Bezit (Nederlands recht): verschil tussen versies

Kortom, bezit is alleen zinnig wanneer de verzameling van mogelijke bezittingen beperkt is en dat men het kan (en moet verdedigen). Wanneer niemand ooit ook aanspraak maakt op iemands bezittingen, dan is het begrip bezit nogal irrelevant. Ook wanneer men in een groep leeft en zomaar een halve kilometer verder trekken, waar men dan vervolgens een gelijkwaardig stuk land kan claimen dan doet het begrip bezit er weinig toe. Bezit wordt pas van belang, wanneer het om een schaars en redelijk uniek goed gaat. Vanaf dat moment (en dat tijdstip onstaatontstaat geleidelijk) wordt het van belang dat ieder van belang zijnde goed van iemand of van een groep is. Men moet bijvoorbeeld kunnen investeren in dat bezit bijvoorbeeld door zaden in de grond te stoppen met een bepaalde zekerheid dat men later ook de vruchten ervan kunt oogsten (of een behoorlijk deel ervan). In de meest primitieve situatie zul men zelf het bezit moeten kunnen verdedigen, maar het is slimmer om samen met een stel naburige bezitters af te spreken dat men elkaars bezit respekteert en dat men elkaar zal helpen wanneer iemand ook maar van een van hen het bezit probeert af te pakken. Het gebied van samenwerkende boeren zal steeds groter worden en na verloop van tijd zal er arbeidsspecialisatie optreden waarbij sommigen boer blijven en anderen zich continu bezighouden met de verdediging. Een leger ontstaat. Na wat tussenliggende stadia komen we dan op een moderne overheid uit.