Leger van het Romeinse Keizerrijk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 20:
== De Praetoriaanse Garde en haar commandanten ==
In Rome kreeg de commandant van de Praetoriaanse Garde, [[Seianus]] die na de dood van Augustus was aangesteld, steeds meer invloed op Tiberius doordat hij, als enige bepaalde wie toegang tot de keizer had en wie niet. De keizer verbleef op [[Capri]] en hoorde via Seianus wat er in Rome gebeurde. Hij stookt de gemoeden op tegen [[Agrippina]], de weduwe van [[Germanicus]] en weet zich zelfs door een huwelijk aan de keizerlijke familie te verbinden. {{ref|ann3}} Uiteindelijk wordt hij door Tiberius zelf ten val gebracht en op zijn orders terechtgesteld{{ref|ann4}}, en, op voorstel van [[Caligula]] vervangen door [[Quintus Naevius Sutorius Macro|Macro]], die zo mogelijk nog erger is. Door hun directe toegang tot de princeps en hun vertrouwenspositie als lijfwacht, heeft de Garde een aanzienlijke macht, want zonder deze garde is een keizer zijn leven niet zeker. Zij zijn de gewapende macht die de princeps in het zadel houdt.
== Het Vierkeizerjaar ==
De invloed van het leger, zowel de legioenen als de [[Praetoriaanse Garde]] culmineerde uiteindelijk in het vierkeizerjaar. Na de mislukte opstand van [[Vindex]] bieden de legioenen hun (populaire) commandant [[Verginius Rufus]] tot drie keer toe het principaat aan, maar uiteindelijk is het [[Sulpicius Galba]] die, eveneens steunend op de legioenen de macht grijpt. De [[Juliisch Claudische dynastie]] is ten einde en de romeinen beseffen dat men niet in Rome hoeft te zijn om keizer te worden. Zelfs de mythe dat het Julische huis direct van [[Venus (godin)|Venus]] afstamt en de princeps daarmee een goddelijk mandaat geeft, is niet langer een garantie.
De machtsgreep van [[Sulpicius Galba]] resulteert niet alleen in een bloedbad bij de Mulvius-brug onder de ongewapende ''[[Romeins legionair|milites]]'' van het Eerste legioen ''classica'' dat door [[Nero]] in allerlijl was opgericht, maar heeft eveneens als consequentie dat Rome zelf nu onderdak biedt aan een grote hoeveelheid legionairs. Wat belangrijker is, de legioenen aan de noordelijke limes, met name in [[Germania Inferior]] beseffen dat hun macht groter is dan gedacht. Er is dan ook maar een gewetenloze commandant, [[Aulus Vitellius]] voor nodig om een opstand te ontketenen. Ondertussen kiezen de Praetoriaanse Garde en de in Rome gelegerde troepen een andere kant en helpen [[Otho]] aan de macht. Galba en zijn beoogd opvolger [[Piso]] worden vermoord en het Romeinse Rijk valt opnieuw ten prooi aan een verschrikkelijke burgeroorlog.
Uiteindelijk is het [[Vespasianus]] die, gesteund door de legioenen uit het oostelijk gedeelte van het rijk, als overwinnaar, als men deze term mag gebruiken, uit de bus komt. Een militair, aangezien generaal die zijn sporen heeft verdient met het neerslaan van de [[Joodse Opstand]]. De bedreiging van buitenaf, in de vorm van de [[Opstand van de Bataven]], wordt handig gebruikt om de de legioenen af te leiden van hun politieke invloed en het rijk opnieuw te verenigen en de [[Flavische dynastie]] neemt zijn aanvang.
== Noten ==
| |||