Cyprus (Romeinse provincie): verschil tussen versies

'''Cyprus''' werd een Romeinse ''[[provincia]]'' in [[58 v. Chr.]], volgens [[Strabo (historicus)|Strabo]] omdat [[Publius Clodius Pulcher]] wrok koesterde tegen [[Ptolemaeus van Cyprus]]. Nadat hij een ''lex Clodia de Cypro'' had laten goedkeuren, die de omvorming van Cyprus tot een ''provincia'' en de confiscatie van de koninklijke goederen inhield. De senaat zond daarop [[Marcus Porcius Cato Uticensis minor]] uit om het eiland (dat heden nog steeds [[Cyprus]] genoemd wordt) te veroveren nadat hij tot ''[[tribunus]]'' was gekozen. Hij bood de toenmalige koning van Cyprus Ptolemaeus nog aan om de functie als hogepriester van Aphrodite in [[Paphos]] als compensatie voor het verlies van zijn koningschap aan te nemen, maar de vernedering was te groot en Ptolemaeus pleegde zelfmoord.

Cyprus werd daarop toegevoegd aan de ''provincia'' [[Cilicia]] en zou gedurende 10 jaar bestuurd worden door ''[[proconsul]]es'' van [[praetor]]iaanse rang. Zo zou [[Marcus Tullius Cicero]] aangesteld worden als ''pronconsul'' over Cilicia en Cyprus (hoewel hij zelf nooit op Cyprus schijnt te zijn geweest). Wanneer in [[49 v. Chr.]] de burgeroorlog uitbreekt tussen [[Gnaius Pompeius Magnus maior]] en [[Gaius Iulius Caesar]], zien de Lagiden hun kans schoon om Cyprus te heroveren.

[[Marcus Antonius]] gaf het eiland aan [[Cleopatra VII]] en haar zuster [[Arsinoë IV]], maar het werd opnieuw een ''provincia'' na diens nederlaag in de [[Slag bij Actium]] (31 v. Chr.) in 30 v. Chr. Cyprus zou beschouwd worden als oorlogsbuit van de Alexandrijnse oorlog en dus eigendom van Octavianus. Deze stuurde ''[[legatus Augusti pro praetore|legati Augusti pro praetore]]'' naar Cyprus om haar te beheren in zijn naam. In [[22 v. Chr.]] geeft Augustus in al zijn vrijgevigheid Cyprus terug aan de senaat en Cyprus wordt nu een aparte senatoriale ''provincia''. Het is echter opvallend dat de kopermijnen schijnen te zijn uitgebaat door ''legati'' van Augustus ([[Flavius Josephus]]).