Theodor-Heuss-Platz (metrostation): verschil tussen versies

==Geschiedenis==

Aan het begin van de [[20e eeuw]] ontstond ten westen van de toen nog zelfstandige stad [[Berlin-Charlottenburg|Charlottenburg]] het nieuwbouwgebied [[Berlin-Westend|Westend]]. Om het nieuwe stadsdeel een impuls te geven stelde de grondeigenaren voor een metrolijn naar Westend te bouwen. Deze lijn zou in het station [[Deutsche Oper (metrostation)|Bismarckstraße]] (nu Deutsche Oper) moeten aftakken van de nog in aanbouw zijnde verlenging [[Ernst-Reuter-Platz (metrostation)|Knie]] - [[Richard-Wagner-Platz (metrostation)|Wilhelmplatz]]. Bismarckstraße werd hiertoe als splitsingsstation met vier sporen uitgevoerd. Nadat op 14 mei 1906 de lijn naar Wilhelmplatz in gebruik kwam, spraken de [[Hochbahngesellschaft]], het Charlottenburgse stadsbestuur en de overige grondeigenaren op 23 juni 1906 in een contract af het te verwachten verlies op de Westendlijn te delen. Het westen van Charlottenburg was immers nog grotendeels onbebouwd, waardoor rentabiliteit de eerste jaren niet te verwachten was. Na een bouwtijd van twee jaar reed op 29 maart 1908 de eerste trein in reguliere dienst van station Bismarckstraße naar [[Sophie-Charlotte-Platz (metrostation)|Sophie-Charlotte-Platz]], [[Kaiserdamm (metrostation)|Kaiserdamm]] en het nieuwe eindpunt Reichskanzlerplatz. Op 8 juni 1913 kwam nog eens 1,5 kilometer spoor naar het westen gereed, om het [[Deutsches Stadion (Berlijn)|Deutsches Stadion]] en de nieuwe [[metro van Berlijn#Werkplaatsen|hoofdwerkplaats ''Grunewald'']] te bereiken.

 

Na de machtsovername door de [[Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij|NSDAP]] werd metrostation Reichskanzlerplatz net als het bovenliggende plein op 24 april 1933 vernoemd naar [[Adolf Hitler]] en kreeg het de naam '''Adolf-Hitler-Platz'''. Vier jaar later overwoog men het plein om te dopen tot [[Benito Mussolini|Mussoliniplatz]].<ref name="BU">[http://www.berliner-untergrundbahn.de/st-208.htm Berliner-Untergrundbahn.de: Die Westendstrecke]</ref> In het kader van [[Albert Speer]]s [[Germania (Berlijn)|Germania]]-plannen wilde men het metronet van de rijkshoofdstad flink uitbreiden. Er was onder andere een metrolijn naar [[Pichelsdorf]] en [[Berlin-Gatow|Gatow]] voorzien, die bij de Adolf-Hitler-Platz van de bestaande lijn zou aftakken. Hiertoe zou aan de zuidzijde van het plein een geheel nieuw metrostation met vier sporen gebouwd worden. In 1939 begonnen de werkzaamheden, maar ver zou men niet komen. Toen de bouw rond 1941 werd stilgelegd was alleen een deel van de tunnelsplitsing aan de westzijde van het plein in [[ruwbouw]] gereedgekomen. In de jaren 1950 werden de reeds geslagen [[damwand]]en verwijderd en hergebruikt bij de aanleg van het noordelijke deel van de [[U6 (Berlijn)|U6]].<ref name="BU" />

 

 

Zes dagen na de dood van de eerste Duitse [[bondspresident]], [[Theodor Heuss]], ondergingen plein en metrostation opnieuw een naamswijziging: vanaf 18 december 1963 heten ze '''Theodor-Heuss-Platz'''. In 1987 het station ter gelegenheid van het 750-jarige jubileum van de Duitse hoofdstad een modernisering. De oorspronkelijke fleurige betegeling werd hierbij vervangen door een wandbekleding met lichtgrijze tegels.

Na een [[Deutsche Oper (metrostation)#Ongeval in 2000|brand in station Deutsche Oper]] in 2000 werd besloten alle metrostations in Berlijn van een tweede uitgang te voorzien, als die er nog niet was. In mei 2006 kreeg het perron richting Ruhleben een tweede uitgang aan de westzijde, het perron richting Pankow volgde op 27 juli 2007.<ref>[http://www.bvg.de/index.php/de/Bvg/Detail/folder/295/id/162091/name/Neuer+Ausgang+am+U-Bahnhof+Theodor-Heuss-Platz BVG: ''Neuer Ausgang am U-Bahnhof Theodor-Heuss-Platz'']</ref> Beide nieuwe toegangen werden naast trappen uitgerust met een [[lift (transport)|lift]].

 

 

==Toekomst==

 

==Bronnen==