Antonio Stradivari: verschil tussen versies

De precieze reden waarom de Stradivarius zo'n subliem geluid produceert, wordt nog altijd als een mysterie beschouwd. De Amerikaanse chemicus [[Joseph Nagyvary]], werkzaam aan de [[Texas A&M University]], heeft er zijn levenswerk van gemaakt om te onderzoeken wat de ware toedracht van de klank is. Volgens Nagyvary is de klank te danken aan het chemische conserveringsmiddel voor hout dat er gebruikt werd in de streek waar de vioolbouwer werkte. In de loop der jaren heeft hij meerdere publicaties op zijn naam weten te zetten in het onderzoek naar de behandeling van het hout van de Stradivarius. Zijn onderzoek van 2006, uitgevoerd met de analysetechnieken [[kernspinresonantie]] en [[infraroodspectroscopie]] bracht naar voren dat het hout van de achterkant van de violen behandeld zou zijn met conserverende [[zoutzouten]]en die [[koper (element)|koper]], [[IJzer (element)|ijzer]] en [[chroom]] bevatten. Voor vervolgonderzoek staat het uitzoeken van de precieze samenstelling van deze zouten op het programma<ref>Zie het artikel "Wood used by Stradivari and Guarneri" in Nature 444, 565 (30 November 2006) voor de uitkomsten van het onderzoek in meer detail</ref>. De meningen over de uitkomsten van het onderzoek zijn echter verdeeld. Jon Whiteley, conservator van de muziekafdeling van het [[Ashmolean Museum]] in [[Oxford]] en eigenaar van twee Stradivariusviolen en één van zijn gitaren, gaat ervan uit dat de kwaliteit van het hout en het vernis weliswaar erg belangrijk zijn, maar beschouwt de vorm van de resonerende kast als hetgeen dat uiteindelijk voor de unieke klank verantwoordelijk is<ref>[http://www.newscientisttech.com/article/dn10686-why-do-stradivaris-violins-sound-sublime.html Why do Stradivari's violins sound sublime?] door Paul Marks, New Scientist, 29 november 2006</ref>.