrons verrees het perron ''C'', waar naast de treinen van de Siemensbahn ook de ringtreinen tegen de klok in gingen stoppen. Een bijzonderheid was dat treinen komend van Gartenfeld (het westelijke eindstation van de Siemensbahn) tweemaal in Jungfernheide stopten: eerst aan perron ''A'' en vervolgens, tenzij er verder doorgereden werd over de Ringbahn, aan perron ''C''.

De enorme uitbreiding van het West-Berlijnse metronet geschiedde volgens het zogenaamde [[200-Kilometer-Plan]], dat in 1955 was vastgesteld en in de loop der jaren een aantal maal waswerd aangepast. In het uitbreidingsplan was ten tijde van de aanleg van het traject Richard-Wagner-Platz - Rohrdamm ook een metrolijn naar [[luchthaven Berlin-Tegel|luchthaven Tegel]] opgenomen, die in een later stadium een deel van de [[U5 (Berlijn)|U5]] zou worden.<ref>[http://www.berliner-untergrundbahn.de/rs-pl77.htm Berliner-Untergrundbahn.de: 200-Kilometer-Plan]</ref> Jungfernheide, voorzien als [[cross-platform-overstap]]station voor de lijnen 5 en 7, werd daarom aangelegd in twee naar richting gescheiden niveaus met elk twee sporen. Het westelijk spoor wordt op elk van beide niveaus door de U7 bereden; boven stoppen de treinen richting [[Rudow (metrostation)|Rudow]], onder richting [[station Berlin-Spandau|Rathaus Spandau]]. De westelijke verlenging van de U5 is ruim vijfentwintig jaar na de opening van metrostation Jungfernheide echter nog altijd niet gerealiseerd (zie ook [[U55 (Berlijn)|U55]]). Het oostelijk deel van beide perrons is daarom door middel van hekken afgesloten en wordt door de Berlijnse brandweer gebruikt als oefenlocatie.

[[Categorie:Station van de S-Bahn van Berlijn|Jungfernheide]]