Groningen-protocol: verschil tussen versies

Het '''Groningen-protocol''' is een tekst die in september [[2004]] werd opgesteld door [[Eduard Verhagen]] van het [[Universitair Medisch Centrum Groningen|Academisch Ziekenhuis Groningen]], waarin richtlijnen staan met criteria waarmee artsen in het kader van de Nederlandse [[euthanasie]]wetgeving "levensbeëindiging van pasgeborenen" kunnen uitvoeren zonder gevaar van strafververvolging wegens [[moord]] op een [[wilsbekwaamheid|wilsonbekwame]]. Het woord [[euthanasie]] wordt bewust vermeden, d.w.z.omdat iemandde dieNederlandse zelfeuthanasiewetgeving nietalleen van toepassing is als iemand zelf om euthanasie gevraagd heeftvraagt.

Het protocol wil artsen procedures aanreiken voor een juiste besluitvorming en eventuele uitvoering. Door deze kwaliteitsbewaking hoopt het tegelijk grotere openheid te bereiken: in 2004 werd nog 40% van de jaarlijks rond 600 gevallen van levensbeëindiging van pasgeborenen-euthanasie in Nederland niet als zodanig gemeld door de arts - een teken van onzekerheid over de gevolgde procedures en angst voor strafvervolging.

Het voorstel van Verhagen werd door het [[Openbaar Ministerie in Nederland|Openbaar Ministerie]] in Groningen goedgekeurd en in juli 2005 door de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde verplicht gesteld.

Buiten Nederland werd het protocol voornamelijk negatief ontvangen en de indruk gewekt dat [[arts]]en, in plaats van de ouders van de pasgeborene, beslissende over het al dan niet"end-of-life"-beslissing euthanaserennemen. Tevens zagen sommige internationele [[media]] (o.a. in de Verenigde Staten) in het protocol het bewijs dat het Nederlandse euthanasiebeleid steeds grimmigeregrimmiger vormen aanneemt nu ook wilsonbekwamen ge-euthanaseerdgeëuthanaseerd worden.