Versie van 14 jul 2007 09:12 bewerken Thijs!bot (overleg \| bijdragen) 416.855 bewerkingen k robot Erbij: es:Sprechgesang ← Oudere bewerking		Versie van 14 jul 2007 14:46 bewerken ongedaan maken Fontes (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 21.753 bewerkingen k Gaat niet over spreekkoren in het algemeen maar over een bepaald stuk. stukje uit Engelse versie toegevoegd. Nieuwere bewerking →
Regel 1: Met een '''spreekkoor''' werd oorspronkelijk het [[recitatief]] in [[opera (muziek)\|opera]]'s en [[cantate]]n bedoeld. Sinds ontwikkelingen in de moderne muziek in de 20e eeuw wordt het begrip echter gebruikt om een compositie aan te duiden waarbij een [[koor (zang)\|koor]] niet [[zangkunst\|zingt]], maar spreekt. De ''Geographical Fugue'' (of ''Fuge aus der Geographie'') van [[Ernst Toch]] geldt als de meest beroemde compositie voor spreekkoor. == Spreekstem == De ''Geographical Fugue'' (of ''Fuge aus der Geographie'') van [[Ernst Toch]] geldt als de meest beroemde compositie voor spreekkoor. Deze [[Berlijn]]se [[componist]] maakte deze compositie in de jaren twinitig van de 20e eeuw, en ging daarmee de geschiedenis in als de grondlegger van het spreekkoor in de moderne muziek. Het stuk was een sensatie toen het voor het eerst werd uitgevoerd, en is nog steeds het meest uitgevoerde werk van Toch. De componist zelf betitelde het werk echter steeds als een ''onbeduidende vingeroefening''. Hoewel het stuk oorspronkelijk in het [[Duits]] werd geschreven ("Ratibor! Und der Fluss Mississippi und der Stadt Honolulu und der See Titicaca...") verkreeg het zijn wereldwijde faam pas nadat het in het [[Engels]] werd vertaald ("Trinidad! And the big Mississippi and the town Honolulu and the lake Titicaca"). Voor zover bekend werd de techniek het eerst gebruikt in [[Engelbert Humperdinck (componist)\|Engelbert Humperdinck]]s [[opera]] ''Königskinder'' (1897), maar is meer geasocieerd met de componisten van de [[Tweede Weense School]]but it is more closely associated with the composers of the [[Second Viennese School]]. [[Arnold Schoenberg]] gebruikte de techniek in een aantal stukken: de rol van de spreker in ''Gurre-Lieder'' (1911) is in zijn notities geschreven voor een spreekstem, maar het was in ''Pierrot Lunaire'' (1912) waar hij het door heel het stuk gebruikte en een notitie achterliet waarim hij poogde de techniek uit te leggen. [[Alban Berg]] adopteerde de techniek en gebruikte het in stukken van zijn opera's ''Wozzeck'' en ''Lulu''.

Spreekkoor (muziek): verschil tussen versies