Verdrag van Constantinopel (1700): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Cédric Hofman (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 7:
De onderhandelingen werden geopend 3 maanden na de aankomst van Oekraintsev, daarna volgden 23 bijeenkomsten. Daarin werden de verschillende eisen van Ptsaar Peter besproken: hij eiste [[Azov]] op, net als de forten die hij veroverd had in de benedenloop van de [[Dnjepr]]. Hij wou ook het recht met Russische handelschepen, maar geen oorlogschepen, de [[Zwarte Zee]] te bevaren. Hij vroeg de sultan de [[Krim-Tataren]] te verbieden rooftochten in [[Oekraïne]] te ondernemen en het recht van de [[Kan (titel)|kan]] (de heerser van de Krim-Tataren) op een jaarlijkse schatting uit [[Moskou]] te ontnemen. Als laatste wou hij ook permanente Russische diplomaten in Constantinopel, en hij wou dat [[Orthodoxe Kerk|Orthodoxe]] geestelijken speciale privileges zouden krijgen bij het Heilig graf in [[Jeruzalem]].
 
In juni 1700 werd een compromis ondertekend: Rusland mocht Azov, en het omliggende gebied tot op tien dagreizen van de muren eromheen, behouden. De forten van de benedenloop van de Dnjepr daarentegen gingen terug naar de Turken. De eisen over de Zwarte Zee hadden de Russen al laten vallen, omdat de sultan geen duimbreed toegaf. De Turken beloofden officieel dat de Orthodoxe christenen toegang kregen tot Jeruzalem. De schatting voor de kan van de Krim-Tataren werd formeel aanvaard, wat enig protest van de regerende kan, Devlet Kerei, veroorzaakte, maar werd later bij de [[vrede van PruthProet]] gewoon vergeten.
 
Rusland kreeg ook het recht voor een permanente ambassadeur in Constantinopel met dezelfde status als die van [[Koninkrijk Groot-Brittannië|Groot-Brittannië]], [[Frankrijk]], [[Republiek der Zeven Verenigde Provinciën|Nederland]] of [[Aartshertogdom Oostenrijk|Oostenrijk]].