Operatie Barbarossa: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
[[Afbeelding:Operation_Barbarossa.jpg|thumb|300px|Operatie Barbarossa, het Duitse plan]]
'''Operatie Barbarossa''' was de codenaam voor de [[Duitsland|Duitse]] aanval op de [[Sovjet-Unie]] op [[22 juni]] [[1941]] gedurende de [[Tweede Wereldoorlog]]. De operatie zelf duurde tot december 1941, maar de oorlog op het [[Oostfront (Tweede Wereldoorlog)]] die ermee was ingeluid eindigde in mei 1945, toen de Duitsers zich overgaven. In het begin van de operatie boekten de Duitsers enorme terreinwinst en brachten grote verliezen toe aan het [[Rode Leger]]. In oktober liep het Duitse offensief echter vast in de modder.
 
==Achtergronden==
Regel 41:
De Duitse chef generale staf, generaal [[Franz Halder]], schreef in zijn oorlogsdagboek: "Na twee weken al is de oorlog gewonnen". Twee weken later voegde hij er wrang aan toe: "Maar de vijand schijnt niet te weten dat hij verloren heeft...". Voor het slagen van de Duitse strategie was het essentieel dat na vijf weken iedere weerstand van betekenis was verdwenen. Na die tijd waren de troepen simpelweg door hun munitie en brandstof heen. Door een afwijkende [[spoorwijdte]] was het Russische spoorwegnet maar beperkt inzetbaar. Het zou vele maanden duren voordat de spoorbreedte aangepast was. Het Duitse vrachtwagenpark was ontoereikend en door het zware gebruik sleten de vrachtwagens even snel weg als ze geproduceerd konden worden. Men wist dit terdege, maar had welbewust het risico van een logistiek falen op de koop toe genomen. Men had zijn ogen helemaal gesloten voor het simpele feit dat men zonder brandstof hoe dan ook nooit de [[Wolga]] had kunnen bereiken, zelfs als er geen enkele Russische soldaat meer was komen opdagen.
 
===De phoenixfeniks===
Stalin leek inderdaad maar niet te begrijpen dat hij al verslagen was. Nu wreekte zich de gebrekkige informatie die de Duitse inlichtingendiensten hadden verschaft. Wat men nu gedood of gevangen had, vormde maar een derde van de primaire mobilisatie van het Rode Leger: zes miljoen man. Voor de 45 maanden die de oorlog nog zou duren, werd daar iedere maand gemiddeld een half miljoen man aan toegevoegd. Voor hun verbaasde ogen zagen de Duitse generaals hun stafkaarten rood opbloeien. Het Russische spoorwegnet stiet in een razend tempo complete legers uit. Eind juli lag bij [[Smolensk]] en [[Kiev]] het hele front weer vol met verse divisies. Legergroep Zuid meldde niet meer op eigen kracht te kunnen oprukken. Legergroep Noord had hetzelfde verhaal: bij de moerassen van de [[Luga]] leek de weg naar [[Sint-Petersburg|Leningrad]] finaal geblokkeerd.