Eforen

De eforen (Grieks: έφοροιd.i. opzichters) vormden in de antieke Sparta het college van de vijf hoogste staatsamtenaren.

Wellicht waren de eforen oorspronkelijk de stamhoofden van de vijf Dorische phylen, die samen de Spartaanse staat vormden. Zij werden verkozen door de Apella, de Spartaanse volksvergadering, bestaande uit alle (mannelijke) Spartanen boven de 30 jaar. Met de jaren breidden de eforen hun invloed en hun ambtelijke bevoegdheid uit, tot zij rond het midden van de 6e eeuw v. Chr. de feitelijke staatsmacht in handen kregen. Zij voerden een stille machtstrijd met de twee koningen, over wie zij het toezicht uitoefenden en die zij eventueel tot verantwoording van hun beleid konden dwingen. Daartoe was hun een bijna onbeperkte macht verleend inzake toezicht over en eventuele bestraffing van vergrijpen tegen de Spartaanse zeden, de beambten, de opvoeding van de Spartaanse jeugd, de staatsveiligheid, enz. Bij de geboorte van een Spartaans kind beslisten de eforen autonoom of de boreling al dan niet in leven mocht blijven. Bij een negatief oordeel, bv. in geval van lichamelijke afwijking of gebrek, moesten de ouders zich van het kind ontdoen (door het aan zijn lot over te laten: het is niet bewezen of zulke kinderen ook dadelijk gedood werden, wat vaak beweerd wordt).