Bert Eriksson: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 10:
Met behulp van anderen groef hij in [[1973]] de stoffelijke resten van ex-collaborateur [[Cyriel Verschaeve]] (operatie [[Brevier]]) op en bracht ze vanuit [[Oostenrijk]] naar [[Alveringem]] in [[West-Vlaanderen]]. Hij beweerde later ook de resten van [[Staf de Clercq]] (operatie [[Delta]]) en [[Anton Mussert]] (operatie [[Wolfsangel]]) opnieuw begraven te hebben.
Tijdens de [[jaren '70]] kwam de [[organisatie]] geregeld in het [[nieuws]] wegens allerlei acties en betogingen voor een Vlaams vlaanderen in een Europees Europa. Als eerste ageerde de VMO tegen het stemrecht voor Gastarbeiders. Ook tijdens de beruchte Voerbetogingen, begin de jaren '80 speelde de VMO, samen met het TAK en Voorpost een belangrijke rol. In Voeren kwam het in die jaren regelmatig tot confrontaties met de gewelddadige Waalsgezinde knokploeg van José Happart, de Action Fouronnaise. Het is dankzij de inzet van organisaties als de VMO, Voorpost en het TAK dat de Vlamingen in Voeren aan politiek durfden doen in hun gemeente ondanks de terrur van de luiksgezinden. Wanneer in de studentensteden Leuwen en Gent Vlaamsgezinde studenten van het Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond (KVHV)en van de Nationalistische studentenvereniging (NSV) belaagd werden door uiterst linkse studenten, dan deden de Vlaamsgezinde studenten vaak een beroep op de militanten van de VMO. In 1975 kwam het in Leuven tot een ware veldslag tussen de VMO en uiterst linkse knokploegen met tientallen gewonden tot gevolg. Eén VMO-militant verloor een oog tijdens de straatgevechten...
De VMO stond steeds paraat om steun te bieden aan de oud-oostfronters. Manifestaties van het Sint-Maartensfonds en van andere gewezen oostfrontstrijders konden steeds rekenen op de bescherming van de VMO militanten. Tijdens herdenkingen van gesneuvelde oostfrontstrijders kwam het in de jaren '70 en '80 regelmatig tot incidenten met linkse en begicistische herrieschoppers. Ook de Volksunie kon tot diep in de jaren '70 rekenen op de militante steun van de VMO, ook al was er bij de VMO aanhang ongenoegen over de te linkse koers van de toemalige Vlaams nationale partij. Bij de oprichting van het Vlaams Blok in 1978 kozen de meeste VMO-ers voor deze nieuwe formatie. Eriksson zelf hield zich afzijdig van de partijpolitiek.
Toen dan ook nog tegen het eind van het [[decennium]] ontdekt werd dat de VMO actief was in enkele geheime [[militaire]] [[trainingskampen]] werd er in [[1981]] een [[proces]] tegen hen ingespannen.
Op [[4 mei]] [[1981]], werd
Na zijn vrijlating hield hij zich vooral nog bezig in zijn café, terwijl
Bert Eriksson had tijdens een optreden van [[Skrewdriver]] in België een ontmoeting met [[Ian Stuart Donaldson]]. Ian Stuart vermeldde dit tijdens een interview. Ook tijdens zijn laatste levensjaren gaf Bert Eriksson nog een toespraak op een bijeenkomst van [[Blood & Honour]] ter gelegenheid van de herdenking van de geboortedag van [[Adolf Hitler]] (20 april).
| |||